" Οί πελώριες λιάνες καί τών ηφαιστείων οί λάβες
Θά’ρθει μέρα,μ’ακούς
Νά μάς θάψουν , κι οί χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θά μάς κάνουν πετρώματα,μ’ακούς
Νά γυαλίσει επάνω τούς η απονιά,μ’ακούς
Τών ανθρώπων
Καί χιλιάδες κομμάτια νά μάς ρίξει
Στά νερά ένα ένα , μ’ακούς
Τά πικρά μου βότσαλα μετρώ,μ’ακούς .............."
Οδυσσέας Ελύτης “ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ”
Φτιαγμένα στις αρχαίες φωτιές, σμιλεμένα από σκοτεινούς ανέμους και βαθιές θάλασσες, ταπεινά βότσαλα της παραλίας, ταξιδεύουν στην προαιώνια αγωνία των άστρων.
Μορφές θολές, σκέψεις ανέκφραστες, έμβρυα αγέννητα χωρίς ελπίδα εκτός κι αν οι οδύνες της συνείδησης τα προσαρμόσουν στην φευγαλέα πραγματικότητα.
Σκιές και σχήματα της νοήσης μιλάνε για την κοινή μοίρα ανθρώπων και πετρωμάτων.
Τα αφιερώνω σε όλους όσους αντέχουν “....το αδοκίμαστο και το απ'αλλού φερμένο”
-----------------------------------------------------
Πηγή: kythiraikamonopatia.blogspot.gr
-----------------------------------------------------
