Τις προάλλες είχαμε την περίπτωση του εκδότη της διαβόητης κιτρινοφυλλάδας, ο οποίος πιάστηκε με την κλεμμένη κότα στο χέρι, αφού είχε προηγηθεί φορολογικός έλεγχος και πόρισμα, το οποίο διαπίστωνε ρητά ότι ο λαμογιότατος αυτός κύριος δεν μπορούσε να δικαιολογήσει μερικά από τα κλεμμένα εκατομμύρια που βρέθηκαν στην κατοχή του.
Η δικαιοσύνη, που είναι τυφλή, θεότυφλη για την ακρίβεια, τον έκρινε αθώο, με βούλευμα.
Πέρασαν λίγες μέρες και, σαν το κερασάκι στην τούρτα της αδέκαστης δικαιοσύνης, ήρθε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας η αθώωση του αλήστου μνήμης τυχάρπαστου, που πριν λίγα χρόνια, την εποχή που παρίστανε τον υπουργό, αντί να συλλαμβάνει, ως όφειλε, τους φοροδιαφεύγοντες συγγενείς του και τους φοροκλέφτες και καταχραστές πολιτικούς του φίλους, αυτός ο αστείος ανθρωπάκος τριγυρνούσε ανά την υφήλιο με σακίδιο στους ώμους, διατυμπανίζοντας παρέα με τον "πρωθυπουργό" του, ότι η Ελλάδα είναι μια διεφθαρμένη χώρα και ζητώντας από πάνω και δανεικά, την ώρα και τη στιγμή που παρομοίαζε την ελληνική γαλέρα με τον "Τιτανικό". Αθώος κι αυτός! Σπουδαίος πρότερος έντιμος βίος, μα την αλήθεια, αυτός που του αναγνωρίστηκε!
Κάποιοι, στην πρώτη όπως και στην δεύτερη περίπτωση, όπως και σε άλλες λιγότερο εμβληματικές δικαστικές αποφάσεις που έχουν δει τον τελευταίο καιρό το φως της δημοσιότητας, κατηγόρησαν και συνεχίζουν να κατηγορούν την κυβέρνηση των ολίγων εβδομάδων, για τα θλιβερά χάλια στα οποία έχει περιέλθει, εκτός όλων των άλλων, και ο θεσμός της δικαιοσύνης.
Η αλήθεια, βέβαια, είναι ότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, ο θεσμός της δικαιοσύνης είναι ανεξάρτητος, κι έτσι όλοι αυτοί που κατηγορούν την κυβέρνηση για τα ατοπήματα ορισμένων εκ των "λειτουργών" της, τόσα ξέρουν, τόσα λένε. Όχι αδίκως, όμως… Λανθασμένα μπορεί να την κατηγορούν όλοι αυτοί την κυβέρνηση, αλλά όχι εντελώς αδίκως, αφού έτσι έχομε μάθει. Η δικαιοσύνη δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητη στην Ελλάδα, την χώρα όπου θάλλει η φαιδρά ροδακινέα. Στα μάτια μας και στα μυαλά μας, η διαπλοκή των διακριτών κατά τα άλλα και κατά το Σύνταγμα εξουσιών, ήταν ανέκαθεν δεδομένη.
Όμως στις 25 Ιανουαρίου, με την ψήφο μας, ζητήσαμε να αλλάξουν ορισμένα πράγματα στην καθημαγμένη μας Ψωροκώσταινα. Ανάμεσα στα άλλα που ζητήσαμε να αλλάξουν -και μάλιστα ένα από τα κυριότερα, αν όχι το κυριότερο, ήταν και αυτός ο τραγέλαφος που άστοχα και αδικαιολόγητα ονοματίζεται "Δικαιοσύνη" και που στην πραγματικότητα είναι ένα από τα εργαλεία της αδικίας που τόσο χαρακτηριστικά στιγματίζει την κοινωνία μας.
Έπρεπε, λένε αυτοί που δεν καταλαβαίνουν από ανεξαρτησίες της δικαιοσύνης και άλλα τέτοια πράσινα άλογα, να σηκώσει το τηλέφωνο ο Πρωθυπουργός και να ζητήσει από τους δικαστές την παραδειγματική τιμωρία του τσαρλατάνου "υπουργού", με τον πρότερο έντιμο (sic) βίο, που έκοβε και έραβε τα ονόματα της περιώνυμης λίστας των φοροκλεφτών και των άλλων απατεώνων, χωρίς ποτέ να δίνει εντολή, αυτός, ακριβώς όπως και οι διάδοχοι του χαρτοφυλακίου του, για τον στοιχειώδη έλεγχο της λίστας Λαγκάρντ. Αυτή είναι η αλήθεια: η ουσία των πραγμάτων είναι που ενδιαφέρει τον περισσότερο κόσμο και τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες για τους σπουδαγμένους και τους νομομαθείς.
