Σαράντα νεαροί άνθρωποι ηλικίας έως 25 ετών πεθαίνουν κάθε ώρα στους αυτοκινητοδρόμους σε ολόκληρο τον κόσμο, δηλαδή ένας άνθρωπος κάθε 90 δευτερόλεπτα χάνει τη ζωή του στην άσφαλτο, αναφέρεται σε έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και υπογραμμίζεται ότι οι νέοι που εκτίθενται περισσότερο στον κίνδυνο αυτό ζουν είτε στην Αφρική είτε στην ανατολική Μεσόγειο.
Κάθε ημέρα 1.049 νεαροί (πεζοί, μοτοσικλετιστές, ποδηλάτες, οδηγοί) μικρότεροι των 25 χρόνων σκοτώνονται σε τροχαία που αποτελούν και την πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως στις ηλικίες 15-19 ετών και τη δεύτερη αιτία θανάτου στις ηλικίες 10-14 ετών και 20-24 ετών.
Αυτό αναφέρει έκθεση που πραγματοποίησε ο ΠΟΥ με θέμα "νέοι και οδική ασφάλεια".
Ο διευθυντής της υπηρεσίας μεταφορών της οικονομικής επιτροπής του ΟΗΕ για την Ευρώπη, Χοσέ Κάπελ Φέρερ παρομοίασε τους θανάτους από τροχαία ως "απώλειες από παγκόσμιο πόλεμο" ενώ ο δόκτωρ Ετιέν Κρούγκ διευθυντής του τμήματος πρόληψης της βίας και των τραυματισμών της ΠΟΥ χαρακτήρισε την οδική ανασφάλεια "παγκόσμια μάστιγα".
Τις τελευταίες ημέρες στο νησί μας σημειώθηκαν, δυστυχώς, δύο τραγικά ατυχήματα με δραματικά αποτελέσματα.
Ένας υγιέστατος νέος έχασε την ζωή του στην πλατεία στα Φράτσια και ένας άλλος βρίσκεται στο κρεβάτι του πόνου με αβέβαιο μέλλον για την σωματική του υγεία μετά από άτυχη πτώση και κάκωση της σπονδυλικής του στήλης, πρίν μερικές ημέρες.
Οι οικογένειες, οι συγγενείς, οι φίλοι θλίβονται και θρηνούν και πιστέψτε με ο πόνος του γονιού που χάνει το παιδί του είναι αβάσταχτος και ίσως δεν ξεπερνιέται και ποτέ.
Ότι λόγια παρηγοριάς η συμπαράστασης και να πεί κανείς μετά τα θλιβερά συμβάντα δεν μπορεί να φέρει πίσω τίποτα.
Η ζωή που χάθηκε ή η ζωή που κινδυνεύει δεν μπορεί να αποκατασταθεί.
Ας δούμε όμως τι είναι εκείνο που οδηγεί σε αυτές τις άσκοπες θυσίες των νέων ανθρώπων.
Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι οι μηχανές είναι επικίνδυνες. Αυτό όμως είναι μέγα και τραγικό λάθος που ακούγεται από όλους μας.
Επικίνδυνες δεν είναι οι μηχανές, επικίνδυνος είναι ο άνθρωπος και ο ανθρώπινος παράγοντας και ας πάμε κάπως εκτενέστερα.
Είναι απόλυτα σίγουρο ότι κάθε μηχανή έχει κατασκευασθεί με τις απαραίτητες προδιαγραφές ασφαλείας και σαν μηχάνημα δεν αποτελεί κανένα κίνδυνο και ακόμα περισσότερο ποτέ δεν πρόκειται να σε "σκοτώσει" η να σε παγιδέψει.
Την ευθύνη την έχει απόλυτα ο ίδιος ο οδηγός η ίσως κάποιος άλλος συνάνθρωπος που κυκλοφορεί στο δρόμο.
Από την στιγμή που αποφασίζεις να οδηγήσεις μηχανή είσαι υποχρεωμένος αφενός μεν να γνωρίζεις καλά τον χειρισμό της και αφετέρου να παίρνεις όλα τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας οδήγησης μηχανής.
Είναι σίγουρο ότι μια μηχανή δεν μπορεί να προσφέρει την ασφάλεια ενός τετρατρόχου αυτοκινήτου αλλά η ανασφαλής οδήγηση είναι εξίσου επικίνδυνη και στα δύο.
Όμως 9 στα 10 θανατηφὀρα ατυχήματα μηχανής θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί εάν ο οδηγός φορούσε το κράνος.
Δεν φταίει λοιπόν η μηχανή όταν ο κάθε ανόητος η ανόητη, που ζεσταίνεται η τις περισσσότερες φορές για να μην χαλάσει το μαλί, δεν φοράει το κράνος.
