Ἡ Ἱερά Σύνοδος παρακολουθεῖ μέ ἀγωνία τίς ἐξελίξεις πού συντελοῦνται στό ἐθνικό, κοινωνικό καί οἰκονομικό γίγνεσθαι καί οἱ ὁποῖες καταπονοῦν τόν Ἑλληνικό Λαό.
Αὐτή τήν ὥρα τῆς εὐθύνης, ἡ Ἱερά Σύνοδος αἰσθάνεται τήν ὑποχρέωση νά ἀπευθυνθεῖ μέ πατρική ἀγάπη πρός τόν Ἑλληνικό Λαό γιά νά τονίσει καί ὑπογραμμίσει ὅτι :
Α. Στήν κλίμακα τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς, δεσπόζουσα θέση ἔχει ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα. Γι' αὐτό ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἐκφράζει τήν ἀποδοκιμασία της πρός ὅσους ἔδρασαν ἐναντίον τῶν συμφερόντων τῆς Πατρίδος καί τῆς εὐημερίας τοῦ Λαοῦ της, τῆς ἐθνικῆς ἀξιοπρέπειας καί τοῦ φιλοτίμου τῶν πολιτῶν.
Ἡ Ἐκκλησία δέν ὑπηρετεῖ κόμματα καί παρατάξεις. Ὑπηρετεῖ μέ τό πνευματικό, κοινωνικό καί φιλανθρωπικό ἔργο της τόν Λαό, γιά τίς ἀνάγκες τοῦ ὁποίου πάντοτε νοιαζόταν καί τίς ὁποῖες καί σήμερα, καθημερινά ἀγωνίζεται νά ἱκανοποιήσει, στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ, κάτω ἀπό δύσκολες συνθῆκες.
Αὐτή τήν ἀξία τῆς ἀγάπης πρός τήν Πατρίδα πρέπει νά ὑπηρετήσουμε ὅλοι, γιά νά ἀντιμετωπισθοῦν τά προβλήματα πού προέκυψαν.
Β. Ὁ Λαός μας στό παρελθόν συμπεριφέρθηκε μέ θαυμαστή ὡριμότητα, ἐπιδεικνύοντας κοινωνική ἀλληλεγγύη, σέ δύσκολες φάσεις τῆς ἱστορίας του. Σήμερα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό αὐτή τήν ἀλληλεγγύη γιά νά στηριχθοῦν οἱ ἀδύναμοι, νά ἀνακουφισθοῦν οἱ ἄνεργοι καί νά μήν ὀλιγοψυχίσουν οἱ ἐμπερίστατοι καί οἱ παντοειδῶς πληττόμενοι ἀπό αὐτή τήν πρωτοφανή κρίση, καί ἰδίως οἱ νέοι.
Γ. Ὀφείλουμε νά ἀτενίζουμε πρός τό μέλλον μέ ἐλπίδα καί αἰσιοδοξία. Ὅλοι, ὅσοι ἔχουν εὐθύνη καί ἁρμοδιότητα, ἐπιβάλλεται νά διαμορφώσουν τίς συνθῆκες ἐκεῖνες, πού θά δώσουν ὅραμα καί ἐλπίδα γιά τό μέλλον, μέ τίς ἀρχές τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀξιοκρατίας καί ἀξιοποιήσεως ὅλου τοῦ ὑλικοῦ καί πνευματικοῦ πλούτου τοῦ τόπου.
Δ. Ἄς μήν λησμονοῦμε ὅτι Κύριος τῆς ζωῆς καί τῆς ἱστορίας εἶναι καί παραμένει ὁ Ζῶν καί Ἀληθινός Θεός. Αὐτός δέν ἐγκαταλείπει τόν κόσμο καί κυρίως αὐτούς πού ἐλπίζουν σέ Αὐτόν καί τοῦ ἐμπιστεύονται τή ζωή τους.
Πρός Αὐτόν στρεφόμαστε, ζητῶντας προστασία καί βοήθεια.
Ἐκ τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Σύνόδου
