Η αντιμετώπιση του
κηρόσκορου (και για τα δύο είδη) είναι μία από τις αναγκαίες ενέργειες ενός
μελισσοκόμου. Υπάρχουν αρκετές μέθοδοι αντιμετώπισης, η αποτελεσματικότητα των
οποίων ποικίλει. Η κάθε μία έχει τα δικά της θετικά και αρνητικά αποτελέσματα.
Παρακάτω θα αναπτυχθούν οι πιο σημαντικές.
Χημικά μέτρα αντιμετώπισης
Η χημική αντιμετώπιση είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους αντιμετώπισης του κηρόσκορου. 'Εχουν χρησιμοποιηθεί αρκετές δραστικές ουσίες, όπως το θειάφι, οξικό οξύ, φορμικό οξύ, ναφθαλένιο, αλλά και παλιότερα το παραδιχλωροβενζόλιο (η χρήση του σήμερα απαγορεύεται αυστηρά). Το θείο είναι αρκετά αποτελεσματικό και φθηνό στην αγορά του, αλλά δεν έχει καμία αποτελεσματικότητα στο στάδιο του αβγού του κηρόσκορου. Διαβρώνειτα σύρματα της κηρήθρας και απαιτεί αρκετές επαναλήψεις εφαρμογής του.
Επίσης, είναι αρκετά τοξικό για τον άνθρωπο, επιφέροντας κυρίως αναπνευστικά προβλήματα. Το οξικό οξύ είναι αρκετά αποτελεσματικό, δεν αφήνει υπολείμματα στα προϊόντα της μέλισσας και είναι τοξικό για όλα τα στάδια του κηρόσκορου. Παρόλ' αυτά, διαβρώνει και αυτό τα μέταλλα, άρα και τα σύρματα στήριξης της κηρήθρας. Χρειάζεται αρκετές επαναλήψεις (1-2 την εβδομάδα) και είναι τοξικό για τον άνθρωπο.Τα ίδια ισχύουν και για το μυρμηγκικό οξύ.
Εδώ επισημαίνεται πως και άλλες ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, βρωμιούχο αιθυλένιο και φωσφίνη, αλλά γενικά δε χρησιμοποιούνται λόγω της επικινδυνότητας για τον άνθρωπο, των υπολειμμάτων που αφήνουν, αλλά και του υψηλού κόστους τους.
Βιολογικά μέτρα αντιμετώπισης
Επειδή όπως προαναφέρθηκε η χημική καταπολέμηση έχει πολλά μειονεκτήματα, αναπτύχθηκαν άλλες μη χημικές μέθοδοι όπως η βιολογική καταπολέμηση με τη χρήση του σκευάσματος Β-401, το οποίο περιέχει τοξίνες και σπόρια του βακτηρίου Bacillus thuriciensis. Το σκεύασμα αυτό έχει ικανοποιητική αποτελεσματικότητα, καθώς έχει υψηλή υπολειμματική διάρκεια, δεν αφήνει υπολείμματα και δεν είναι τοξικό για τον άνθρωπο.
Στα αρνητικά του, όμως, συγκαταλέγονται η αναποτελεσματικότητα πολλές φορές του σκευάσματος και η συνεχής ενασχόληση και παρατήρηση από το μελισσοκόμο. Γενικά, ενδείκνυται μόνο για μελισσοκόμους που έχουν μικρό αριθμό κυψελών.
Φυσικά μέτρα
Οπως έχει αναφερθεί στο γενικό μέρος, ο μελισσοκόμος πρέπει να διατηρεί δυνατά μελίσσια, τα οποία θα μπορούν να αντιμετωπίζουν μόνα τους διάφορους εχθρούς. 'Ετσι, πρέπει να κάνει σωστή επιλογή καλών βασιλισσών, αλλά και να αναζητεί ανθοφορίες. Ένα από τα πιο βασικά μέτρα είναι η απομάκρυνση των κηρήθρων που δεν καλύπτονται από μέλισσες μέσα από την κυψέλη. Θα πρέπει να καθαρίζονται καλά οι βάσεις, όπου μπορεί να βρίσκονται διάφορες προνύμφες του κηρόσκορου ή αβγά, καθώς και να γίνεται απολύμανση με φλόγιστρο.
