Το Μήνυμα της Κυριακής 17-12-17 και Ιερό Θείο Κήρυγμα

 Τό Μήνυμα της Κυριακής (ηχητικό μήνυμα)
Από τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων
κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ’ ΛΟΥΚΑ - ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ
(17-12-2017)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἡ παραβολή τοῦ Μεγάλου Δείπνου καί
πῶς ὁ Χριστιανός  πρέπει νά ζῆ τήν ἐν Χριστῷ ζωήν

    

Πρίν ὁ Κύριός μας, ἀδελφοί μου, μιλήσει στούς Ἰουδαίους γιά τήν παραβολή τοῦ Μεγάλου Δείπνου ἐπετέλεσε ἕνα θαῦμα σέ ἕναν ἄνθρωπο πού ἔπασχε ἀπό ὑδρωπικία σέ ἕνα σπίτι κάποιου ἄρχοντα τῶν Φαρισαίων. Καί, ἀφοῦ ἐπετέλεσε τό θαῦμα, τούς μίλησε μέσα ἀπό μία παραβολή γιά τό τραπέζι τοῦ γάμου, γιά τήν ταπείνωση πού πρέπει νά ἔχει ὁ πιστός ἄνθρωπος καί πῶς πρέπει νά ἀποφεύγει τήν ἀλαζονία, ἡ ὁποία θά τόν ἀπομακρύνει ἀπό τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τότε, ἕνας ἐκ τῶν παρευρισκομένων τοῦ εἶπε : «Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού θά φάγει γεῦμα εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ» μαζί μέ τόν Μεσσία καί τούς Πατριάρχας καί τούς ἄλλους δικαίους. 

Τότε, ὁ Κύριός μας ἀπάντησε στόν ἄνθρωπο ἐκεῖνο καί στούς ἄλλους Ἰουδαίους, θέλοντας νά διδάξει ποιές ἀρετές πρέπει νά ἔχει κανείς διά νά συμμετάσχει εἰς τήν αἰώνια εὐφροσύνη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μέ τήν παραβολή τοῦ Μεγάλου Δείπνου. Ὁ Κύριος, λοιπόν, καλεῖ κάθε ἄνθρωπο νά γίνει συγκληρονόμος τῆς Βασιλείας του καί κοινωνός τῆς Χάριτός Του, χωρίς νά διακρίνη μέ φυλετικά κριτήρια, διότι «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Τό Μεγάλο Δεῖπνο, ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!

 Πῶς ὅμως καλεῖ ὁ Κύριος τήν ἀνθρωπότητα σ’ αὐτό τό Μεγάλο Δεῖπνο;
Μᾶς καλεῖ ὅλους μέ τούς ἀπεσταλμένους δούλους Του, πού ἐδῶ ὡς ἀπεσταλμένοι δοῦλοι ὑπονοοῦνται οἱ Προφῆτες τῆς Π.Δ., ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Τό ἔργο τοῦ θείου καλέσματος πρός κάθε πιστό συνεχίζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μέ τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, τούς ἁγίους Πατέρες καί μέ κάθε πνευματικό της ποιμένα ἀνά τούς αἰῶνες.

