Φαίνεται πως τα τελευταία καιρικά φαινόμενα άφησαν πίσω τους πολύ βαθειές και επικίνδυνες πληγές στο πανέμορφο, αλλά ξεχασμένο τον χειμώνα, Καψάλι.
Σήμερα το πρωϊ το αυτοκίνητο της φωτογραφίας βρέθηκε "παγιδευμένο" στο οδόστρωμα που ξαφνικά υποχώρησε και από κάτω φανερώθηκε ολόκληρο χάσμα.
Αμέσως επί τόπου έσπευσαν οι υπεύθυνες αρχές και απεγκλώβισαν το όχημα πλην όμως η "πληγή" του εδάφους παραμένει ανοιχτή και χάσκει απειλητική.
Ωστόσο όπως δείχνουν τα πράγματα δεν πρόκειται για το μοναδικό παρόμοιο περιστατικό. Σε αρκετά σημεία του δρόμου υπάρχουν διαβρώσεις, και απλά αναφέρουμε το γεφυράκι που ήδη η διάβρωση του είναι ορατή με γυμνό μάτι.
Και καλό είναι να μην λησμονούμε ότι το καλοκαίρι πλησιάζει και το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο έντονο, όλο και πιο αναγκαίο.
Όπως όλοι οι κάτοικοι αλλά φυσικά και όλοι οι Έλληνες γνωρίζουν η ροή των χρημάτων προς τα Δημοτικά ταμεία και έργα εχουν φθάσει στο σημείο μηδέν και όποια χρήματα υπάρχουν ασφαλώς επαρκούν για τις άμεσες ανάγκες και υποχρεώσεις του Δήμου. Εξάλου όταν μιλάμε για ένα νησιώτικο μικρό Δήμο πρέπει να είμαστε κυριολεκτικά αφελείς για να πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποιος άγνωστος πακτωλός χρημάτων από πίσω.
Το ερώτημα είναι λοιπόν, άσχετα από πολιτικα πιστεύω και μακρυά από πολιτικούς σχηματισμούς και εξαρτήσεις η συμφέροντα, τι μπορεί να γίνει ;;;;
Τι θα απογίνει με τον μώλο, τους δρόμους {και εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στους δρόμους αυτούς περνάνε τα παιδιά μας σχεδόν καθημερινά...}, αλλά και με όλα τα επείγοντα προβλήματα που προέκυψαν η συνέβησαν από καιρικά φαινόμενα η έστω από κάποια χρόνια αμέλεια ;;;
Δηλαδή τα παλιά χρόνια που δεν υπήρχε Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν υπήρχε Περιφέρεια, δεν υπήρχε ούτε καν Δήμος η Επαρχείο, και κάθε τόπος είχε την κοινότητα του, τι γινότανε ;;;
Θυμάται κανένας ;;;
Και δεν ζητάω από τους νέους να θυμούνται γιατί αυτό δεν είναι δυνατόν, αλλά όλοι οι μεγαλύτεροι θυμούνται και μάλιστα πολύ καλά. Όλοι όσοι τα έχουνε ζήσει θα θυμούνται την εθελοντική εργασία η συνεισφορά. Και αναρωτιέμαι μήπως είναι πια η ώρα να σηκώσουμε, όσοι είναι ικανοί, τα μανίκια και να βοηθήσουμε όπως μπορεί ο καθένας είτε προσφέροντας εργασία προσωπική είτε προσφέροντας οιοδήποτε ποσόν που θα βοηθούσε λιγάκι αφενός να ξαναβρούμε τους πραγματικούς εαυτούς μας και αφετέρου να παύσουμε το άραγμα στο καφενείο και στα μηχανήματα και τους προεδρικούς λόγους, περνόντας στην πραγματική ζωή στην πράξη.
Και όσοι βρίσκονται μακρυά, στην Αθήνα, στον Πειραιά η σε άλλο μέρος της Ελλάδας η του κόσμου ας βοηθήσουν όλοι, όχι πια με λόγια μόνον και πολυδαίδαλες ρήσεις, αλλά με μια απλή ειλικρινή και ανώνυμη συνεισφορά.
Γεγονός είναι ΕΝΑ και μόνον : "Κάτι περισσότερο πρέπει να κάνουμε ΟΛΟΙ" .. Πρέπει να παύσουμε να κλαίμε και να επαιτούμε στον καθένα και να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας, όπως παλιά όταν αγωνιζόμαστε ειλικρινά για να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον. Τώρα ας παλαίψουμε να το διατηρήσουμε.
-----------------------------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης- Φωτογραφίες Γιώργος Σάμιος
-----------------------------------------------------------
