Σάββατο 17 Ιουνίου 2017

Ούτε ένα ευρώ ξανά....

Σαν σήμερα:
Με αφορμή τη χθεσινή μου ανάρτηση, θυμήθηκα τι είχε γίνει μετά το κλείσιμο της επιχείρησης, που ανέφερα εκει. 

Ένα μήνα μετά, πλέον δουλεύοντας μεροκάμματο, μέχρι να δω τι θα κάνω, (28 ευρώ τη μέρα, 10ωρο και ανασφάλιστος), σε ένα μου ρεπό και μην έχοντας διαθέσιμα χρήματα για λογιστή, πάω στην εφορία να "κλείσω" τα βιβλία για να μη τρέχουν τα έξοδα. (τόσο μυαλό είχα!!).

 
Πήγα στην Ελλάδα να κλείσω εταιρεία μόνος μου!!

Μου δίνουν λοιπόν ένα χαρτί με το οποίο θα έπρεπε να περάσω από όλα τα τμήματα να γράψει το κάθενα τις εκκρεμότητες που είχα! Όσοι έχουν περάσει από αυτή τη διαδικασία, ξέρουν! Πρέπει να ανεβοκατεβαινεις τους ορόφους στην ίδια εφορία, να περιμένεις σε διαφορετική ουρά κάθε φορά, για να βεβαιώσει το κάθε τμήμα, πως δε χρωστάς(!) ή δεν έχεις εκκρεμότητες.

Μετά απο 3-4 ώρες λοιπόν, φτάνω στη φορολογία εισοδήματος και ακολουθει ο παρακάτω διάλογος:
Εγω: -Καλημέρα σας (χαμογελώντας). Θα ήθελα ένα αυτόγραφο!


Η κοπέλα απο μέσα, τότε περίπου στην ηλικία μου 32-35, χαμογελά, κοιτάζει το χαρτί, χτυπάει το ΑΦΜ της εταιρίας, βλέπει πως δε χρωστάω κάτι εκει, και με τη σφραγίδα στο χέρι, με ρωτά:
Δ.Υ: - Γιατί το θέλεις; (ο ενικός κάπως μου έκατσε, αλλά δε βαριέσαι),
Εγώ: - Κλείσαμε από τη πολύ δουλειά της απαντώ εγώ συνεχίζοντας να χαμογελώ.
Ξαφνικά, Η συνομίλικη Δ.Υ που είχε μπροστά της τη καρτέλα και φυσικά τα ποσά που πλήρωνα κάθε έτος, ξινίζει τη μούρη της και μου απαντά:
Δ.Υ: -Εμ βέβαια! Αφου δε βάζετε μυαλό να χαμηλώσετε τις τιμές!!
Δεν απαντάω και συνεχίζει:
Δ.Υ: -Αν δε βάλετε μυαλό, θα κλείσετε όλοι!
Εγώ: ρίχνω ξανά ένα ευγενικό χαμόγελο...
Δ.Υ.: -Μη γελάς! Τον βλέπεις αυτόν το καφέ; (μου δειχνει το φλυτζάνι με το καφέ της και ένα πιατάκι με ένα μισοφαγωμένο κρουασάν πιο δίπλα)
-Πληρώναμε ενάμιση ευρώ το καφέ και τώρα τον πληρώνουμε ένα ευρώ με το κρουασάν δώρο! Αυτός ο άνθρωπος δε θα κλείσει ποτε!

(Έκλεισε μερικους μήνες αργότερα αλλά δεν είναι αυτό το θέμα)

Ένοιωσα εκείνη την ώρα το μυαλό μου να κατακλυζεται από σκέψεις. Πραγματικά ένοιωθα πως εκείνη την ώρα δεχόμουν νοητική επίθεση! Το παράλογο και η ημιμάθεια ενάντια στη λογική!
Έπιασα το κεφάλι μου σε μία ασυναισθητη προσπάθεια να επεξεργαστώ και στη συνέχεια να συγκρατήσω όλες τις σκέψεις, απαντήσεις, που προσπαθούσαν να βρουν διέξοδο.
Επέλεξα να προσπαθήσω να χαμογελάσω και να μη πω τίποτα...

Κατέβηκα στο ισόγειο, βγήκα έξω, άναψα τσιγάρο, έσκισα το χαρτί και πήγα σπίτι μου.
2 χρόνια μετά, επέστρεψα, (πήρε ενάμιση χρόνο να κάνουμε την εκπρόθεσμη διακοπή) και τους πλήρωσα.

-Ακου καριολάκι.... Που τότε έπαιρνες 2.000 για να πίνεις το καφεδάκι και να τρως το κρουασανάκι σου με ένα ευρώ:

-Δε σε πλήρωνα με άμεσους και έμμεσους φορους για να με κριτικάρεις!!

-Ήσουν εκεί για να με εξυπηρητήσεις και όχι για να μου παρουσιάζεις τη θεωρία του καφέ και του κρουασάν.

-Όσο εσύ ήσουν και είσαι ασφαλής πίσω από τη κωλομονιμότητα σου, άνθρωποι σαν εμένα από επιχειρηματίες, έφτιαχναν καφέδες σε fast food και κινούσαν την οικονομία για να συνεχίσεις να πληρώνεσαι.

-Όσο εσυ δουλευεις μέχρι τις μιάμιση, και απεργούσες καθε λιγο και λιγάκι για να μη χάσεις τα κεκτημένα σου, άνθρωποι σαν εμένα δούλευαν 18-20 ώρες την ημέρα, χωρις ρεπό, χωρις άδεια, χωρις κυριακές, χωρις διακοπές, επενδύοντας όσα έβγαζαν στη δουλειά τους, με τα τηλέφωνα αγκαλιά ακόμα και στο κρεβάτι, ξεχνώντας τι ειναι προσωπική ζωή, ή πως είανι να κοιμασαι αγκαλιά με κάποιον, για να στήσουν εταιρίες από την αρχή!!!

-Όσο εσυ έπαιρνες και παίρνεις 1.500 - 2.000 το μήνα με το απολυτήριο λυκείου, νέα παιδιά με 2 πτυχία δουλεύουν σε σαντουιτσάδικα και καφετέριες για να σου φέρνουν τον καφέ σου με ένα ευρώ και το κ@λο κρουασάν δώρο, προσπαθώντας να μη καταρρέυσουν από τη κούραση όταν γυρνούν στο σπίτι τους!

-Δεν έχεις το δικαίωμα, πουτ@αν@κι του κράτους, ΕΣΥ να λες σε εμάς τι πρέπει να κάνουμε! Εγώ και κάτι ηλίθιοι σαν εμένα είναι οι εργοδότες σου!

Από πέρυσι φυσικά επέλεξα να σε "απολύσω" και να γλυτώσω από το νταβατζή σου που λέγεται ελληνικό κράτος και αντι να τα παίρνει από εσένα αποφάσισε λόγω καψούρας να τα παίρνει από εμάς για να στα "ακουμπάει"!

Όπως σχολίασε και ένας φίλος και εμείς βρήκαμε τώρα φτηνότερα και ψωνίζουμε από άλλο "μαγαζι"
Μέχρι την Ινδία θα φτάσω για να μη σου ξαναφήσω ούτε ένα ευρώ ξανα!!!
-----------------------------------------
Παναγιώτης Κορφοξυλιώτης
-----------------------------------------