Για να αποφύγει ο μελισσοκόμος όλα αυτά, μπορεί να χρησιμοποιεί βάσεις με σήτες. Επιπλέον, θα ήταν συνετό να καλύπτει (στοκάρει) τις διάφορες ατέλειες της κυψέλης (χαραμάδες, τρύπες καρφιών), ώστε να μειωθούν οι διαθέσιμες θέσεις ωοτοκίας του κηρόσκορου. 'Οσον αφορά στις αποθηκευμένες κηρήθρες, βασικό μέλημα είναι η αποθήκευσή τους σε μέρη όπου δεν είναι προσιτές από έντομα χρησιμοποιώντας σήτες. 'Ενας τρόπος που χρησιμοποιούν οι μελισσοκόμοι είναι να στοιβάζουν(εικόνα 19) τις κυψέλες τη μία πάνω στην άλλη και να κλείνουν τα σημεία επαφής με μονωτικές ταινίες. Επίσης, πρέπει να επικρατούν όσο δυνατόν χαμηλές θερμοκρασίες.
Απαραίτητο είναι να μην αφήνονται υπολείμματα κεριών ή ολόκληρες κηρήθρες απροστάτευτες και εκτεθειμένες στον κηρόσκορο, γιατί θα αποτελέσουν θέση αναπαραγωγής του κηρόσκορου. Όποια κεριά (κυρίως μαύρα και παλιά) δε χρησιμοποιούνται και δε χρειάζονται καλό είναι να λιώνονται.
Ένα άλλο μέτρο που κυρίως βρίσκει εφαρμογή είναι η παγίδευση του κηρόσκορου. Υπάρχουν στο εμπόριο διάφορα είδη παγίδων που μπορούν να βρουν οι μελισσοκόμοι και να χρησιμοποιήσουν. Από αυτές η πιο γνωστή είναι η φερομονική παγίδα τύπου δέλτα (εικόνα 20) η οποία στο εσωτερικό της έχει κόλλα ώστε όταν ο κηρόσκορος περπατήσει επάνω να κολλήσει.
Τέλος, ένα αρκετά αποτελεσματικό και πλέον κοινώς χρησιμοποιούμενο μέτρο είναι η έκθεση των κηρήθρων σε θερμοκρασίες θανατηφόρες για τον κηρόσκορο. Υπάρχουν ειδικοί θερμοθάλαμοι όπου τοποθετούνται τα πλαίσια για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ώστε να αυξηθεί η θερμοκρασία τους. Συγκεκριμένα, η παραμονή των πλαισίων για 80 λεπτά στους 46°C ή για 40 λεπτά στους 49 °C. Αυτοί οι χρόνοι για τις συγκεκριμένες θερμοκρασίες είναι αρκετοί, ώστε να υπάρξει καθολική θανάτωση όλων των σταδίων του κηρόσκορου.
Παρόλ' αυτά, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, διότι πολλές φορές οι κηρήθρες λιώνουν και κατ' επέκταση αχρηστεύονται. Εξίσου αποτελεσματική είναι και η μέθοδος ψύξης των κηρήθρων. Τα πλαίσια τοποθετούνται σε κοινούς καταψύκτες ή καταψύκτες-θαλάμους. Μια ώρα στους -17 ή 4,5 ώρες στους -7 °C είναι αρκετές, για να επιφέρουν το θάνατο σε όλα τα στάδια του κηρόσκορου. Σημαντικό είναι να τηρείται αυστηρά το πρόγραμμα ψύξης. Μοναδικό αρνητικό της μεθόδου είναι το υψηλό κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας των θαλάμων.
