Πριν μερικά χρόνια στο Γαλλικό διαδίκτυο κυκλοφόρησε η πάρακατω διδακτική ιστοριούλα:
Μια μέρα, ζήτησαν από έναν ηλικιωμένο καθηγητή της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης να δώσει μια διάλεξη με θέμα τον “αποτελεσματικό σχεδιασμό του χρόνου» σε μια δεκαπενταμελή ομάδα διευθυντών μεγάλων βορειοαμερικανικών εταιρειών. Αυτό το μάθημα θα αποτελούσε το ένα από τα πέντε "εργαστήρια" της ημέρας. Ο ηλικιωμένος καθηγητής μόλις που είχε μια ώρα να ετοιμάσει την "ύλη" του.
Όρθιος, μπροστά σ' αυτήν την εκλεκτή ομάδα (που ήταν έτοιμοι να σημειώσουν ό,τι θα τους δίδασκε ο ειδικός), ο καθηγητής τους κοίταξε αργά έναν-έναν και κατόπιν τους είπε: "Θα κάνουμε ένα πείραμα".
Από κάτω από το τραπέζι, που τον χώριζε από τους μαθητές του, ο ηλικιωμένος καθηγητής έβγαλε ένα τεράστιο γυάλινο δοχείο, χωρητικότητας 5 λίτρων, και το ακούμπησε προσεκτικά μπροστά του. Στη συνέχεια, έβγαλε μια δωδεκάδα βότσαλα, μεγάλα σαν μπαλάκια του τένις, και τα τοποθέτησε με προσοχή ένα-ένα μέσα στο μεγάλο δοχείο. Όταν το δοχείο γέμισε μέχρι τα χείλη και δεν χωρούσε άλλο βότσαλο, σήκωσε αργά τα μάτια του προς τους μαθητές του και τους ρώτησε: "Είναι γεμάτο το δοχείο ;" Όλοι απάντησαν: "Ναι".
Περίμενε λίγα δευτερόλεπτα και πρόσθεσε: "Σίγουρα ;" Έσκυψε, τότε, κάτω από το τραπέζι και ανέσυρε ένα δοχείο γεμάτο με χαλίκια. Με μεγάλη προσοχή άδειασε τα χαλίκια πάνω στα βότσαλα και μετά ανακίνησε ελαφρά το δοχείο. Τα χαλίκια διείσδυσαν ανάμεσα στα βότσαλα... μέχρι τον πυθμένα του δοχείου.
Ο ηλικιωμένος καθηγητής σήκωσε πάλι τα μάτια του προς το ακροατήριο του και ξαναρώτησε: "Είναι γεμάτο τώρα το δοχείο ;" Αυτή τη φορά, οι ξύπνιοι μαθητές άρχισαν να καταλαβαίνουν το τέχνασμα του. Ένας από αυτούς απάντησε: "Μάλλον όχι!". "Ωραία", απάντησε ο καθηγητής. Έσκυψε και πάλι, και αυτή τη φορά έβγαλε από κάτω από το τραπέζι μια λεκάνη με άμμο και με προσοχή έχυσε την άμμο στο δοχείο. Η άμμος γέμισε τα κενά ανάμεσα στα βότσαλα και τα χαλίκια. Ακόμα μια φορά, ρώτησε: "Είναι γεμάτο αυτό το δοχείο ;" Χωρίς να διστάσουν, οι λαμπροί μαθητές απάντησαν εν χορώ: "Όχι!" "Ωραία!", απάντησε κι ο καθηγητής. Και, καθώς περίμεναν οι μαθητές του, πήρε την κανάτα με το νερό, που ήταν πάνω στο τραπέζι και γέμισε το δοχείο μέχρι τα χείλη.
