Στη μεγάλη πυρκαγιά της Λακωνίας, την περασμένη Παρασκευή, ένα ζευγάρι Καναντέρ είχε σπεύσει από τη βάση της Ελευσίνας για να συνδράμει στην κατάσβεση.
Ο αέρας φυσούσε δυνατά, η φωτιά δημιουργούσε ρεύματα, ο κίνδυνος ήταν
μεγάλος, όπως άλλωστε σε κάθε φωτιά. Πάνω από το χωριό Φαρακλό κάτι πήγε
πολύ στραβά και οι δύο χειριστές του CL-215 αποφάσισαν να επιχειρήσουν
αναγκαστική προσγείωση.
Χάρη στην ψυχραιμία, στον επαγγελματισμό και στην εμπειρία τους, οι χειριστές Χρήστος Λύτρας και ο Παναγιώτης Τσαμής κατάφεραν να προσγειώσουν το Καναντέρ πάνω σε δέντρα, σε ανηφόρα, δίπλα στον γκρεμό του βουνού. Με άλλα λόγια κατάφεραν να μετατρέψουν την πτώση σε αναγκαστική προσγείωση, από την οποία βγήκαν όρθιοι, περπατώντας. Οι ίδιοι απομακρύνθηκαν αμέσως. Λίγο αργότερα η πυρκαγιά, που προχωρούσε στο δάσος, έκαψε ολοσχερώς το αεροσκάφος...
«Είναι η πρώτη φορά που σημειώνεται πτώση Καναντέρ -γιατί περί πτώσης πρόκειται- και οι πιλότοι καταφέρνουν να το προσγειώσουν σε δύσκολο έδαφος και να βγουν σώοι και αβλαβείς. Πρώτη φορά όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως», μας διαβεβαίωσαν ειδικοί των αεροσκαφών που είναι σε θέση να γνωρίζουν λεπτομέρειες της -παρ' ολίγον μοιραίας- πτήσης. Τα αίτια της πτώσης είναι υπό διερεύνηση και οι ίδιοι οι πιλότοι - πρωταγωνιστές δεν μπορούν να μιλήσουν για το περιστατικό.
Ιπτάμενοι φρουροί που πέτυχαν το ακατόρθωτο
Το «Εθνος» επισκέφθηκε την 112 Πτέρυγα Μάχης, την Αεροπορική Βάση Ελευσίνας, εκεί που κάθε καλοκαίρι «χτυπά» η καρδιά της από αέρος δασοπυρόσβεσης στην Ελλάδα και μίλησε με τους συναδέλφους του Καναντέρ που έπεσε στη Λακωνία. «Αυτό που κατάφεραν οι πιλότοι μας χρήζει θαυμασμού», μας είπε ο διοικητής της 112 Π.Μ. Φώτιος Τζάλλας.
Το αίσθημα ευθύνης
«Ολοι μας συγκλονιστήκαμε μόλις μάθαμε την είδηση και ανακουφιστήκαμε με το αποτέλεσμα. Οποιος κυβερνήτης πει ότι δεν έχει αισθανθεί κίνδυνο σε κάποια από τις πτήσεις του, ότι δεν έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση, δεν θα πει την αλήθεια. Αυτό που προέχει για εμάς, όμως, είναι το αίσθημα της προσφοράς και της ευθύνης», τόνισε. Ο ίδιος ο διοικητής μετράει συνολικά 7.500 ώρες πτήσης.
Ιπτάμενοι φρουροί που πέτυχαν το ακατόρθωτο
«Η περασμένη Παρασκευή ήταν μία πολύ δύσκολη μέρα, αλλά εκ του αποτελέσματος ήταν μια μεγάλη, καλή μέρα για μας», δήλωσε στο «Εθνος» ο διοικητής της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών, αντισμήναρχος Δημήτριος Δημόπουλος. Πρόκειται για τη Μοίρα στην οποία ανήκε το CL-215, που πραγματοποίησε την αναγκαστική προσγείωση. «Κάθε φωτιά είναι διαφορετική και κρύβει άλλους κινδύνους. Στο πιλοτήριο ενός Καναντέρ πρέπει να συνυπολογίσεις πολλούς αστάθμητους παράγοντες, που αφορούν τα καθοδικά και ανοδικά ρεύματα του ανέμου, το μικροκλίμα της φωτιάς, τις κακές συνθήκες κατά την υδροληψία και τους καπνούς που σε εμποδίζουν να βλέπεις. Η αδρεναλίνη χτυπάει κόκκινο και όλα τα σενάρια υπάρχουν στο μυαλό σου, προκειμένου, αν χρειαστεί, να δράσεις αστραπιαία», μας εξήγησε.