Ένας συνδυασμός των παραπάνω μεθόδων είναι αρκετός για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του κηρόσκορου. Οι μελισσοκόμοι πρέπει να υιοθετήσουν αυτή ιδεολογία των φυσικών μεθόδων και να αποφεύγουν τη χρήση χημικών σκευασμάτων αποφεύγοντας έτσι τις δυσμενείς, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, συνέπειες
Η καταλληλότερη και ασφαλέστερη μέθοδος πλέον θεωρείται πως είναι η αποθήκευση των κηρηθρών σε χαμηλές θερμοκρασίες για σύντομο (κατάψυξη) ή παρατεταμένο (ψυγείο) χρονικό διάστημα. Ωστόσο η κατασκευή ειδικών θαλάμων φαντάζει δύσκολη, ακριβή και κουραστική. Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά αν βρεθούν τα κατάλληλα υλικά και μηχανήματα.
Επιλέξτε ένα μέρος του σπιτιού ή της αποθήκης σας. Ανάλογα με τον αριθμό των μελισσιών θα χρειαστείτε και τον ανάλογο χώρο. Υπολογίστε επίσης το χώρο για τις ραφιέρες ή τα στηρίγματα που θα χρησιμοποιήσετε. Στη συνέχεια φτιάξτε το σχέδιο και προμηθευτείτε τα υλικά σας.
Θα χρειαστείτε αρχικά θερμομονωτικά παραπετάσματα (panel) για να κατασκευάσετε τους τοίχους.
Τα θερμομονωτικά πετάσματα-πάνελς είναι ειδικά κατασκευασμένα για την κάλυψη των πλευρικών όψεων των κτιρίων,την κατασκευή εσωτεριών χωρισμάτων & ψευδοροφών. Αποτελούνται απο δύο απολύτως λεία και επίπεδα ελάσματα,και ενδιάμεση μόνωση απο σκληρή διογκωμένη αυτοσβυνόμενη πολυοθουρεθάνη. Τα τυποποιημένα ελασματόφυλλα των πετασμάτων-πάνελς είναι διαμορφωμένα απο προβαμμένο χάλυβα σε πάχη 0,40mm ,0,45mm και 0,50mm. Η ειδική διαμόρφωση των τελειωμάτων των πετασμάτων-πάνελς είναι σε αρσενικό-θηλυκό έτσι ώστε να κουμπώνουν μεταξύ τους κατα την ένωση.
Προδιαγραφές
1.Χαλύβδινα ελάσματα:
Συνολικό πάχος ελάσματος: 0,40mm-1,00mm ανοχές (ΕΝ 10142/00)
Προστασία: Zincalume επιμετάλωση εν θερμώ με κράμα 55%Αl-43,5%Zinc-1,5%Si (EN10147/00 & EN10142/00)
Βαφή: Colorbond XRW οργανικής πολυεστερικής βαφής φούρνου (EN10169-2/99)
2.Πολυουρεθάνη:
Πυκνότητα: 40-42Kg/m3
Συντελεστής θερμικής αγωγιμώτητας: λ=0,020 W/mK ή λ=0,018Κcal/mhC στους 100C
Θλιπτική αντοχή σε συμπίεση 10%: 0,22 Ν/mm2 (ISO844)
Πρόσφυση: 0,12 N/mm2 (ASTM D 162)
Ποσοστό κλειστών κυψελίδων: 95-98% (ASTM D 285)
Αντίσταση στην φωτιά: Κλάση Β2 (DIN 4102)
Σταθερότητα διαστάσεων: (ISO 2796)
Διαστάσεις
Πλάτος (ωφέλιμο): 1000mm
Μήκος (κατά παραγγελία): 2.000mm-15.000mm
Πάχος (mm): 30/40/50/60 mm
Χρωματισμοί
Βασικοί χρωματισμοί:
Λευκο:RAL9002
Μπεζ:RAL1015
Μπλέ:RAL5010
Κόκκινο:RAL3016
Στη συνέχεια θα χρειαστείτε μεταλλικούς συνδέσμους για να τα ενώσετε μεταξύ τους.
Τέλος θα πρέπει να φροντίσετε να φτιάξετε μια μορφή πόρτας στο θάλαμο σας, η οποία θα κλείνει αεροστεγώς (λιγότερη κατανάλωση ρεύματος) και θα είναι ταυτόχρονα οικονομική.
