Ανθρωπιά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο,
Θα διαφωνήσω σου μαζί σου στο ζήτημα της ανθρωπιάς στο οποίο αναφέρεσαι. Η ανθρωπιά στην κοινωνία μας έχει χαθεί προ πολλού και αυτό που έχει μείνει είναι απλά και μόνο η προσπάθεια να διατηρηθεί η εντύπωση πως είμαστε κάτι καλύτερο από αυτό που πραγματικά είμαστε.

Νομίζω ότι γενικά στην Ελλάδα ψάχνουμε διαρκώς την ευκαιρία για να συγχαρούμε ο ένας τον άλλον – τους κατά καιρούς «δικούς μας» – και να κατηγορήσουμε τους κατά καιρούς «άλλους».

Συνεχώς ψάχνουμε αφορμές για να διαπιστώνουμε πόσο καλοί άνθρωποι είμαστε εμείς και πόσο κακοί είναι οι άλλοι, οι ξένοι, οι εχθροί μας.

Έτσι πχ στην Γερμανία που ο λαός δεν έχει δείξει την αλληλεγγύη του με τον τρόπο που ο ελληνικός λαός το έχει κάνει, υπάρχουν στο Γκαίτε όπου μαθαίνω την γλώσσα –και μόνο στην τάξη μου– δύο νέοι από την Λιβύη που μαθαίνουν κι αυτοί τα γερμανικά.

Μόνο που τα έξοδα για την εκμάθηση της γλώσσας τους τα καλύπτει το γερμανικό κράτος. Τι είναι αλήθεια ποιο σημαντικό για τον πρόσφυγα – όχι για εμάς; Το σενάριο Α ή το σενάριο Β;

Λέμε και ξαναλέμε διαρκώς πως στην Ελλάδα δεν θέλει να μείνει κανείς από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Για ποιο λόγο θα αναρωτηθεί κάποιος τρίτος.

Γιατί είναι η κρίση θα έρθει αυτόματα η απάντηση.

Όμως, ούτε πριν από την κρίση ήθελε κάποιος να μείνει εδώ.

Οι πρόσφυγες-μετανάστες ήθελαν και θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ευρώπη γιατί γνωρίζουν καλά κάτι που γνωρίζουμε κι εμείς αλλά δεν τολμάμε να το παραδεχτούμε.

Εκεί μπορεί – πιθανότητα δηλαδή υπάρχει και όχι βεβαιότητα – να του δοθεί μια έστω και κουτσή ευκαιρία να ξαναφτιάξει την ζωή του.

Στην Ελλάδα δεν έχει ούτε είχε ποτέ την παραμικρή ευκαιρία ακόμα και την εποχή που κάποιοι έδεναν τα σκυλιά τους με τα λουκάνικα.

Πυρηνικός επιστήμονας να ήταν ο πρόσφυγας στο Πακιστάν και να έφευγε γιατί απειλούνταν η ζωή του εξαιτίας των πολιτικών ή των θρησκευτικών του πεποιθήσεων, πατσαβούρα για το παμππρίζ στο φανάρι και φραουλοχώραφο στην Μανωλάδα τον περίμενε μόλις πατούσε το πόδι του στον τόπο όπου «γεννήθηκε η δημοκρατία».

Ούτε για οδηγό ταξί θα τον προσλάμβανε κανείς, ούτε για οδηγό λεωφορείου. Είσαι πολύ μαύρος, θα του λέγανε, και θα τρομάζεις τους επιβάτες.

Ο «ξένιος Δίας» ήταν οι επιχειρήσεις της ΕΛΑΣ στο κέντρο της Αθήνας, τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα, οι δικαστικές αποφάσεις που αθώωναν σταθερά τους θύτες και καταδίκαζαν τα θύματα. Πράγματα δηλαδή για τα οποία τότε πολύ λίγοι αντιδρούσανε.

Το 90% έμενε είτε παγερά «ουδέτερο» και «αδιάφορο», είτε ακόμα χειρότερα ούρλιαζαν σαν τους λύκους για «τις δουλειές που μας παίρνουνε», για «τα σπίτια που μας ληστεύουνε» και για τις «γυναίκες μας που κινδυνεύουν να μας τις βιάσουνε».

Βέβαια τις ίδιες εποχές οι ίδιοι άνθρωποι δεν αντιδρούσαν και στις μηδαμινές ευκαιρίες που είχε και οι Έλληνες που είχαν μείνει έξω από τους κομματικούς και τους «επιχειρηματικούς» σωλήνες, για να εξελιχθεί και να επιτύχει.

