Μουσεία χωρίς Όραμα....

Η πρόσφατη επίσκεψή μου σε πωλητήριο μεγάλου Ελληνικού Μουσείου με γέμισε ερωτηματικά, αν όχι απογοήτευση.
Έχοντας επισκεφθεί τα αντίστοιχα πωλητήρια μεγάλων μουσείων της Ευρώπης, διαπίστωσα πόσο πίσω είμαστε.
Αντικείμενα λίγα, συνήθως αδιάφορα για έναν ξένο ή και Έλληνα (δεν ξέρω π.χ. αν ποτέ θα αγόραζε κανείς ένα αντίγραφο του Εφήβου των Αντικυθήρων σε φυσικό μέγεθος!), μέτριας ποιότητας και κυρίως πανάκριβα σε σχέση με ό,τι προσφέρουν.

Το προσωπικό κατά βάση αδιάφορο αν όχι αγενές. Έτσι δεν μπορούμε να πάμε μπροστά. Τα πωλητήρια των Μουσείων πρέπει να αλλάξουν ριζικά κατεύθυνση και στόχευση, πρέπει να μπορούν να συντηρήσουν πλήρως από τα έσοδά τους τα ίδια τα ιδρύματα, όπως γίνεται παντού στο εξωτερικό.

Να αυξήσουν τα είδη των προϊόντων τους, να αποκτήσουν μεγαλύτερη γκάμα ειδών, να προσαρμοστούν στην εποχή τους, να αυξήσουν την ποιότητα και να λογικεύσουν τις τιμές.

Να ενταχθούν σε διαδικασίες e-shop και να αποκτήσουν προσωπικό που θα διακρίνεται από ευγένεια και διάθεση εξυπηρέτησης.

Αντίστοιχα πρέπει να προσαρμόσουν τη λειτουργία τους και τα cafe των Μουσείων που μπορούν να γίνουν αυτόνομες οάσεις πολιτισμού και τέχνης (π.χ. ο καφές που ήπια και τον πλήρωσα 4€ ήταν σκέτο νερό).

Για μία χώρα όπως η Ελλάδα που επενδύει στον Πολιτισμό της, όλα αυτά θα έπρεπε να θεωρούνται ήδη δεδομένα.

---------------------------

Στράτος Χαρχαλάκης

---------------------------