Μια εύκολη λύση είναι η χρήση κουρτίνας PVC
Χημικά μέτρα αντιμετώπισης
Η χημική αντιμετώπιση είναι μία από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους αντιμετώπισης του κηρόσκορου. 'Εχουν χρησιμοποιηθεί αρκετές δραστικές ουσίες, όπως το θειάφι, οξικό οξύ, φορμικό οξύ, ναφθαλένιο, αλλά και παλιότερα το παραδιχλωροβενζόλιο (η χρήση του σήμερα απαγορεύεται αυστηρά). Το θείο είναι αρκετά αποτελεσματικό και φθηνό στην αγορά του, αλλά δεν έχει καμία αποτελεσματικότητα στο στάδιο του αβγού του κηρόσκορου. Διαβρώνειτα σύρματα της κηρήθρας και απαιτεί αρκετές επαναλήψεις εφαρμογής του.
Επίσης, είναι αρκετά τοξικό για τον άνθρωπο, επιφέροντας κυρίως αναπνευστικά προβλήματα. Το οξικό οξύ είναι αρκετά αποτελεσματικό, δεν αφήνει υπολείμματα στα προϊόντα της μέλισσας και είναι τοξικό για όλα τα στάδια του κηρόσκορου. Παρόλ' αυτά, διαβρώνει και αυτό τα μέταλλα, άρα και τα σύρματα στήριξης της κηρήθρας. Χρειάζεται αρκετές επαναλήψεις (1-2 την εβδομάδα) και είναι τοξικό για τον άνθρωπο.Τα ίδια ισχύουν και για το μυρμηγκικό οξύ.
Εδώ επισημαίνεται πως και άλλες ουσίες έχουν χρησιμοποιηθεί, όπως το διοξείδιο του άνθρακα, βρωμιούχο αιθυλένιο και φωσφίνη, αλλά γενικά δε χρησιμοποιούνται λόγω της επικινδυνότητας για τον άνθρωπο, των υπολειμμάτων που αφήνουν, αλλά και του υψηλού κόστους τους.
Βιολογικά μέτρα αντιμετώπισης
Επειδή όπως προαναφέρθηκε η χημική καταπολέμηση έχει πολλά μειονεκτήματα, αναπτύχθηκαν άλλες μη χημικές μέθοδοι όπως η βιολογική καταπολέμηση με τη χρήση του σκευάσματος Β-401, το οποίο περιέχει τοξίνες και σπόρια του βακτηρίου Bacillus thuriciensis. Το σκεύασμα αυτό έχει ικανοποιητική αποτελεσματικότητα, καθώς έχει υψηλή υπολειμματική διάρκεια, δεν αφήνει υπολείμματα και δεν είναι τοξικό για τον άνθρωπο.
Στα αρνητικά του, όμως, συγκαταλέγονται η αναποτελεσματικότητα πολλές φορές του σκευάσματος και η συνεχής ενασχόληση και παρατήρηση από το μελισσοκόμο. Γενικά, ενδείκνυται μόνο για μελισσοκόμους που έχουν μικρό αριθμό κυψελών.
Φυσικά μέτρα
Οπως έχει αναφερθεί στο γενικό μέρος, ο μελισσοκόμος πρέπει να διατηρεί δυνατά μελίσσια, τα οποία θα μπορούν να αντιμετωπίζουν μόνα τους διάφορους εχθρούς. 'Ετσι, πρέπει να κάνει σωστή επιλογή καλών βασιλισσών, αλλά και να αναζητεί ανθοφορίες. Ένα από τα πιο βασικά μέτρα είναι η απομάκρυνση των κηρήθρων που δεν καλύπτονται από μέλισσες μέσα από την κυψέλη. Θα πρέπει να καθαρίζονται καλά οι βάσεις, όπου μπορεί να βρίσκονται διάφορες προνύμφες του κηρόσκορου ή αβγά, καθώς και να γίνεται απολύμανση με φλόγιστρο.