Όλα αυτά βέβαια τώρα ηχούν σαν «φρέσκα περσινά σταφύλια», είναι όμως;

Τώρα επίσης έχουν κάποιοι από αυτούς φορτωθεί τις σακούλες με τα ΝΟΥΝΟΥ και τα μακαρόνια και πάνε να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους αναξιοπαθούντες πρόσφυγες. Και είναι κακό αυτό θα ρωτήσει κάποιος.

Φυσικά και όχι είναι η εύκολη απάντηση. Γιατί μετά – αν δεις λιγάκι και κάτω από την κουβέρτα – έρχονται τα δύσκολα.

Το 2009, ο ΓΑΠ γίνεται πρωθυπουργός με 44% βροντοφωνάζοντας σε πλατείες και τηλεοράσεις πως «λεφτά υπάρχουν».

Το 2010, λίγους μήνες μετά, η χώρα χρεοκόπησε και η κυβέρνηση Παπανδρέου υπόγραψε το πρώτο μνημόνιο μαζί με όλα τα παρελκόμενα.

Αντί να βγει ο λαός στον δρόμο αμέσως και να ρίξει την κυβέρνηση απαιτώντας την άμεση διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δίνει περιθώριο 18 μηνών στο «παιδί» το οποίο πέφτει τελικά αλλά αντί με την παραίτηση του να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές φροντίζει να τον διαδεχθεί – με πραξικοπηματικό τρόπο – η δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου.

Ανακουφισμένος ο λαός από τις εξελίξεις, αφήνει να εξελιχθεί το περίφημο PSI και αντί για τα περιουσιακά των Γαλλο-Γερμανικών τραπεζών να χαθούν τελικά τα αποθεματικά των ταμείων και να ξοφλήσει οριστικά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Η δικαίωση –των δανειστών– έρχεται με την κυβέρνηση Σαμαρα-Βενιζέλου-Κουβέλη και η ιστορία συνεχίζεται με τον Τσίπρα, το δημοψήφισμα που από «ΟΧΙ» έγινε «Ναι», την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και την εκ νέου ανάδειξη του Τσίπρα σε πρωθυπουργό μιας ολοκληρωτικά σχεδόν -πλην ΚΚΕ- μνημονιακής Βουλής.

Για ποια Ισλανδία να μιλάμε τώρα. Όλα αυτά γίνανε χωρίς να χυθεί μια σταγόνα αίμα.

Οι Έλληνες λοιπόν χάσανε όλες τις ευκαιρίες που είχαν για να διατηρήσουν την «ανθρωπιά» τους.

Την έχασαν το 2010, την έχασαν και τον Ιούνη/Αύγουστο του 2015 όταν επέτρεψαν στον Τσίπρα να τους γαμήσει κανονικά και μετά του είπαν κι ευχαριστώ.

Τώρα ίσως και να έχουν την τελευταία τους ευκαιρία προκειμένου να διατηρήσουν την «ανθρωπιά» τους.

Κι αυτή η ευκαιρία δεν έχει σε τίποτα να κάνει με τις πράξεις αλληλεγγύης απέναντι στους πάμφτωχους και εγκαταλειμμένους από θεό κι από ανθρώπους πρόσφυγες.

Υπάρχει μπροστά τους μια κυβέρνηση που έχει δεχτεί και έχει συμφωνήσει τα πάντα με τους πιστωτές κάτω από το τραπέζι.

Μια κυβέρνηση που έχει μεθοδεύσει κι επιδιώξει με τρόπο Γκαιμπελικό να οδηγηθούν τα πράγματα στο σημερινό αδιέξοδο όσο αφορά το «προσφυγικό», προκειμένου να μετατραπεί η Ελλάδα σε ένα μόνιμο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Η Ελληνική κυβέρνηση παίζει με τις ζωές χιλιάδων προσφύγων -κυρίως μικρών παιδιών-, ρίχνοντας λάδι στην φωτιά μιας τρομακτικής ανθρωπιστικής κρίσης. Και όλα αυτά για να υπηρετήσει πολιτικούς σχεδιασμούς, δικούς της και των «εταίρων».

Αν οι Έλληνες επιθυμούν να διατηρήσουν ή να ξαναβρούν την «ανθρωπιά» τους, πρέπει να εναντιωθούν άμεσα και δυναμικά στην κυβέρνηση Τσίπρα που δυναμιτίζει και υποθηκεύει ακόμη περισσότερο το μέλλον της χώρας.

