Ένα αγαπημένο σπόρ στα πυρωμένα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων ήταν το κυνήγι των τζιτζικιών. Ζυγίζαμε τη φούχτα μας με προσοχή στον κορμό των δένδρων και χραπ! τσακώναμε τους ακούραστους γλεντοκόπους του καλοκαιριού για να τους αφήσομε μετά από λίγο ελεύθερους και πάλι.
Τα θηλυκά είναι άφωνα και τα λέγαμε τζιτζικομάνες. Τα αρσενικά βγάζουν αυτό το διαπεραστικό ήχο, που είναι τόσο συνυφασμένος με το ελληνικό καλοκαίρι. Ο Ελύτης, ο κατ' εξοχήν ποιητής του ελληνικού καλοκαιριού, τα τζιτζίκια τα έκανε ποίημα και ο Λίνος Κόκοτος τραγούδι.
" Έ! σεις τζιτζίκια μου, άγγελοι
γειά σας κι η ώρα η καλή,
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει;
κι όλοι αποκρίνονται μαζί.
Ζει και ζει και ζει
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει! "
γειά σας κι η ώρα η καλή,
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει;
κι όλοι αποκρίνονται μαζί.
Ζει και ζει και ζει
ο βασιλιάς ο ήλιος ζει! "
Το τερέτισμα των τζιτζικιών ενέπνευσε και το μεγάλο μας Ρίτσο:
"Τζιτζίκια στήσαν το χορό
στο ντάλα μεσημέρι
και στέκουν γύρω τα παιδιά
και παίζουν παλαμάκια! "
----------------------------------
Ελένη Χάρου Κορωναίου
----------------------------------
