Ποια είναι τα «στρατόπεδα» που έχουν δημιουργηθεί στον τομέα διαχείρισης των σκουπιδιών; Τα χωρίσαμε βάσει των τεχνολογιών επεξεργασίας που είναι διαθέσιμες σήμερα.
Εκείνο με το μεγαλύτερο προβάδισμα αποτελείται από επιχειρήσεις που προωθούν την τεχνολογία της Μηχανικής Βιολογικής Επεξεργασίας και ειδικότερα την τεχνική της βιοξήρανσης.
Πρόκειται για τις εταιρείες ΗΛΕΚΤΩΡ (του ομίλου ΕΛΛΑΚΤΩΡ, συμφερόντων Μπόμπολα) και «Μεσόγειος», στην οποία κατέχει το 40% ο όμιλος Λασκαρίδη μαζί με την Eurobank (Λάτσης).
Εχει ενδιαφέρον πως οι μελέτες που πλήρωσε η περιφέρεια προκρίνουν τη συγκεκριμένη λύση.
Πάντως δυναμικό μπάσιμο έχει κάνει και η ΔΕΗ που συνεργάζεται με τον ισπανικό κολοσσό «Urbaser» και έχουν φτιάξει μαζί την κοινοπραξία «Waste Syclo».
Ενας μικρότερος παίκτης είναι η «Envitec», επικεφαλής εταιρεία της κοινοπραξίας που κατασκεύασε το εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης και κομποστοποίησης στα Ανω Λιόσια.
Σε σαφώς χειρότερο σημείο εκκίνησης βρίσκονται οι εταιρείες που προωθούν την καύση, δηλαδή θερμική επεξεργασία και ταυτόχρονη παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Αν επιλεγεί η εν λόγω τεχνολογία, οι αντιδράσεις θα είναι τεράστιες από περιβαλλοντικές οργανώσεις, κόμματα και πολίτες. Στην υπόλοιπη Ευρώπη καταλαμβάνει σημαντικό κομμάτι της διαχείρισης (σίγουρα μεγαλύτερο από τη Μηχανική Βιολογική Επεξεργασία).
Ενδιαφερόμενη είναι η Intrakat (Κόκκαλης) σε συνεργασία με τη γαλλική Suez Environnement. Η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ (όμιλος Περιστέρη-Κάμπα) έχει φτιάξει τη θυγατρική ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ οποία ασχολείται με την ανάπτυξη μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα.
Κομμάτι της πίτας αναμένεται να διεκδικήσουν και οι εταιρείες που ασχολούνται με την κομποστοποίηση. Υποψήφιες είναι η Veolia MIG Hellas (συμμετέχει κατά 49% η MIG /Βγενόπουλος και κατά 51% η γαλλική εταιρεία Veolia) και η Envitec (Δρακόπουλος).
Το πιο θλιβερό σημείο της όλης ιστορίας με τα σκουπίδια είναι πως η κατασκευή (και πολύ περισσότερο η λειτουργία) των όποιων εργοστασίων επεξεργασίας θα καθυστερήσει πολλά ακόμη χρόνια.
Για να γίνει αυτό απαιτείται ισχυρή πολιτική βούληση, που πολύ απλά δεν διαθέτουν οι πολιτικοί οι οποίοι κυβερνούν αυτό τον τόπο εδώ και δεκαετίες.
Είναι χαρακτηριστικό πως οι γνωρίζοντες καλά το πρόβλημα (κρατικοί υπάλληλοι, στελέχη επιχειρήσεων και επιστήμονες) θεωρούν πως ο φόβος του πολιτικού κόστους αποτελεί βασικό ανάχωμα στην υλοποίηση του προβληματικού σχεδιασμού που αποφασίστηκε το 2003 και θα αναθεωρείται εις τον αιώνα τον άπαντα...
---------------------------
Πηγή: Ελευθεροτυπία
---------------------------