Αν οι Έλληνες επιθυμούν να διατηρήσουν ή να ξαναβρούν την «ανθρωπιά» τους, πρέπει να απατήσουν την παραίτηση της κυβέρνησης Τσίπρα, Τώρα!

Τα υπόλοιπα είναι για τις ταινίες του Hollywood και τα ιστορικά μυθιστορήματα που γραφούν 50 χρόνια μετά.

Φιλιά από την Εσπερία

Ηλίας

------------------------------

Αγαπητέ Ηλία, χαίρομαι που διαφωνείς μαζί μου, αν και με έχεις μπερδέψει κάπως.

Πριν από μερικές ημέρες, μου έγραψες για τους κατοίκους της Κω πως «η συμπεριφορά τους είναι ρατσιστική και ξενοφοβική» απέναντι στους πρόσφυγες, ενώ σήμερα σε ενοχλεί κάπως η ανθρωπιά των Ελλήνων απέναντι στους πρόσφυγες.

Τι ακριβώς θέλεις να κάνουν οι Έλληνες απέναντι στους πρόσφυγες;

Εγώ θέλω -και προσπαθώ όσο μπορώ με τα κείμενά μου- να μην γίνει το προβλεπόμενο σύμφωνα με το «πείραμα». Γιατί τότε θα γράφεις πως οι Έλληνες είναι νεοναζί και θα αναρωτιέσαι πού πήγε η ανθρωπιά τους.

Ηλία, σοβαρά δεν ζούσαν πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα πριν από την κρίση;
Θα με τρελάνεις; Δ
εν θυμάσαι τους χιλιάδες ανθρώπους που ζούσαν και εργάζονταν στην Ελλάδα;
Δεν θυμάσαι τα λεωφορεία με τους Αλβανούς που έφευγαν κλαίγοντας το 2011 και το 2012, λέγοντας πως αγαπούν την Ελλάδα σαν την πατρίδα τους και πως ελπίζουν να πάει καλά η Ελλάδα και να υπάρξουν ξανά δουλειές για να επιστρέψουν;

Ηλία, δεν ζουν σήμερα στην χρεοκοπημένη Ελλάδα πρόσφυγες και μετανάστες;
Δεν ζουν επίσης μόνιμα στην Ελλάδα σήμερα χιλιάδες πολίτες από ευρωπαϊκές και άλλες χώρες; Εγώ ξέρω δεκάδες από όλες τις κατηγορίες.

Αν από την Ελλάδα θυμάσαι μόνο την αθλιότητα κάποιων παραγωγών στην Μανωλάδα, να σε ενημερώσω πως σήμερα στην Μανωλάδα δήμαρχος είναι ένας Σύρος. Ναι, ένας Σύρος.
Μάλιστα, είναι συνάδελφός σου. Μπορεί να χαλάνε τη σούπα περί ρατσισμού στη Μανωλάδα, αλλά τον Σύρο έβγαλαν δήμαρχο οι κάτοικοι. Ηλία, γιατί έφυγαν περισσότεροι από 400 χιλιάδες Έλληνες από την Ελλάδα μόνο την περίοδο 2008-2013;

Γιατί δεν έφευγαν πριν;
Για τον ίδιο λόγο που δεν θέλουν οι πρόσφυγες να μείνουν στην Ελλάδα. Δεν μένεις σε μια χώρα που δεν μπορεί να ζήσει τους πολίτες της. Η ανάγκη το κάνει αυτό. Και από ανάγκη έφυγαν και από τις χώρες τους.

Ηλία μου, θέλεις να αποδείξεις πως όλοι οι Έλληνες είναι ρατσιστές;
Γιατί; Αφού δεν συμβαίνει αυτό.
Επίσης, μην τρελαθούμε με τις ευκαιρίες που έχουν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες στην Ευρώπη. Έχω γνωρίσει εκατοντάδες μετανάστες. Πολλοί από αυτούς έφυγαν από την Ελλάδα, πήγαν στην Γαλλία και στην Βρετανία, και επέστρεψαν τρέχοντας στην Ελλάδα.
Βλέπω τις ευκαιρίες που έχουν οι μετανάστες στην Γερμανία και την Γαλλία.

Αν θέλουμε να δουλευόμαστε μεταξύ μας, ΟΚ. Σήμερα διάβαζα δηλώσεις γερμανού υπουργού και την απογοήτευσή του για το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο των προσφύγων. Θα έχουν σίγουρα πάρα πολλές ευκαιρίες.