Ὅμως, δέν δέχονται ὅλοι τό κάλεσμα αὐτό τοῦ Μεσσία. Πρῶτον, δέν τό δέχθηκαν κάποιοι ὑπερήφανοι καί ἀλαζόνες Φαρισαῖοι καί Νομοδιδάσκαλοι. Γι’ αὐτό καί ὁ Κύριος, πού στήν παραβολή αὐτήν παίρνει τήν μορφή τοῦ δούλου τοῦ Θεοῦ, πού μέ τήν διδασκαλία Του καί τά θαύματα, ἀλλά καί μέ τό πάθος του, ἀναγγέλλει εἰς τόν Θεόν Πατέρα Του, ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι αὐτοί δέν δέχθηκαν τό κάλεσμα. Καί, τότε ὁ Θεός – Πατήρ ζητᾶ ἀπό τόν ταπεινόν δοῦλον Του νά ψάξει καί νά μαζέψει ὅλους ἐκείνους τούς περιφρονημένους Ἰουδαίους, πού μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί οἱ πρῶτοι μαθηταί, γιά νά κερδίσουν τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ, δηλαδή, οἱ Φαρισαῖοι καί οἱ ἄλλοι Ἰουδαῖοι προφασίσθηκαν διάφορες δικαιολογίες, ἀρνούμενοι τόν Χριστόν ὡς Μεσσία, ὁ Κύριος, μαζεύει κοντά του τούς ταπεινούς Ἀποστόλους του. Καί ἔπειτα, συνεχίζει καί ψάχνει τούς ἐκλεκτούς Του καί βρίσκει αὐτούς στά πρόσωπα κάθε ἀνθρώπου, πού ἔχει μέσα του ἁγνή θέληση καί ταπεινό φρόνημα. Μέσα, λοιπόν, σ’ αὐτούς οἱ ὁποῖοι βρίσκονται εἰς τάς ὁδούς καί φραγμούς εἶναι καί οἱ Ἐθνικοί, πού μέχρι τότε εὑρίσκονταν σέ πλάνη. Ἐν τούτοις, ὅμως, κάποιοι ἐξ αὐτῶν εἶχαν μέσα στίς καρδιές τους τήν ἀγάπη πρός τόν Θεόν, χωρίς ὡστόσο οἱ ἴδιοι νά τό γνωρίζουν. Ἔτσι, οἱ Ἰουδαῖοι, πού εἶχαν τόν Νόμον καί τούς Προφήτας καί πού πρῶτοι ἐκλήθησαν δέν δέχθηκαν τόν Μεσσία Χριστόν, ἐνῶ οἱ Ἐθνικοί, ὅπως οἱ Ἕλληνες καί ὅλοι οἱ ἄλλοι εἰδωλολάτρες πού δέχθηκαν τό κάλεσμα, ἀνήκουν τήν Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. 

Σάν αὐτούς ἦταν καί οἱ Χριστιανοί οἱ Κολοσσαεῖς τῆς Φρυγίας, οἱ ὁποῖοι ἐβαπτίσθησαν εἰς τόν Τριαδικόν Θεόν καί ἀποτελοῦσαν μία ἀξιόλογη τοπική Ἐκκλησία. Μέσα, ἀπό τήν ἐπιστολήν του αὐτήν πρός τούς Κολοσσαεῖς ὁ θεῖος Παῦλος καλεῖ καί ἐκείνους, ἀλλά καί ὅλους ἐμᾶς, πού εἴμεθα μέλη τῆς Ἐκκλησίας νά ἔχουμε ζωντανή σχέση μέ τόν Χριστόν. Καί μᾶς διδάσκει πῶς πρέπει νά ζεῖ ὁ ἀληθινός χριστιανός. Μᾶς διδάσκει, λοιπόν, ὅτι, ἀφοῦ μέ τό βάπτισμά μας συμμετέχουμε εἰς τήν ταφήν καί ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ, καί ἀφοῦ ἀποθάναμε μέ τό βάπτισμά μας, καί μαζί μας καί τά παλαιά καί γήϊνα φρονήματά μας, θά πρέπει νά ἐπιθυμοῦμε τίς οὐράνιες ἀρετές, ὥστε κατά τήν ὥρα τοῦ Μεγάλου Δείπνου τῆς Δευτέρας καί ἐνδόξου Παρουσίας νά δοξασθοῦμε καί ἐμεῖς πνευματικά μέ τόν Χριστόν. Καί μᾶς συμβουλεύει νά ἀποφεύγωμε τά πάθη τῆς σαρκός, κάθε ἀκάθαρτο λογισμό καί αἰσχρό καί βλάσφημο λόγο, ἀλλά καί κάθε ἁμαρτωλή πράξη, ἡ ὁποία μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν Θεόν. Καί ἀντίθετα μᾶς διδάσκει νά τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ μέ κάθε θεόσδοτη ἀρετή, ὅπως τήν μακροθυμία, τήν πραότητα, τήν ἐγκράτεια, τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση κ.λπ. Ἄν αὐτά πού μᾶς ζητάει ὁ Κύριος μέ τούς ἀπεσταλμένους του δούλους, ὅπως ἐν προκειμένῳ διά τοῦ θείου Παύλου, τά τηρήσουμε δέν θά μᾶς δημιουργήσει φόβο ἡ φράσις τοῦ Κυρίου πολλοί εἶναι οἱ κλητοί ὀλίγοι δέ οἱ ἐκλεκτοί. 

Μέ αὐτόν, λοιπόν, τόν τρόπο καί μέ τό πνευματικό ἐνδιαφέρον ὁ κάθε πιστός γίνεται ἐκλεκτός. Ἀμήν.-

Πρεσβ.π. Ν. Ζουναρέλης

-----------------------------------------------

Πηγή:  imkythiron.gr

-----------------------------------------------