Για να αποφύγει ο μελισσοκόμος όλα αυτά, μπορεί να χρησιμοποιεί βάσεις με σήτες. Επιπλέον, θα ήταν συνετό να καλύπτει (στοκάρει) τις διάφορες ατέλειες της κυψέλης (χαραμάδες, τρύπες καρφιών), ώστε να μειωθούν οι διαθέσιμες θέσεις ωοτοκίας του κηρόσκορου. 'Οσον αφορά στις αποθηκευμένες κηρήθρες, βασικό μέλημα είναι η αποθήκευσή τους σε μέρη όπου δεν είναι προσιτές από έντομα χρησιμοποιώντας σήτες. 'Ενας τρόπος που χρησιμοποιούν οι μελισσοκόμοι είναι να στοιβάζουν(εικόνα 19) τις κυψέλες τη μία πάνω στην άλλη και να κλείνουν τα σημεία επαφής με μονωτικές ταινίες. Επίσης, πρέπει να επικρατούν όσο δυνατόν χαμηλές θερμοκρασίες.
Απαραίτητο είναι να μην αφήνονται υπολείμματα κεριών ή ολόκληρες κηρήθρες απροστάτευτες και εκτεθειμένες στον κηρόσκορο, γιατί θα αποτελέσουν θέση αναπαραγωγής του κηρόσκορου. Όποια κεριά (κυρίως μαύρα και παλιά) δε χρησιμοποιούνται και δε χρειάζονται καλό είναι να λιώνονται.
Ένα άλλο μέτρο που κυρίως βρίσκει εφαρμογή είναι η παγίδευση του κηρόσκορου. Υπάρχουν στο εμπόριο διάφορα είδη παγίδων που μπορούν να βρουν οι μελισσοκόμοι και να χρησιμοποιήσουν. Από αυτές η πιο γνωστή είναι η φερομονική παγίδα τύπου δέλτα (εικόνα 20) η οποία στο εσωτερικό της έχει κόλλα ώστε όταν ο κηρόσκορος περπατήσει επάνω να κολλήσει.
Τέλος, ένα αρκετά αποτελεσματικό και πλέον κοινώς χρησιμοποιούμενο μέτρο είναι η έκθεση των κηρήθρων σε θερμοκρασίες θανατηφόρες για τον κηρόσκορο. Υπάρχουν ειδικοί θερμοθάλαμοι όπου τοποθετούνται τα πλαίσια για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, ώστε να αυξηθεί η θερμοκρασία τους. Συγκεκριμένα, η παραμονή των πλαισίων για 80 λεπτά στους 46°C ή για 40 λεπτά στους 49 °C. Αυτοί οι χρόνοι για τις συγκεκριμένες θερμοκρασίες είναι αρκετοί, ώστε να υπάρξει καθολική θανάτωση όλων των σταδίων του κηρόσκορου.
Παρόλ' αυτά, χρειάζεται μεγάλη προσοχή, διότι πολλές φορές οι κηρήθρες λιώνουν και κατ' επέκταση αχρηστεύονται. Εξίσου αποτελεσματική είναι και η μέθοδος ψύξης των κηρήθρων. Τα πλαίσια τοποθετούνται σε κοινούς καταψύκτες ή καταψύκτες-θαλάμους. Μια ώρα στους -17 ή 4,5 ώρες στους -7 °C είναι αρκετές, για να επιφέρουν το θάνατο σε όλα τα στάδια του κηρόσκορου. Σημαντικό είναι να τηρείται αυστηρά το πρόγραμμα ψύξης. Μοναδικό αρνητικό της μεθόδου είναι το υψηλό κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας των θαλάμων.
Ένας συνδυασμός των παραπάνω μεθόδων είναι αρκετός για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του κηρόσκορου. Οι μελισσοκόμοι πρέπει να υιοθετήσουν αυτή ιδεολογία των φυσικών μεθόδων και να αποφεύγουν τη χρήση χημικών σκευασμάτων αποφεύγοντας έτσι τις δυσμενείς, για τον άνθρωπο και το περιβάλλον, συνέπειες
Η καταλληλότερη και ασφαλέστερη μέθοδος πλέον θεωρείται πως είναι η αποθήκευση των κηρηθρών σε χαμηλές θερμοκρασίες για σύντομο (κατάψυξη) ή παρατεταμένο (ψυγείο) χρονικό διάστημα. Ωστόσο η κατασκευή ειδικών θαλάμων φαντάζει δύσκολη, ακριβή και κουραστική. Τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά αν βρεθούν τα κατάλληλα υλικά και μηχανήματα.