Να μάθει ελληνικά ο πρόσφυγας γιατί; Για να μείνει στην χρεοκοπημένη χώρα που δεν θα βρει δουλειά και την εγκαταλείπουν οι κάτοικοί της που μαθαίνουν τώρα ξένες γλώσσες σε άλλες χώρες για να βρουν δουλειά;

Πάντως, αν οι πρόσφυγες θέλουν να μάθουν ελληνικά, υπάρχουν εκατοντάδες εθελοντές για να τους μάθουν την γλώσσα.
Το χρεοκοπημένο κράτος δεν μπορεί. Αλλά μπορούν κάποιοι Έλληνες.

Ηλία, λες οι Έλληνες να απαιτήσουν την παραίτηση Τσίπρα τώρα. Μάλιστα. Και μετά έρχεται ο Μητσοτάκης.
Δεν σου αρέσει ο Μητσοτάκης;
Ποιον θέλεις; Ηλία, το να είμαστε στο εξωτερικό και να λέμε «Έλληνες ρίξτε την κυβέρνηση», είναι σαν το ανέκδοτο με το μυρμήγκι που είναι πάνω στον ελέφαντα και του φωνάζουν τα άλλα μυρμήγκια «έλα Μήτσο, ξεσκισέ τον!».
Χώρια που δεν έχει καμία σημασία πια ποιος είναι στην κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Δεν έχουν σημασία οι κυβερνήσεις στα προτεκτοράτα.
Είναι μαριονέτες.

Εδώ δεν είχε σημασία το αποτέλεσμα στο δημοψήφισμα.
Ηλία, οι Έλληνες δεν μπορέσαμε. Δεν θέλαμε, δεν είχαμε τις ικανότητες, δεν μπορέσαμε. Αυτό δεν σημαίνει πως θα ταυτιστούμε με τους εκμεταλλευτές για να την πέσουμε σε αυτούς που δεν μπόρεσαν. Γιατί στο τέλος θα φτάσουμε στο σημείο να κατηγορούμε τους Έλληνες πως δεν είναι καλοί καπιταλιστές και εκμεταλλευτές και να ο εθνικισμός που τόσο κατηγορούμε μέσα στα λόγια μας, χωρίς να το παίρνουμε καν χαμπάρι.

Γιατί μπορεί να σαλτάρουμε εντελώς και να κατηγορήσουμε την Ελλάδα και τους Έλληνες για τον πόλεμο στη Συρία, τον πόλεμο στο Ιράκ, το προσφυγικό, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, την καταστροφή του περιβάλλοντος και ένα σωρό άλλα θέματα.

Υπάρχει ο κίνδυνος στο «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» να επιλέξουμε την βαρβαρότητα και να μην το πάρουμε και είδηση. Επίσης, το γεγονός ότι οι Έλληνες δεν μπόρεσαν δεν σημαίνει ότι οι Έλληνες είναι απάνθρωποι και ρατσιστές.

Ηλία, όλοι οι φίλοι μου που σε διαβάζουν μου λένε «αυτός ο Ηλίας είναι πολύ καψούρης με την Ελλάδα και δεν βλέπει την ώρα να επιστρέψει». Ηλία, για να επιστρέψεις στην Ελλάδα, πρέπει να υπάρχει η Ελλάδα.
Μην το θεωρείς και σίγουρο πως θα υπάρχει.

Και κυρίως, μην φτάσουμε στο σημείο να μισήσουμε την χώρα που γεννηθήκαμε.
Οι πρόσφυγες γύρω μας δεν μισούν την πατρίδα τους. Απλά, δεν έχουν πια ζωή εκεί. Όπως δεν έχουν και πολλοί Έλληνες στην Ελλάδα.

Και όχι, η ανθρωπιά στην κοινωνία δεν έχει χαθεί. Όσο πικραμένοι κι αν είμαστε.
Όσο κι αν τα έχω χώσει στους Έλληνες για τον ραγιαδισμό τους και την χαπατοσύνη τους.

Ηλία, δεν το έγραψα σε προηγούμενα κείμενά μου αλλά θα το γράψω σε εσένα: είμαι περήφανος για τη συμπεριφορά των απλών Ελλήνων απέναντι στους πρόσφυγες.
Χαίρομαι που ανήκω σε αυτό το λαό, κι ας είναι βλαμμένος.
Συγγνώμη.
Να είσαι καλά, Ηλία.

Πιτσιρίκος

----------------------------------
Πηγή: pitsirikos.net
----------------------------------