Τό Μήνυμα της Κυριακής (ηχητικό μήνυμα)
από τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Κυριακή ΙΖ? Λουκά {του Ασώτου}
{12-2-2017}
από τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Κυριακή ΙΖ? Λουκά {του Ασώτου}
{12-2-2017}
Κυριακή τοῦ Ἀσώτου
(12-02-2017)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Σέ τί χρειάζεται ἡ μετάνοια;
Σέ τί χρειάζεται ἡ μετάνοια;
Σήμερα, δεύτερη Κυριακή τοῦ Τριῳδίου,
διαβάζεται στίς Ἐκκλησίες μας ἡ σπουδαία παραβολή τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ. Ἡ
ἔτσι ὀνομαζόμενη στήν καθημερινή ἀναστροφή μας («παραβολή τοῦ Ἀσώτου»)
θά μποροῦσε κάλλιστα νά ἐπιγράφεται «παραβολή τοῦ εὔσπλαχνου Πατέρα»,
μιά καί ὁ θαυμασμός μας γιά τήν Πατρική μακροθυμία εἶναι τό στοιχεῖο πού
ὑπερέχει.
Ὅμως, ἡ ταύτιση τοῦ καθενός μας μέ τόν
Ἄσωτο υἱό –ταύτιση ὀρθή καί δικαιολογημένη γιά κάθε συνειδητό
Χριστιανό- εἶναι πού τιτλοφορεῖ τήν παραβολή.
Ἔτσι, λοιπόν, αἰσθανόμενοι ὅτι μοιάζουμε τοῦ Ἀσώτου, νιώθουμε ἐπιτακτική μέσα μας τήν ἀνάγκη μετανοίας. Καί μέχρις ἐδῶ καλά.
Μήπως, ὅμως, ξεχνᾶμε πώς ἡ ἁμαρτία δέν
εἶναι μόνο στίς μακρυνές «χῶρες τῶν χοίρων», ἀλλά καί δίπλα μας, ἕτοιμη
νά διεισδύσει μέσα μας περνώντας ἀπό τίς ρωγμές τῆς ἐγωιστικῆς
σιγουριᾶς μας ὅτι εἴμαστε «ἐντάξει»;…
Ὁ φιλόστοργος Πατέρας δέν ἔκανε τήν
παραμικρή παρατήρηση στό παραστρατημένο παιδί του. Οὔτε κἄν τόν ἄφησε νά
ὁλοκληρώσει τά συνταρακτικά λόγια μετανοίας, πού εἶχε ἑτοιμάσει. Τόν
ἀγκάλιασε, τόν πῆρε μαζί του, τόν στόλισε, πανηγύρισε ὁ ἴδιος, ζήτησε νά
πανηγυρίζει ὅλο τό σπίτι. Κι ἄρχισε τό φαγοπότι, οἱ χοροί καί τά
τραγούδια…
Τό αἴτημα «ποίησόν με ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου» χάθηκε στόν ὡκεανό τῆς Πατρικῆς ἀγάπης!...
Κι ὅμως κάποιος ἔλειπε ἀπό τό σπίτι
τῆς χαρᾶς : ὁ πρωτότοκος γιός, ὁ «ἐν τάξει», ὁ πιστός στό καθῆκον. Κι
ὅταν ἦλθε, δέν ἤθελε νά μπεῖ στό σπίτι, χολωμένος ἀπό τήν Πατρική
καλωσύνη.
Εἶναι αὐτός πού ἐπέπληξε ὁ Πατέρας.
Εἶναι ὁ ἐργάτης ἑνός ψυχροῦ καθήκοντος. Ἑνός καθήκοντος χωρίς ἀγάπη,
χωρίς ἐπιείκεια, χωρίς κατανόηση, χωρίς καρδιά…
Δέν εἶναι χωρίς λόγο, ἀδελφοί μου, πού
ὁ Κύριος κλείνει τήν πάνσοφη παραβολή Του μέ ἐπίπληξη στόν σκληρόκαρδο
ἀδελφό. Θέλει νά μᾶς διδάξει πώς ἡ φροντίδα μας δέν πρέπει νά
ἐξαντλεῖται στό ἄτομό μας, στόν ἑαυτό μας. Ἀκόμη καί ὁ ἀγῶνας μας γιά
τίς ἀρετές εἶναι μάταιος, ὅταν λείπει ἡ κορωνίδα τους : ἡ ἀγάπη. Γιά τόν
λόγο αὐτό ἡ μετάνοια ἀφορᾶ σέ ὅλους τούς πιστούς τοῦ Χριστοῦ. Κανείς
μας δέν σώζεται ἀτομικά. Κανείς δέν σώζεται ἔχοντας τόν «δικό του Θεό».
Ὅλοι σωζόμαστε μέσα στήν Κιβωτό τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπου δέν ὑπάρχουν
εὐνοημένοι καί ἀδικημένοι, ἄξιοι καί ἀναμάρτητοι, ἀλλά πιστοί πού
μετανοοῦν μέ ταπείνωση καί ζητοῦν τό ἔλεος τοῦ Πατέρα…
Γιά ὅλους αὐτούς εἶναι ἡ μετάνοια. Γιά
ἐκείνους, πού μαζεμένοι κάθε Κυριακή πρωί στόν Ναό, συγκροτοῦν τήν
Ἐκκλησία Του. Γιά νά Τόν δοξάσουν. Νά Τόν εὐχαριστήσουν γιά ὅλα. Καί,
μετανοημένοι, ταπεινοί, νά πάρουν μέρος στό πνευματικό πανηγύρι, πού
στήθηκε πρός … τιμή τους! Γιά τήν «ἐπιστροφή» τους. Χωρίς νά
κατακρίνουν. Χωρίς νά καυχῶνται γιά τήν ἀξιότητά τους, οὔτε γιά τά ἔργα
τους. Κι ἔτσι «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» νά συμμετάσχουν στό Δεῖπνο
τό Μυστικό…
π.Πέτρος Μαριᾶτος
-------------------------------------------
Πηγή: imkythiron.gr
-------------------------------------------
