Τελικά βαίνει προς αίσιον τέλος η κρίση στον Δήμο Κυθήρων που προκλήθηκε από την ξαφνική (;) συνειδητοποίηση πως οι συμβάσεις δεκατεσσάρων μερικώς απασχολούμενων δημοτικών υπαλλήλων έληγαν στις 30 Απριλίου.
Σημειωτέον ότι οι συμβασιούχοι αυτοί κάλυπταν, πολλοί εξ αυτών για δεύτερη ή και τρίτη φορά, κρίσιμες θέσεις στην Τεχνική Υπηρεσία, την Οικονομική Υπηρεσία, το Γραφείο Αλλοδαπών, το Δημοτολόγιο, το Γραφείο Δημάρχου, το ΚΕΠ και τον ΟΑEΔ – με άλλα λόγια, εξασφάλιζαν την απρόσκοπτη λειτουργία θεμελιωδών υπηρεσιών του δήμου.
Πώς φθάσαμε στο σημείο να απειληθεί ο δήμος με ουσιαστική παράλυση; Δύο είναι οι λόγοι – ο ένας σχετικά βραχυπρόθεσμος και ο άλλος μακροπρόθεσμος, με ρίζες που πάνε πολύ βαθιά στην πολιτική νοοτροπία και τα πολιτικά έθιμα του τόπου.
Ο πρώτος, για να πούμε τα πράγματα έξω από τα δόντια, είναι η αθεράπευτη ελαφρότητα και κουτοπονηριά του Ελληνικού κράτους. Το οποίον κράτος, μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών, απέστειλε στον Δήμο Κυθήρων στις 24/8/2009 έγκριση για την πρόσληψη συμβασιούχων μερικής απασχόλησης με δεκαοκτάμηνες συμβάσεις.
Αυτοί όμως, εφόσον ήδη απασχολούντο από τον δήμο (όπως συνέβαινε με όλους σχεδόν), δεν μπορούσαν να συνάψουν νέα σύμβαση παρά «μετά την πάροδο τουλάχιστον τεσσάρων μηνών από τη λήξη της προηγούμενης», με αποτέλεσμα οι συμβάσεις των να καλύπτουν τους 18 μήνες από τον Μάιο 2010 μέχρι και τον Νοέμβριο 2011.
Δυστυχώς όμως, πάντα σύμφωνα με την οδηγία του Υπουργείου Εσωτερικών, «με την παρούσα έγκριση, συμβάσεις μερικής απασχόλησης δεν μπορούν να καταρτισθούν πριν την 1η Νοεμβρίου 2009.
Η ανώτατη διάρκεια των συμβάσεων αυτών ορίζεται σε δέκα οκτώ (18) μήνες, με καταληκτική ημερομηνία ισχύος τους την 30η Απριλίου 2011». Με άλλα λόγια, στην καλύτερη δυνατή περίπτωση, δηλαδή σύμβαση που θα άρχιζε την αμέσως επόμενη ημέρα, οι 18 μήνες γινόντουσαν επισήμως... 14.
Προσθέτοντας δε την αναγκαστική πάροδο τεσσάρων μηνών, φθάνουμε αισίως στην άνοιξη 2010, οπότε και υπεγράφησαν οι περισσότερες δεκαοκτάμηνες υποτίθεται συμβάσεις, που έληξαν όμως την περασμένη Παρασκευή – κάτι που ο δήμος, γνωρίζοντας τους όρους της οδηγίας, όφειλε να είχε προβλέψει.
Κοινώς, χάος – τόσο χάος, σε τόσους δήμους της επικράτειας, που τελικά το υπουργείο, σύμφωνα με πληροφορίες, ετοιμάζεται να εκδώσει εγκύκλιο παρατείνοντας όλες τις συμβάσεις. Η εγκύκλιος αυτή αναμένεται από μέρα σε μέρα.
Βραχυπρόθεσμα λοιπόν το ζήτημα διευθετήθηκε (η θα διευθετηθεί πολύ σύντομα) με την παραδοσιακή μέθοδο του πανικού της τελευταίας ώρας.
Οφείλουμε όμως να ερευνήσουμε και τις βαθύτερες ρίζες του προβλήματος, που είναι βέβαιο ότι θα επανέρχεται τακτικά στο μέλλον.
Ποιοι, δηλαδή, είναι οι λόγοι που δημοτικοί υπάλληλοι οι οποίοι αποδίδουν αποτελεσματικά χάρη στην εκπαίδευση και την εμπειρία τους σε καίριους τομείς της διαχείρισης, βρίσκεται να είναι συμβασιούχοι και όχι μόνιμοι;
Και ναι μεν η σημερινή κατάσταση της χώρας επιβάλλει ουσιαστικό πάγωμα των προσλήψεων στο δημόσιο, η αλήθεια όμως είναι πως μέχρι σχετικά πρόσφατα υπήρχε η δυνατότητα μόνιμων προσλήψεων: είναι απολύτως βέβαιο ότι τόσο η παρούσα δημοτική αρχή κατά τη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας, όσο και η υπό τον αείμνηστο Αρτέμη Καλλίγερο, θα μπορούσαν όχι μόνο να είχαν προσλάβει ορισμένους μόνιμους υπαλλήλους-κλειδιά, αλλά ακόμα να είχαν προβλέψει θέσεις στο οργανόγραμμά του δήμου εν όψει μελλοντικών αναγκών.
Δεν χρειάζεται να ψάξουμε μακριά για τους λόγους της κατά τα άλλα αδιανόητης αυτής παράληψης, που τόσο έχει βλάψει (και που θα συνεχίσει να βλάπτει) την ομαλή λειτουργία του δήμου: οφείλεται κατά κύριο λόγο σε αντανακλαστικά χαρακτηριστικά της μικροπολιτικής περασμένων εποχών.
Πώς θα μπορούσε να χαθεί η ευκαιρία για προεκλογικές ρυθμίσεις και κάθε είδους πολιτικά παζάρια που προσφέρει η δυνατότητα «ανακύκλωσης» τόσων θέσεων εργασίας;
Πόσο μάλλον, βέβαια, όταν πρόκειται για εργαζόμενους στον δήμο, που βρίσκονται κατ’ αυτόν τον τρόπο παγιδευμένοι σε ένα είδος μόνιμης πολιτικής ομηρίας...
Εν τέλει, όσο και αν προσπαθεί να εκσυγχρονισθεί, η παρούσα δημοτική αρχή παραμένει, φευ, δέσμια του αμαρτωλού πολιτικού παρελθόντος.
Κυθηραϊκή Πρωτοβουλία
Δελτίο Τύπου, 3/5/2011