Μετά, σήκωσε τα μάτια του ο ηλικιωμένος καθηγητής και κοιτάζοντας τον όμιλο του ρώτησε: "Ποια είναι η μεγάλη αλήθεια, που μάς δείχνει αυτό το πείραμα;" Ο πιο τολμηρός από τους μαθητές, αναλογιζόμενος το θέμα του μαθήματος, απάντησε: "Δείχνει ότι, κι αν ακόμα νομίζουμε ότι το πρόγραμμα της μέρας μας είναι πλήρες, μπορούμε αν το θέλουμε πραγματικά να προσθέσουμε ακόμα μερικές συναντήσεις, ακόμα μερικές δουλειές".
'Όχι", απάντησε ο ηλικιωμένος καθηγητής. "Δεν είναι αυτό. Η μεγάλη αλήθεια, που μάς δείχνει αυτό το πείραμα, είναι η εξής: αν δεν βάλουμε πρώτα τα βότσαλα μέσα στο δοχείο, δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τα χωρέσουμε όλα μέσα".
Ακολούθησε βαθιά σιωπή, καθώς ο καθένας συνειδητοποιούσε τη σημασία αυτών των λόγων. Ο ηλικιωμένος καθηγητής τους είπε τότε: "Ποια είναι τα μεγάλα βότσαλα στη ζωή σας ; Η υγεία σας ; Η οικογένεια σας ; Οι φίλοι σας ; Η πραγματοποίηση των ονείρων σας ; Να κάνετε αυτό που σάς αρέσει; Να μάθετε ; Να υπερασπισθείτε κάποια υπόθεση ; Να ξεκουρασθείτε ; Να αφιερώσετε λίγο χρόνο... ; Ή κάτι άλλο ;"
"Αυτό που πρέπει να συγκρατήσετε είναι το πόσο σημαντικό είναι να βάλετε πρώτα στη ζωή σας τα ΜΕΓΑΛΑ ΣΑΣ ΒΟΤΣΑΛΑ, γιατί αλλιώς κινδυνεύετε να αποτύχετε... στη ζωή σας. Αν δώσουμε προτεραιότητα σε μικροπράγματα (στο χαλίκι, στην άμμο), θα γεμίσουμε τη ζωή μας με μικροπράγματα και δεν θα έχουμε μετά αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο για ν' ασχοληθούμε με τα σημαντικά πράγματα της ζωής μας. Γι' αυτό, μην ξεχνάτε να θέτετε στους εαυτούς σας την ερώτηση: Ποια είναι τα ΜΕΓΑΛΑ ΒΟΤΣΑΛΑ στη ζωή μου ; και μετά, να τα βάζετε πρώτα στο δοχείο (στη ζωή σας)".
Με μια φιλική κίνηση, ο ηλικιωμένος καθηγητής χαιρέτησε το ακροατήριο του και βγήκε σιγά-σιγά από την αίθουσα...
Κάτι όμως που δεν γνώριζε ο σεβάσμιος και σοφός κ. καθηγητής είναι ότι εκτός από την σημασία τους στον ιστό της ζωής, τα βότσαλα, αν τα εξετάσει κανείς προσεχτικά, έχουν και αυτά την σχετική τους "μόρφωση ". Δηλαδή είναι γεμάτα με γράμματα και μάλιστα με γράμματα Ελληνικά.
Ίσως πολλοί από εσάς να έχετε αντίρρηση, ο Άγγλος επισκέπτης των Κυθήρων όμως είχε τελείως αντίθετη άποψη και έτσι συλλέγοντας προσεχτικά βότσαλα από την παραλία της Κομπονάδας, πριν μερικά χρόνια, δημιούργησε ολόκληρο το Ελληνικό Αλφάβητο με κεφαλαία και μικρά γράμματα.
Πιστεύουμε ότι όποιες αντιρρήσεις και εάν έχετε οι φωτογραφίες που ακολουθούν θα σας πείσουν απόλυτα.
Και κάτι τελευταίο, θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η φύση από μόνη της είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερος τεχνίτης.
-----------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
----------------------------------------