Επιλέξτε ένα μέρος του σπιτιού ή της αποθήκης σας. Ανάλογα με τον αριθμό των μελισσιών θα χρειαστείτε και τον ανάλογο χώρο. Υπολογίστε επίσης το χώρο για τις ραφιέρες ή τα στηρίγματα που θα χρησιμοποιήσετε. Στη συνέχεια φτιάξτε το σχέδιο και προμηθευτείτε τα υλικά σας.
Θα χρειαστείτε αρχικά θερμομονωτικά παραπετάσματα (panel) για να κατασκευάσετε τους τοίχους.
Τα θερμομονωτικά πετάσματα-πάνελς είναι ειδικά κατασκευασμένα για την κάλυψη των πλευρικών όψεων των κτιρίων,την κατασκευή εσωτεριών χωρισμάτων & ψευδοροφών. Αποτελούνται απο δύο απολύτως λεία και επίπεδα ελάσματα,και ενδιάμεση μόνωση απο σκληρή διογκωμένη αυτοσβυνόμενη πολυοθουρεθάνη. Τα τυποποιημένα ελασματόφυλλα των πετασμάτων-πάνελς είναι διαμορφωμένα απο προβαμμένο χάλυβα σε πάχη 0,40mm ,0,45mm και 0,50mm. Η ειδική διαμόρφωση των τελειωμάτων των πετασμάτων-πάνελς είναι σε αρσενικό-θηλυκό έτσι ώστε να κουμπώνουν μεταξύ τους κατα την ένωση.
Προδιαγραφές
1.Χαλύβδινα ελάσματα:
Συνολικό πάχος ελάσματος: 0,40mm-1,00mm ανοχές (ΕΝ 10142/00)
Προστασία: Zincalume επιμετάλωση εν θερμώ με κράμα 55%Αl-43,5%Zinc-1,5%Si (EN10147/00 & EN10142/00)
Βαφή: Colorbond XRW οργανικής πολυεστερικής βαφής φούρνου (EN10169-2/99)
2.Πολυουρεθάνη:
Πυκνότητα: 40-42Kg/m3
Συντελεστής θερμικής αγωγιμώτητας: λ=0,020 W/mK ή λ=0,018Κcal/mhC στους 100C
Θλιπτική αντοχή σε συμπίεση 10%: 0,22 Ν/mm2 (ISO844)
Πρόσφυση: 0,12 N/mm2 (ASTM D 162)
Ποσοστό κλειστών κυψελίδων: 95-98% (ASTM D 285)
Αντίσταση στην φωτιά: Κλάση Β2 (DIN 4102)
Σταθερότητα διαστάσεων: (ISO 2796)
Διαστάσεις
Πλάτος (ωφέλιμο): 1000mm
Μήκος (κατά παραγγελία): 2.000mm-15.000mm
Πάχος (mm): 30/40/50/60 mm
Χρωματισμοί
Βασικοί χρωματισμοί:
Λευκο:RAL9002
Μπεζ:RAL1015
Μπλέ:RAL5010
Κόκκινο:RAL3016
Στη συνέχεια θα χρειαστείτε μεταλλικούς συνδέσμους για να τα ενώσετε μεταξύ τους.
Τέλος θα πρέπει να φροντίσετε να φτιάξετε μια μορφή πόρτας στο θάλαμο σας, η οποία θα κλείνει αεροστεγώς (λιγότερη κατανάλωση ρεύματος) και θα είναι ταυτόχρονα οικονομική.