Ακόμη το πρόβλημα στην χώρα μας είναι η φιλοσοφία και η νοοτροπια αλλά και η παιδία των ανθρώπων.
Οι οδηγοί των αυτοκινήτων πραγματικά δεν έχουν ιδέα τι γίνεται τριγύρω τους, και μέσα απο το κουτί, δεν δίνουν σημασία σε μια μηχανή, παρά μόνο για να την προσπεράσουν.
Οι πεζοί, αυτοί είναι θανατηφόροι και στις μηχανές και στα αμάξια, αφού κατά την ηλίθια νοοτροπία μας, περνάμε από όποιο σημείο του δρόμου θέλουμε, όποτε θἐλουμε. Πολλοί μάλιστα κάθονται στην μέση του δρόμου και περιμένουν να βρούν ευκαιρία να περάσουν.
Ανεξάρτητα όμως από την ανύπαρκτη οδική συνείδηση των Ελλήνων πρέπει απαραίτητα οποιοσδήποτε χρησιμοποιεί μηχανή να τηρεί πάντοτε τον σωστό εξοπλισμό :
α. ΠΑΝΤΑ ΚΡΑΝΟΣ. και όχι το κράνος των 50-150Ε. Το κεφάλι σου και η ζωή σου αξίζει παραπάνω. Τα φτηνά κράνη είναι σκουπίδια. Αν έχεις μηχανή, δίνεις σίγουρα 500+ Ε για ενα σωστό κράνος, κατά προτίμηση ενα Arai. Φυσικά πάντα ένα full face κράνος, ακόμα και με σκουτεράκι να είσαι, είναι σίγουρα η καλύτερη λύση.
β. Μπουφάν, όλες τις ώρες και ημέρες, με προστασία πλαστική ή μεταλική σε πλάτη, ώμους και αγκώνες, όχι με προστασία padding που είναι απλὀ μαξιλαράκι, αυτή δεν κάνει τίποτα.
γ. ΓΑΝΤΙΑ! όλοι τα ξεχνάνε αλλά είναι το πιο σημαντικό μετα τα παραπανω.
δ. Ζώνη. {μην γελάτε οι μη-οδηγοί μηχανής} δεν είναι σαν του αυτοκινήτου, είναι σαν ενός παντελονιού, μόνο που αυτή βοηθάει να κρατάς το σώμα σε καλή θέση για να μην πιαστεί η μέση σου και κυρίως προσφέρει απίστευτη προστασίια στην σπονδυλική στήλη καθώς οι σωστές ζώνες έχουν ένα πολύ μεγάλο πλαστικό-μεταλικό τμήμα που την καλύπτει ολόκληρη.
ε. Μπότες. Μα είναι δυνατόν να έχεις μεγάλη μηχανή και να την οδηγείς με σταράκι ή με αθλητικό nike;; Η σωστή μπότα έχει απίστευτα ανώτερο griping στα πεντάλ και δυνατή προστασία σε περίπτωση πτώσης να μην γυρίσει το πόδι και να μην σπάσει. Προσοχή, μπότες μηχανής, όχι παπούτσια. Αυτά είναι άχρηστα, ας ζεσταθεί το πόδι σου λίγο, καλύτερα ασφαλής παρά δροσερός.
στ. Παντελονι. Νομίζω ότι δεν λέω κάτι περίεργο. Δεν οδηγάμε με σορτσάκια, ούτε με καμπάνες και κάπρι. Σφιχτό παντελόνι να μην μπλέκεται και να μην κοντράρει τον αέρα. Και καλύτερα ειδικό παντελόνι με προστασία στα γόνατα, υπάρχουν μέχρι και τζιν ειδικά για αυτή την δουλειά, έτσι ώστε να βγείς μετά έξω άνετα σαν κύριος.
Τελειώνοντας, μην είστε θύματα της μόδας και πάρετε όλο τον εξοπλισμό σας κατάμαυρο (και πιθανά και την μηχανή).
Μέσα στην νύχτα, δεν φαίνεστε με τίποτα, όσους ανακλαστήρες και να έχετε.
Προτείνω λευκό και ασημί ανοιχτό, σαν πυγολαμπίδα θα είστε αλλά τουλάχιστον σας βλέπουν στα 15 χλμ!
Κλείνοντας εύχομαι να είναι η τελευταία φορά που αναφέρομαι σε παρόμοιο θέμα γιατί η ανθρώπινη και ειδικά η νεανική ζωή δεν έχει ανάλογο τίμημα. Είναι ανεκτίμητη.
-----------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
-----------------------------------