Όμως, όπως και να το κάνομε, ο σημερινός Πρωθυπουργός δε μπορεί κι ας ελπίσουμε ότι δεν θέλει κι όλας, να μιλάει με τον "Παναθηναϊκάκια" ή με τον "Ολυμπιακάκια" ή με τους υπόλοιπους παρατρεχάμενους των δικαστικών και των παραδικαστικών κυκλωμάτων, σεβόμενος τον ρόλο του, εμάς όλους και το Σύνταγμα. Όταν όμως η δικαιοσύνη είναι τόσο ανεξάρτητη ώστε ορισμένοι "λειτουργοί" της, εν μέσω αυτής της ταπεινωτικής, ηθικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης που βιώνουμε όλοι στο πετσί μας, αθωώνουν εμβληματικούς φοροφυγάδες και περιώνυμους πλαστογράφους, με κάποιο τρόπο πρέπει να ανοίξει αυτή η συζήτηση και να βρεθεί ο ενδεδειγμένος τρόπος για να επιβληθεί η αυτοκάθαρση του θεσμού. Όπως όλες οι κοινωνικές ομάδες, έτσι και η ομάδα των δικαστών έχει κι αυτή του καλούς, τους κακούς και του άσχημούς της, ακριβώς όπως και ολόκληρη η κοινωνία μας.
Συνηθίζομε να είμαστε όλοι μας ειδικοί επί παντός επιστητού, αλλά δυστυχώς, καθόσον με αφορά, αυτή τη φορά δεν θα μπορέσω να δώσω τα φώτα μου για το πώς μπορεί να δρομολογηθεί αυτός ο αυτοκαθαρμός χωρίς την ενεργητική εμπλοκή της εκτελεστικής εξουσίας ούτε ξέρω πώς θα τα καταφέρομε, ως κοινωνία, ούτε αν ποτέ θα τα καταφέρομε, να αποκτήσουμε εμπιστοσύνη σε αυτή τη διαδικασία που λέγεται απονομή δικαιοσύνης.
Το μόνο που ξέρω με βεβαιότητα, είναι ότι αθωωτικές δικαστικές αποφάσεις όπως αυτή που αφορά στην υπόθεση του ανεκδιήγητου εκδότη ή την άλλη του πλαστογράφου "υπουργού", αποδεικνύουν ότι η δικαιοσύνη, έτσι όπως λειτουργεί στην Ελλάδα, όχι μόνον δεν είναι τυφλή, αλλά μας αφήνει με πλήρη τη βεβαιότητα ότι είναι αλλήθωρη -κι εκτός από αλλήθωρη, είναι και κουτσή και κουφή και χανσενική κι ότι κουβαλάει ένα σωρό από απαίσια κακά και χίλια δυο ελαττώματα.
Τέτοιες αποφάσεις, έρχονται για να μας θυμίζουν την αγεφύρωτη απόσταση που χωρίζει ορισμένους από τους ανώτερους "λειτουργούς" της δικαιοσύνης από τον θεσμό καθεαυτό κι αποκαλύπτουν το χάσμα που χωρίζει την κοινωνία μας, η οποία ομονοεί στο σύνθημα που γράφεται στους τοίχους μας και που λέει ότι η δικαιοσύνη είναι σαν το δηλητηριώδες φίδι που δεν κεντρώνει τους παπουτσωμένους με τα σινιέ παπούτσια, παρά μόνο τους ξυπόλυτους!
Τέτοιες αποφάσεις, αφήνουν μόνο πικρή γεύση στα στόματά μας και ανεκπλήρωτη την καθολική κοινωνική μας απαίτηση για απονομή δικαιοκρισίας, επιτέλους!
Τέτοιες αποφάσεις, αγνοούν την αδήριτη αναγκαιότητα για την αποκατάσταση της κακομοίρας της νομιμότητας που διακορευμένη, θεόγυμνη και σαπισμένη στο ξύλο, κάθεται συμμαζεμένη στη μοναχική γωνία της, κλαίγοντας βουβά...
Δεν μας ενδιαφέρει τι θα κάνετε ή τι δεν θα κάνετε κύριε Πρωθυπουργέ, κύριε υπουργέ της Δικαιοσύνης, κυρίες και κύριοι δικαστές, αλλά γρηγορείτε!
Ως να μην έχει αλλάξει τίποτα σε αυτόν τον τόπο! Ως να μην πέρασε ούτε μια μέρα…
-----------------------------------------------------------------------
Πηγή: my-pillow-book.blogspot.gr-Alexandros Raskolnick
-----------------------------------------------------------------------
