«Έλαβον τα βαϊα των φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν αυτω»
Μεγάλη γιορτή η Κυριακή των Βαϊων που δεν λογίζεται ως συνήθης Κυριακή, αλλά ως μεγάλη Δεσποτική εορτή.
Στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει εξέχουσα θέση.
Να θυμηθούμε το διήγημα του Παπαδιαμάντη «Η Υπηρέτρα» όπου ο Αργυράκης της Γαρουφαλιάς έλεγε «όποτε πάω στην εκκλησιά βάγια μοιράζουνε»
Στη νότια Ελλάδα και στα νησιά , όπου αφθονούν οι φοίνικες, στολίζουν τους ναούς με τα βάγια και μοιράζουν στον κόσμο σταυρούς από βαγιά στολισμένους με ανθισμένα κλαδάκια ελιάς.
Αφού λειτουργηθούν και τα ευλογήσει ο ιερέας, ο κόσμος τα παίρνει με ευλάβεια κατά το τέλος της θείας λειτουργίας και τα θεωρεί ανεκτίμητο φυλακτό.
Η εκκλησία στολίζεται με μεγάλους σταυρούς, αστέρια και αλογάκια εις ανάμνησιν του ταπεινού πώλου όνου, που χρησιμοποίησε ο Χριστός κατά την θριαμβευτική είσοδό του στην ιερά πόλη των Ιεροσολύμων, δίνοντάς μας μάθημα ταπείνωσης.
Παλιότερα υπήρχε η συνήθεια, τα βάγια με την ελιά να τα μοιράζει ο ιερέας στον όρθρο με την προσκύνηση του Ευαγγελίου, ενώ τα άλλα που στόλιζαν το ναό τα ξεκρεμούσαν από τα καντήλια, τους πολυελέους, το τέμπλο και τις εικόνες την ώρα που διάβαζε ο ιερέας το ευαγγέλιο της λειτουργίας και στη φράση «έλαβον τα βαϊα των φοινίκων»
Σήμερα όλα τα βάγια τα παίρνουν στο τέλος της θείας λειτουργίας και τα φυλάνε στα εικονίσματα, τα τοποθετούν στην είσοδο του σπιτιού, στα εξοχικά σπιτάκια, στα καϊκια, στα αμπέλια, στα περιβόλια, στα ποιμνιοστάσια και στα υποστατικά τους.
Το φαγητό της ημέρας είναι το ψάρι εξ ου και το «βάγιω βάγιω του βαγιώ τρώνε ψάρι και κολιό και την άλλη Κυριακή τρώνε κόκκινο αυγό»
Ο Μητροπολιτικός ναός του Εσταυρωμένου στη Χώρα στολίστηκε και φέτος όπως συνηθίζεται κατά παράδοσιν και τα βάγια έδωσαν πανηγυρικό χαρακτήρα στη μεγάλη αυτή γιορτή.
--------------------------------------
Bασίλης Σταύρου ιερέως Χάρος
--------------------------------------
