Η ματιά ήτανε θολή και οι σκέψεις χάνονταν μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο.
Το αντιφέγγισμα από το ελάχιστο φως του διπλανού δρόμου ίσα που δημιουργούσε μια σκιά μέσα στο σκοτάδι....
Πάνε 2 μήνες, σκέφθηκε που κάθε βράδυ ήλπιζε ότι ίσως την επόμενη μέρα νάβρισκε έστω κάτι πρόχειρο τουλάχιστον να μπορέσει να κάνει κι αυτός κάποιο "διακανονισμό", όπως τόσοι άλλοι άνεργοι, και νάχει πάλι για μερικές ημέρες λίγο φως, τουλάχιστον αυτά τα μοναχικά βράδια...
Κάπου απ' έξω ίσως στην άκρη του διαδρόμου ακούγονταν αμυδρά κάποιες φωνές από κάποιο Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν σε κάποιο σπίτι με φώς.
Ας είναι καλά οι άνθρωποι σκέφθηκε τουλάχιστον αυτοί υποδέχονται την Άγια Νύχτα όπως έκανε κι αυτός κάποτε, όταν ήτανε κι αυτός κανονικός άνθρωπος με σπίτι και δουλειά...
Τυλίχθηκε όσο μπορούσε με την λεπτή κουβέρτα που τούχε απομείνει, προσπθώντας να αντιμετωπίσει το ρίγος από το κρύο που ένοιωθε και ίσα που άκουσε αμυδρά τον ελαφρό κτύπο της πόρτας. Ξετύλιξε την κουβέρτα, σηκώθηκε και έτριψε λίγο τα χέρια του να ζεστάνουν για να ανοίξει το πόμολο της πόρτας.
Το αχνό φώς του διαδρόμου τον τύφλωσε για λίγο. Μπροστά του στεκόταν η Μαρία από το πιο κάτω διαμέρισμα. Η Μαρία ήταν φρεσκοαπολυμμένη και αυτή, πρώην υπάλληλος σε σούπερμαρκετ που απολύθηκε επειδή ζήτησε τα χρήματα της και όχι κάποια τρόφιμα αντ' αυτών. Στο χέρι της κρατούσε ένα κερί μερικά σπίρτα και μια κονσέρβα.
-Καλησπέρα Στράτο, είπε, σκέφθηκα να έλθω να σου κάνω λίγη παρέα, βραδιά που είναι και να πούμε καμιά λέξη, απλά για να μην περάσουμε τελείως μόνος ο καθένας απόψε το βράδυ.
-Νά είσαι καλά. Πέρασε να κάτσουμε κάπου.
Αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για να βλέπουν λιγάκι, άναψαν το κερί και έπειτα την έκλεισαν και έμειναν με το φώς του κεριού.
Στο απόλυτο σκοτάδι η φλόγα του μικρού κεριού φάνταζε σαν πολυέλαιος και ρίχνοντας το αμυδρό του φως έφτιαχνε στον τοίχο τις δύο φιγούρες να φαίνονται σαν δύο μεγάλες σκιές σε θέατρο σκιών κάποιου πρωτοποριακού σκηνοθέτη...
Άνοιξαν την κονσέρβα και την έβαλαν σε ένα πιάτο. Ο Στράτος αν και είχε κάποιο μεγάλο διάστημα νηστικός έφαγε διακριτικά το κομμάτι που του αναλογούσε αν και η Μαρία το είχε χωρίσει με τέτοιο τρόπο ώστε να πάρει πολύ λίγο αφήνοντας του το περισσότερο, ξέροντας καλά την κατάσταση του...
Όταν τέλειωσαν ο Στράτος σκούπισε καλά το πιάτο και το έβαλε πάλι στην θέση του. Και τότε η Μαρία έβγαλε από την τσέπη της δύο τσιγάρα και έδωσε το ένα στον Στράτο. Άναψαν το τσιγάρο τους από την φλόγα του κεριού και άρχισαν να μιλάνε και να περιγράφουν την κατάσταση τους σαν να μίλαγαν για κάποιους άλλους και όχι για εκείνους, καθισμένοι σιμά στον παλιό διθέσιο καναπέ, που ήταν και καθιστικό και τραπέζι και κρεββάτι....
Πέρασε κάπως η ώρα και όσο νάναι το κρύο γινότανε ακόμα πιο έντονο.