«Οταν έμαθα τι είχε συμβεί με το αεροσκάφος στη Λακωνία, δεν μπορούσα να συγκρατήσω τα δάκρυά μου. Οπως και τη χαρά μου, όταν έμαθα ότι οι συνάδελφοι ήταν σώοι και αβλαβείς», περιέγραψε ο διοικητής του κλιμακίου της 383 Μοίρας Ειδικών Επιχειρήσεων Αεροπυρόσβεσης, επισμηναγός Στυλιανός Κουκουρίδης. «Δεν έχει ξανασυμβεί παγκοσμίως κάτι τέτοιο. Μίλησα με τον κυβερνήτη. "Είχες έτοιμο το σενάριο σε περίπτωση που σου συμβεί;" , του είπα, γιατί στην εκπαίδευση είχαμε εξετάσει ένα παρόμοιο ενδεχόμενο. "Εννοείται ότι είχα εξετάσει τα πάντα πριν το κάνω", μου απάντησε», καταλήγει.
Η πιο δύσκολη κατάσταση
Ο,τι ζήσαμε το 2007 δεν έχει ξαναγίνει. Οι καύτρες μάς έκαιγαν τις στολές
Για ακόμη μία χρονιά οι χειριστές των πυροσβεστικών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας είναι έτοιμοι για... πόλεμο. Είναι, άλλωστε, οι άνθρωποι που δεν διστάζουν να βάλουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να αποτρέψουν τις καταστροφικές συνέπειες μιας πυρκαγιάς. Ολοι τους έχουν βρεθεί σε δύσκολη θέση, αλλά δεν θέλουν να μένουν σε αυτό. Ούτε στον κομμένο τους -σαν να ήταν απλοί δημόσιοι υπάλληλοι σε διοικητική υπηρεσία- μισθό. Το βασικότερο για τους πιλότους των Καναντέρ είναι να μπορέσουν να προσφέρουν στην κατάσβεση των πυρκαγιών με σύστημα και αποτέλεσμα.
«Δεν φοβόμαστε, αυτή είναι η δουλειά μας. Ο χειρισμός του Καναντέρ απαιτεί πέρα από το πιλοτάρισμα σε δύσκολες συνθήκες και ιδιαίτερες γνώσεις για τη θάλασσα. Είμαστε έτοιμοι για κάθε ενδεχόμενο», μας είπε ο πιλότος Σάββας Κοτρίδης. «Το πρώτο μου καλοκαίρι ήταν το 2007. Δεν θα ξεχάσω όταν σβήναμε τη φωτιά στην Πάρνηθα, ήμουν σε ένα από τα πρώτα αεροσκάφη που είχαν φτάσει. Εκεί ένιωσα για πρώτη φορά αυτό που λέμε στη γλώσσα μας "κρεμασμένος", να μην ανταποκρίνονται οι κινητήρες λόγω καθοδικών ρευμάτων που σε τραβάνε προς τη φωτιά», μας είπε ο Κωνσταντίνος Μαυροθαλασσίτης. «Η χειρότερη κατάσταση που έχουμε αντιμετωπίσει ήταν το 2007 στην Πελοπόννησο. Αναμφίβολα. Πετούσαμε πάνω από τις περιοχές και παντού είχε φωτιά και καπνούς», συμφώνησαν ο Λάζαρος Λαζάρου και ο Νίκος Δοξαστάκης, την ώρα που συζητούσαν με τους συναδέλφους τους πώς καύτρες από τη φωτιά μπαίνουν από τους αεραγωγούς και τούς καίνε τις στολές... Από κοντά και ο «νεότερος» στα Καναντέρ Ιωάννης Σεντουξής.
Στην 383 ΜΕΕΑ «υπάγονται» τα πιο καινούργια Καναντέρ, τα CL 415. Εκεί συναντήσαμε τον σμηναγό Αστέριο Κουνάδο και τον ανθυποσμηναγό Ξανθόπουλο Κυριάκο, που μας ξενάγησαν στα ψηφιακά συστήματα του αεροσκάφους τους. «Αναμφίβολα, οι φωτιές στην Πελοπόννησο για όσους τις ζήσαμε ήταν ξεχωριστή εμπειρία. Τόσες φωτιές, καπνοί, πτητικά μέσα, δεν είχαμε ξαναζήσει», μας είπαν.
Σημαντική είναι η από εδάφους συνεισφορά της Μονάδας Συντήρησης Αεροσκαφών, όπως μας εξήγησε ο αντισμήναρχος Ηλίας Μουσχάκης.
-------------------------------------------------------------------------------------
Πηγή:-Έθνος-Μαρία Ψαρά, Λευτέρης Μπιντελας -Φωτογραφίες Χάρης Γκίκας
-------------------------------------------------------------------------------------