Μια εύκολη λύση είναι η χρήση κουρτίνας PVC
Ο οικονομικός τρόπος να κρατήσετε την σκόνη, τους θορύβους, τα έντομα και τις
ακραίες θερμοκρασίες έξω από το ψυκτικό θάλαμο ή τις εγκαταστάσεις σας
,μειώνοντας τον λογαριασμό του ηλεκτρικού.
Στις πόρτες των ψυκτικών θαλάμων χρησιμοποιούνται κουρτίνες από διαφανείς λουρίδες P.V.C. Γερμανίας πολύ μαλακές και ανθεκτικές σε χαμηλές τιμές, ειδικές για τις χαμηλές θερμοκρασίες, ώστε να “κρατούν” την ψύξη και ως χωρίσματα είναι μία ποιοτική και οικονομική επιλογή. (είσοδοι παλετοφόρων, καροτσιών, αποθηκευτικοί χώροι, υγειονομικά χωρίσματα, κ.α.).
Προσφέρουν μεγάλη οικονομία ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι 95%, κατά το άνοιγμα της πόρτας του ψυγείου και ξεκούραστη μηχανή χωρίς βλάβες.
Άλλη επιλογή είναι η ιδιοκατασκευή πόρτας με μεντεσέδες και φύλλο από panel ενώ για τη στεγανοποίηση του χώρου θα χρειαστούν ειδικά λάστιχα.
Τέλος υπάρχουν κι έτοιμες λύση στην αγορά όπως φαίνεται παρακάτω, όμως η τιμή τους ξεπερνά τα 800€
Τελευταίο τμήμα της κατασκευής είναι η μόνωση του δαπέδου και του τοίχου του κτιρίου, κάτι όμως που μπορεί να γίνει πολύ εύκολα και οικονομικά με απλά φύλλα φελιζόλ DOW.
Για την ψύξη του χώρου θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε μοτέρ-συμπιεστές, διαφόρων δυνατοτήτων αλλά και τιμών, ξεκινώντας από τα 200€ και ανεβαίνοντας.
Αν σας άρεσε η παραπάνω ιδέα και θέλετε να την εφαρμόσετε, θα βρείτε πολλές σελίδες στο διαδίκτυο με πληροφορίες.
Στις πόρτες των ψυκτικών θαλάμων χρησιμοποιούνται κουρτίνες από διαφανείς λουρίδες P.V.C. Γερμανίας πολύ μαλακές και ανθεκτικές σε χαμηλές τιμές, ειδικές για τις χαμηλές θερμοκρασίες, ώστε να “κρατούν” την ψύξη και ως χωρίσματα είναι μία ποιοτική και οικονομική επιλογή. (είσοδοι παλετοφόρων, καροτσιών, αποθηκευτικοί χώροι, υγειονομικά χωρίσματα, κ.α.).
Προσφέρουν μεγάλη οικονομία ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι 95%, κατά το άνοιγμα της πόρτας του ψυγείου και ξεκούραστη μηχανή χωρίς βλάβες.
Άλλη επιλογή είναι η ιδιοκατασκευή πόρτας με μεντεσέδες και φύλλο από panel ενώ για τη στεγανοποίηση του χώρου θα χρειαστούν ειδικά λάστιχα.
Τέλος υπάρχουν κι έτοιμες λύση στην αγορά όπως φαίνεται παρακάτω, όμως η τιμή τους ξεπερνά τα 800€
Τελευταίο τμήμα της κατασκευής είναι η μόνωση του δαπέδου και του τοίχου του κτιρίου, κάτι όμως που μπορεί να γίνει πολύ εύκολα και οικονομικά με απλά φύλλα φελιζόλ DOW.
Για την ψύξη του χώρου θα βρείτε μεγάλη ποικιλία σε μοτέρ-συμπιεστές, διαφόρων δυνατοτήτων αλλά και τιμών, ξεκινώντας από τα 200€ και ανεβαίνοντας.
Αν σας άρεσε η παραπάνω ιδέα και θέλετε να την εφαρμόσετε, θα βρείτε πολλές σελίδες στο διαδίκτυο με πληροφορίες.
----------------------------------
Πηγή: ellinikomeli.gr
--------------------------------