Θα βρεθεί η Ιταλία στη θέση της Ελλάδας; Αν πιστέψουμε ορισμένους Γερμανούς αναλυτές, αυτή είναι η πιθανότερη εξέλιξη.
Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις που συνηγορούν υπέρ αυτής της εκδοχής.
Θυμάστε την περίοδο που η χώρα μας έκανε τα πρώτα βήματά της με την «περπατούρα» των μνημονίων;
Τι έλεγαν τότε μεγάλα γερμανικά μέσα ενημέρωσης επικαλούμενα τις απόψεις αξιωματούχων της κυβέρνησής τους;
Οτι η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνάμεις της με δανεικά (σωστό αλλά
τα δανεικά κάποιος τα έδινε), ότι ο δημόσιος τομέας της είναι
αναποτελεσματικός (ακριβές) και υπερδιογκωμένος (λάθος αφού απ’ τα
στοιχεία προέκυψε ότι ήμασταν κοντά στον μέσο ευρωπαϊκό όρο), ότι το
πολιτικό σύστημά της είναι διεφθαρμένο (ισοπεδωτικό αλλά με ισχυρές
δόσεις αλήθειας, που όμως άφηνε στο απυρόβλητο τους διαφθορείς), ότι οι
Ελληνες είναι τεμπέληδες και αξίζουν αυτό που παθαίνουν (προκλητικό,
ψευδές και εκδικητικό) και ότι μπορεί να σωθεί μόνο αν εφαρμόσει με
αυστηρότητα τα προγράμματα (το κάνουμε αλλά τα πράγματα δεν
βελτιώνονται).
Περίπου τα ίδια, αλλά σε μικρότερη κλίμακα και με χαμηλότερους για
την ώρα τόνους, γράφονται για την Ιταλία και τους κατοίκους της.
Για παράδειγμα, με αφορμή την πρόθεση της ιταλικής κυβέρνησης να
σώσει την αρχαιότερη στην Ευρώπη και τρίτη σε δυναμικότητα τράπεζα της
χώρας με προληπτική ανακεφαλαιοποίηση -κίνηση που προκάλεσε την οργή του
κ. Σόιμπλε- ο επικεφαλής του γερμανικού οικονομικού ινστιτούτου IFO
Κλέμενς Φουστ, ο οποίος είναι και σύμβουλος της Αν. Μέρκελ (έχει σημασία
αυτή η ιδιότητά του), προέβλεψε ότι οι Ιταλοί θα θελήσουν να φύγουν από
τη ζώνη του ευρώ.
Ο λόγος; Θα δυσφορήσουν στην περίπτωση που πιεστούν
να υποκύψουν σε μέτρα σκληρής λιτότητας (μνημόνιο δηλαδή), τα οποία όμως
κατά την κρίση του είναι απολύτως απαραίτητα γιατί «το βιοτικό επίπεδο
στην Ιταλία είναι το ίδιο με αυτό του 2000» και πρέπει να αλλάξει.
Προς το χειρότερο φυσικά. Είναι γνωστό ότι οι οικονομικές ελίτ της Γερμανίας δεν αισθάνονται άνετα με τους Νότιους.
Δεν τους καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να τους παρακολουθήσουν και
κυρίως δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την τάση τους να αντιστέκονται και
να μην πειθαρχούν κάθε φορά που ο Βορράς αναλαμβάνει να τους σώσει.
Και οι Γερμανοί κουράστηκαν να δίνουν διαταγές που δεν εκτελούνται
και οι Νότιοι βαρέθηκαν να ζουν σε μια κατάσταση βαριάς επιτροπείας
χωρίς ελπίδα για ανάκαμψη.
Οπότε διαζύγιο; Ωστόσο, αν η έξοδος της Ελλάδας από
την ευρωζώνη μπορεί να φαντάζει σήμερα μια υπόθεση διαχειρίσιμη, δεν
ισχύει το ίδιο και με την Ιταλία.
Είναι μεγάλη χώρα, από τα ιδρυτικά μέλη και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και
της ευρωζώνης και η αποχώρησή της μπορεί να σημάνει το τέλος του ευρώ,
όπως το ξέρουμε.
Εκτός αν αυτός είναι ο βασικός στόχος των κυρίαρχων κύκλων της Γερμανίας, δηλαδή το ευρώ δύο ταχυτήτων.
Ο Β. Σόιμπλε πάντως δεν το κρύβει. Παίζει με ανοιχτά χαρτιά.
-----------------------------------------------------------------
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών-Τάσος Παππάς
-----------------------------------------------------------------
