Μικρή ένσταση στο σημείωμα για την απόφαση του γενικού γραμματέα της
Αποκεντρωμένης Διοίκησης Περιφέρειας Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας να
εγκρίνει μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με καύση βιορευστών στο Βαλτινό Τρικάλων (κόντρα στην αντίθετη άποψη των κατοίκων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης -κοινότητας, δήμου).
«Αλλού πρέπει να αναζητήσετε τους ενόχους» -ακούγεται η ευγενική φωνή
στο τηλέφωνο- «και όχι στον κάθε τυχάρπαστο ή διορισμένο γενικό
γραμματέα». «Σαν πού, παρακαλώ;».
«Μα φυσικά στους υπαίτιους αυτής της τερατώδους διαμόρφωσης
(παραμόρφωσης) του γεωγραφικού - διοικητικού τοπίου της χώρας, στους
διατελέσαντες υπουργούς των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, τουτέστιν στους Αλέξανδρο
Παπαδόπουλο (εισηγητή του “Καποδίστρια”) και Ιωάννη Ραγκούση (του
“Καλλικράτη”)».
Δεν έχω λόγους να διαφωνήσω με τις εν λόγω επισημάνσεις του
αναγνώστη, τουναντίον, είναι τοις πάσι γνωστό ότι οι «ευρωπαϊκοί»
μετασχηματισμοί της ελληνικής γης με καθαρά οικονομίστικα κριτήρια,
αποξήραναν την ελληνική περιφέρεια κυρίως και απομάκρυναν τους κατοίκους
των χωριών και των κωμοπόλεων από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού πλέον
δεν έχουν κανένα λόγο στη λήψη αποφάσεων -η νυν Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν
είναι παρά μια μινιατούρα (ενίοτε και τέρας) της κεντρικής διοίκησης.
Το ότι όλα αυτά έγιναν επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ, δεν απαλλάσσει τους
τωρινούς υπεύθυνους από την ευθύνη τους, ούτε δικαιολογεί τις
αυθαιρεσίες τους ή την αλαζονεία που τους προσδίδει η εξουσία.
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι όλα αυτά τα στελέχη της κυβέρνησης,
που επιδεικνύουν τέτοια συμπεριφορά, έχουν χάσει κάθε δεσμό και
οποιαδήποτε επαφή με τις τοπικές κοινωνίες και -είναι βέβαιο- θα το
πληρώσουν πολύ ακριβά στο εγγύς μέλλον.
Αναφύεται, όμως, ακόμη ένα ερώτημα. Τόσο πολύ μεταλλάσσονται από την
εξουσία ή τέτοιοι ήσαν πάντα και απλώς δεν τους είχε δοθεί η κατάλληλη
ευκαιρία να δείξουν ποιοι πραγματικά είναι; Κλίνω προς το δεύτερο σκέλος.
Πέρασαν δυόμισι χρόνια από τότε που κυβερνά η Αριστερά (sic)· καιρός
να πάψουν να επιρρίπτουν τις ευθύνες στις ανάλγητες και διεφθαρμένες
κυβερνήσεις του παρελθόντος -το έχουμε εμπεδώσει, το ξέρουμε, το ζήτημα
είναι τώρα τι κάνουμε. Ε, άμα κάνουμε ακριβώς τα ίδια, χαιρέτα μου τον
πλάτανο.
Η ειρωνεία είναι ότι τώρα κάνουν και χειρότερα εκόντες άκοντες (ας
πούμε άκοντες, αλλά αυτό δεν τους «λυτρώνει» από τη σκαιότητα λόγων και
έργων τους). Ισως να συνήθισαν σε μια πολιτική της συγκατάνευσης και της
υποτέλειας ή ίσως τόσοι ήσαν (ήγουν ολίγιστοι) και ας μας είχαν
παραφουσκώσει με ρητορήματα και ιδεολογήματα (κοινωνική δικαιοσύνη,
ανθρωπισμό, ισότητα και δεν συμμαζεύεται...).
Οσο θα βλέπουν τις τοπικές κοινωνίες εχθρικά τόσο θα κονταίνει το
μέλλον τους και άλλο τόσο θα εισπράττουν τη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων·
αυτή η οχλολοιδορία τους θα τους φάει το κεφάλι.
Το γιατί αυτό δεν γίνεται κατανοητό εκ μέρους τους είναι βέβαια ένα άλλο κεφάλαιο, αλλά ας μην το ανοίξουμε...
-----------------------------------------------------------------------------------
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών-Γιώργος Σταματόπουλος
-----------------------------------------------------------------------------------