Η Μαρία ετοιμάστηκε να φύγει λέγοντας :
- Θα ξεπαγιάσουμε πάλι απόψε Στράτο, ψοφόκρυο κάνει να πάρει η ευχή, μέρα πούναι..
- Θέλεις να κάτσεις εδώ και να τυλιχτούμε με την κουβέρτα Μαρία ;;; Έχω ακούσει ότι άν είναι δυό άτομα αγκαλιά κρυώνουν λιγώτερο...
- Ναι γιατί όχι συμφώνησε η Μαρία...
Πλησίασε κάθισε δίπλα στο Στράτο αγκαλιάστηκαν και τυλίχτηκαν με την κουβέρτα... Οι τελευταίες αναλαμπές από την φλόγα του κεριού ίσα που φώτιζαν τα πρόσωπα τους... Οι σκιές στο τοίχο είχαν πια σβήσει τελείως.... Το αντιφέγγισμα του δρόμου ήταν πια πιο έντονο στο σκοτεινό διαμέρισμα....
- Καληνύχτα Στράτο ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
- Καλά Χριστούγεννα Μαρία και ζεστή καρδιά......
Αποκοιμήθηκαν έτσι αγκαλιασμένοι ζεσταμένοι από την καρδιά τους και από την ελαφριά κουβερτούλα. Αποκοιμήθηκαν απελπισμένοι μη γνωρίζοντας αν υπάρχει πια αύριο, αν υπάρχει τελικά Άγια Νύχτα....
Στην απόλυτη σιωπή του μικρού δωματίου ακούγονταν μόνον οι ανάσες των δύο νέων ενώ από κάπου μακρυά από κάποιο άλλο διαμέρισμα ακούγονταν οι φωνές απο την τηλεόραση κάποιων πολιτικών που άλλοι υποστήριζαν για κάποιο "πλεόνασμα" και κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι θάρθουν και θα κάνουν πλεόνασμα.
Οι φωνές όμως αυτές ήτανε πολύ απόμακρες, πολύ φανταστικές και χάνονταν στην απόλυτη σιωπή της Άγιας νύχτας που δεν ήλθε για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ.......
-----------------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης-InOut.gr
-----------------------------------------------
Το αντιφέγγισμα από το ελάχιστο φως του διπλανού δρόμου ίσα που δημιουργούσε μια σκιά μέσα στο σκοτάδι....
Πάνε 2 μήνες, σκέφθηκε που κάθε βράδυ ήλπιζε ότι ίσως την επόμενη μέρα νάβρισκε έστω κάτι πρόχειρο τουλάχιστον να μπορέσει να κάνει κι αυτός κάποιο "διακανονισμό", όπως τόσοι άλλοι άνεργοι, και νάχει πάλι για μερικές ημέρες λίγο φως, τουλάχιστον αυτά τα μοναχικά βράδια...
Κάπου απ' έξω ίσως στην άκρη του διαδρόμου ακούγονταν αμυδρά κάποιες φωνές από κάποιο Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν σε κάποιο σπίτι με φώς.
Ας είναι καλά οι άνθρωποι σκέφθηκε τουλάχιστον αυτοί υποδέχονται την Άγια Νύχτα όπως έκανε κι αυτός κάποτε, όταν ήτανε κι αυτός κανονικός άνθρωπος με σπίτι και δουλειά...
Τυλίχθηκε όσο μπορούσε με την λεπτή κουβέρτα που τούχε απομείνει, προσπθώντας να αντιμετωπίσει το ρίγος από το κρύο που ένοιωθε και ίσα που άκουσε αμυδρά τον ελαφρό κτύπο της πόρτας. Ξετύλιξε την κουβέρτα, σηκώθηκε και έτριψε λίγο τα χέρια του να ζεστάνουν για να ανοίξει το πόμολο της πόρτας.
Το αχνό φώς του διαδρόμου τον τύφλωσε για λίγο. Μπροστά του στεκόταν η Μαρία από το πιο κάτω διαμέρισμα. Η Μαρία ήταν φρεσκοαπολυμμένη και αυτή, πρώην υπάλληλος σε σούπερμαρκετ που απολύθηκε επειδή ζήτησε τα χρήματα της και όχι κάποια τρόφιμα αντ' αυτών. Στο χέρι της κρατούσε ένα κερί μερικά σπίρτα και μια κονσέρβα.
