Κάθε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση κρίνεται κατά τη διάρκεια της θητείας της από τον λαό, που της έδωσε την εντολή να κυβερνήσει για το έργο της σε πολλούς τομείς.
Προφανώς οι κυριότεροι τομείς, που θα ανατρέξει κανείς είναι η οικονομία, η ανάπτυξη, η παιδεία, η υγεία κλπ.
Είναι όμως μόνο αυτοί; Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε το κοινοβούλιο, το λίκνο της Δημοκρατίας.
Προφανώς οι κυριότεροι τομείς, που θα ανατρέξει κανείς είναι η οικονομία, η ανάπτυξη, η παιδεία, η υγεία κλπ.
Είναι όμως μόνο αυτοί; Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε το κοινοβούλιο, το λίκνο της Δημοκρατίας.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς αν πρέπει να νοιαζόμαστε για τη Βουλή, όταν έχουμε συνηθίσει τους πολιτικούς να δίνουν μάχες στα κανάλια.
Ο ρόλος όμως του πολιτικού και ιδίως του βουλευτή δεν είναι να μετατραπεί σε tv-personality και να προσπαθεί να κλέψει τις εντυπώσεις στα λίγα λεπτά διασημότητας, που του δίνει η ολιγόλεπτη παρουσία του στα κανάλια.
Έτσι ο εκάστοτε βουλευτής γίνεται έρμαιο του εκάστοτε δημοσιογράφου, του εκάστοτε καναλάρχη, με αποτέλεσμα ο βουλευτής να τον «παρακαλά», προκειμένου ο τελευταίος να τον αφήσει να βγει στα κανάλια.
Άραγε όλα αυτά γίνονται χωρίς αντάλλαγμα;
Χωρίς εξασφάλιση κάποιας παροχής ή έστω αντιπαροχής;
Από την άλλη γιατί να ευνοούνται οι πολιτικοί εκείνοι, που έχουν κλίση στο φακό της τηλεόρασης;
Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, ότι κάποιοι είναι καλύτεροι στον τηλεοπτικό φακό, έχουν μεγαλύτερη άνεση από ότι άλλοι, οι οποίοι δεν το «έχουν» το «χάρισμα».
Μπορεί όμως οι τελευταίοι να είναι απόλυτα συνεπείς στα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα (κατάθεση ερωτήσεων κλπ) και να παράγουν έργο.
Όμως οι σύγχρονες συνθήκες δεν τους επιτρέπουν να φανούν και να εκτιμηθούν από την κοινωνία. Αντίθετα φαίνονται και διακρίνονται σήμερα οι πολιτικοί που καλώς ή κακώς είναι tv-peronality. Ιδίως στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες σαρώνουν οι πολιτικοί και βουλευτές αυτού του είδους, που έχουν το χάρισμα να «δίνουν» μάχες στο φακό και να εντυπωσιάζουν το τηλεοπτικό κοινό κλέβοντας τις εντυπώσεις.
Κλέβουν όμως και την ουσία;
Αλήθεια όμως αυτός είναι ο ρόλος του βουλευτή;
Ο απλός ψηφοφόρος δίνει τον σταυρό προτίμησης και εμπιστεύεται τον εκάστοτε πολιτικό για να δίνει μάχες στο κοινοβούλιο. Εκεί θα κριθεί η παρουσία του βουλευτή στα πολιτικά δρώμενα.
Στο κοινοβούλιο θα παρουσιάσει έργο και εκεί θα κριτικάρει τα κακώς κείμενα της εκάστοτε κυβέρνησης με απώτερο σκοπό την προάσπιση του συμφέροντος της περιφέρειας, η οποία τον εκλέγει και τον εμπιστεύεται. Όχι στην τηλεόραση!
Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν λέω να αποφύγει την τηλεόραση. Απλά να μην είναι η τηλεόραση το αποκλειστικό πεδίο μάχης στο οποίο θα κρίνεται το έργο και η αξία ενός βουλευτή.
Στην εποχή του λαϊκισμού οτιδήποτε κλέβει τις εντυπώσεις γίνεται αρεστό από τον ψηφοφόρο. Όμως κάποια στιγμή πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε ότι δεν φτάσαμε τυχαία σε αυτήν την κρίση.
Έχουμε και εμείς μερίδιο ευθύνης γιατί πολύ απλά κρίναμε με λάθος κριτήρια. Τώρα είναι η ώρα να στείλουμε τους σωστούς ανθρώπους στο κοινοβούλιο, που θα το αξίζουν και δεν θα είναι tv-persones ή τουλάχιστον δεν θα είναι μόνο αυτό.
Εμείς έχουμε το καρπούζι, εμείς έχουμε και το μαχαίρι. Στο χέρι μας είναι τι πολιτικούς θα εκλέξουμε και αν θέλουμε να γυρίσει η πολιτική στον φυσικό της χώρο και πάλι…
Αθήνα, 1/5/2018
Κριτσίκης Αλέξανδρος
Δικηγόρος ΜΔΕ
Πτυχ. Κοινωνικών Σπουδών