-Καλησπέρα Στράτο, είπε, σκέφθηκα να έλθω να σου κάνω λίγη παρέα, βραδιά που είναι και να πούμε καμιά λέξη, απλά για να μην περάσουμε τελείως μόνος ο καθένας απόψε το βράδυ.
-Νά είσαι καλά. Πέρασε να κάτσουμε κάπου.
Αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα για να βλέπουν λιγάκι, άναψαν το κερί και έπειτα την έκλεισαν και έμειναν με το φώς του κεριού.
Στο απόλυτο σκοτάδι η φλόγα του μικρού κεριού φάνταζε σαν πολυέλαιος και ρίχνοντας το αμυδρό του φως έφτιαχνε στον τοίχο τις δύο φιγούρες να φαίνονται σαν δύο μεγάλες σκιές σε θέατρο σκιών κάποιου πρωτοποριακού σκηνοθέτη...
Άνοιξαν την κονσέρβα και την έβαλαν σε ένα πιάτο. Ο Στράτος αν και είχε κάποιο μεγάλο διάστημα νηστικός έφαγε διακριτικά το κομμάτι που του αναλογούσε αν και η Μαρία το είχε χωρίσει με τέτοιο τρόπο ώστε να πάρει πολύ λίγο αφήνοντας του το περισσότερο, ξέροντας καλά την κατάσταση του...
Όταν τέλειωσαν ο Στράτος σκούπισε καλά το πιάτο και το έβαλε πάλι στην θέση του. Και τότε η Μαρία έβγαλε από την τσέπη της δύο τσιγάρα και έδωσε το ένα στον Στράτο. Άναψαν το τσιγάρο τους από την φλόγα του κεριού και άρχισαν να μιλάνε και να περιγράφουν την κατάσταση τους σαν να μίλαγαν για κάποιους άλλους και όχι για εκείνους, καθισμένοι σιμά στον παλιό διθέσιο καναπέ, που ήταν και καθιστικό και τραπέζι και κρεββάτι....
Πέρασε κάπως η ώρα και όσο νάναι το κρύο γινότανε ακόμα πιο έντονο.
Η Μαρία ετοιμάστηκε να φύγει λέγοντας :
- Θα ξεπαγιάσουμε πάλι απόψε Στράτο, ψοφόκρυο κάνει να πάρει η ευχή, μέρα πούναι..
- Θέλεις να κάτσεις εδώ και να τυλιχτούμε με την κουβέρτα Μαρία ;;; Έχω ακούσει ότι άν είναι δυό άτομα αγκαλιά κρυώνουν λιγώτερο...
- Ναι γιατί όχι συμφώνησε η Μαρία...
Πλησίασε κάθισε δίπλα στο Στράτο αγκαλιάστηκαν και τυλίχτηκαν με την κουβέρτα... Οι τελευταίες αναλαμπές από την φλόγα του κεριού ίσα που φώτιζαν τα πρόσωπα τους... Οι σκιές στο τοίχο είχαν πια σβήσει τελείως.... Το αντιφέγγισμα του δρόμου ήταν πια πιο έντονο στο σκοτεινό διαμέρισμα....
- Καληνύχτα Στράτο ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
- Καλά Χριστούγεννα Μαρία και ζεστή καρδιά......
Αποκοιμήθηκαν έτσι αγκαλιασμένοι ζεσταμένοι από την καρδιά τους και από την ελαφριά κουβερτούλα. Αποκοιμήθηκαν απελπισμένοι μη γνωρίζοντας αν υπάρχει πια αύριο, αν υπάρχει τελικά Άγια Νύχτα....
Στην απόλυτη σιωπή του μικρού δωματίου ακούγονταν μόνον οι ανάσες των δύο νέων ενώ από κάπου μακρυά από κάποιο άλλο διαμέρισμα ακούγονταν οι φωνές απο την τηλεόραση κάποιων πολιτικών που άλλοι υποστήριζαν για κάποιο "πλεόνασμα" και κάποιοι άλλοι έλεγαν ότι θάρθουν και θα κάνουν πλεόνασμα.
Οι φωνές όμως αυτές ήτανε πολύ απόμακρες, πολύ φανταστικές και χάνονταν στην απόλυτη σιωπή της Άγιας νύχτας που δεν ήλθε για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ.......
-----------------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης-InOut.gr
-----------------------------------------------
