Η καλοκαιρινή αγάπη του Αιμίλιου Χειλάκη, από το 2004 που ανακάλυψε το νησί, μία είναι: τα Κύθηρα «Τα Κύθηρα τα ανακάλυψα το 2004, όταν έκανα εκεί γυρίσματα για τη σειρά "Έτσι ξαφνικά" της Μιρέλλας Παπαοικονόμου. Πηγαίνω από τότε κάθε Πάσχα και κάθε καλοκαίρι. Έχω πια αρχίσει να γίνομαι Τσιριγώτης...».
Πιστός έως φανατικός των Κυθήρων δηλώνει ο Αιμίλιος Χειλάκης: η καλοκαιρινή- και όχι μόνον - αγάπη του. «Μόνο καμιά φορά, του Αγίου Πνεύματος ίσως, πεταγόμαστε για δυο, τρεις, άντε τέσσερις μέρες σε κάποιο άλλο νησί».
Με την Αθηνά Μαξίμου, τη γυναίκα του, στα Κύθηρα βρίσκονται και φέτος. «Εκμεταλλευόμαστε όλο το κενό που έχουμε μεταξύ περιοδειών, προβών ή γυρισμάτων- φέτος είμαστε εδώ από τις 10 Ιουλίου και θα μείνουμε μέχρι τέλος Αυγούστου». Στις 15 Οκτωβρίου αρχίζουν δοκιμές στο Εθνικό για τον «Δον Ζουάν» του Μολιέρου, που θα ανεβάσει τον χειμώνα κρατώντας τον ρόλο του Σγαναρέλου με τον Γιάννη Μπέζο στον επώνυμο ρόλο. Ενώ θα ανεβεί και για μία εβδομάδα στη Θεσσαλονίκη με την επιτυχία «Οκτώ γυναίκες» στην οποία παίζει σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου και που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο των «Δημητρίων».
«Το νησί αυτό, πέραν του φυσικού κάλλους του, έχει πολύ παράξενες ενέργειες- για όποιον τις πιστεύει και τις δέχεται. Εγώ είμαι ένας από αυτούς που δέχθηκαν τις ενέργειες αυτές. Εκείνο που με έκανε να κολλήσω είναι πως εδώ ηρεμείς. Ευτυχώς δεν είναι νησί της έντασης και γι΄ αυτό δεν το προτιμάει πολύς κόσμος.
Αλλά με έκαναν να κολλήσω και κάποιοι άνθρωποι που βρίσκονται εδώ. Πέραν της Μιρέλλας Παπαοικονόμου που μας πάντρεψε με την Αθηνά. Υπάρχει, για παράδειγμα, ο καπετάν Σπύρος. Μέγας παραμυθάς! Ουσιαστικά την ίδια δουλειά κάνουμε... Έχει ένα περιηγητικό σκάφος, που σε πηγαίνει σε κάποιες σπηλιές του νησιού και κάθε φορά που σε πηγαίνει αρχίζει να σου λέει την ιστορία της σπηλιάς. Αλλά κάθε φορά λέει αλλιώς το παραμύθι- ένα πολύ όμορφο παραμύθι που δεν είναι ψέμα, αγγίζει τον μύθο των Κυθήρων.
Παίρνει, τις περισσότερες φορές, αυτοκίνητο μαζί του όταν πηγαίνουν. «Οι δρόμοι προς τις ωραίες παραλίες τώρα έχουν αρχίσει να ασφαλτοστρώνονται, πράγμα που εμάς τους λάτρεις των Κυθήρων δεν μας αρέσει καθόλου- θέ λουμε να είναι δύσκολο να φτάσεις.
Φέτος μένουμε στο σπίτι της Μιρέλλας Παπαοικονόμου που είναι λίγο πριν από τη Χώρα, στο Στραπόδι, μια υπέροχη τοποθεσία με θέα προς το κάστρο της Χώρας και προς ένα νησάκι που οι ντόπιοι το λένε Χύτρα. Άλλοτε μένουμε σε ενοικιαζόμενα δωμάτια κάποιων φίλων- είναι οι "Ζωγραφιές" του Φοίβου και της Αντιγόνης στο Μανιτοχώρι, επίσης κοντά στη Χώρα. Υπάρχουν και τα δωμάτια της Σίσσυς στον Μυλοπόταμο. Μεγάλες τουριστικές μονάδες έχει στα βόρεια του νησιού. Στα νότια, που μας αρέσει εμάς, έχει μόνο μία η οποία δεν επαρκεί».
Τι σημαίνει «διακοπές» για τον Αιμίλιο Χειλάκη; Θάλασσα, διάβασμα, «βγαίνω το βράδυ»;
«Όλα μαζί. Αλλά κυρίως το να μην προγραμματίζω τίποτα. Ό,τι φέρει η μέρα. Και στη θάλασσα μου αρέσει το κολύμπι αλλά κυρίως το λιάσιμο- η τεμπελιά».
Κρατάει, πάντως, την επαφή με τον κόσμο. «Μπαίνω για κανά μισάωρο τη μέρα στο Ίντερνετ, κοιτάω λίγο τι γίνεται στον κόσμο, τι γράφεται...».
Μιλάμε για τις ομορφιές του νησιού.
«Έχει απίστευτα μέρη. Μέρη που όταν τα δεις μένεις άναυδος. Κάτι καταρράκτες, ας πούμε, στον Μυλοπόταμο που δημιουργούν, καθώς πέφτουν, πλατώματα όπου μπορείς να κολυμπήσεις. Υπάρχουν φοβερά μοναστήρια. Υπάρχει η Παλαιόχωρα, μια εγκαταλελειμμένη βυζαντινή πολιτεία που καταστράφηκε το 1537 από τον Μπαρμπαρόσα, τον πειρατή, και από τότε δεν ξανακατοικήθηκε. Οι θρύλοι και οι δοξασίες του νησιού λένε πολλά γι΄ αυτό το μέρος. Το οποίο, αν πας βράδυ, με τα χαλάσματα, τις γκρεμισμένες εκκλησίες, τα σπίτια πάνω στον γκρεμό, είναι εξαιρετικά ελκυστικό.
Χτες ανακαλύψαμε - τον έκτο χρόνο που ερχόμαστε!- τα Μυρτίδια, ένα μαγικό μέρος κοντά σε μια Μονή, που δεν το είχαμε δει ώς τώρα. Γενικά δεν είναι εύκολη η πρόσβαση σε όλα τα μέρη. Το πιο ωραίο είναι να πηγαίνεις με σκάφος ή με φουσκωτό στις θαλάσσιες ή υποθαλάσσιες σπηλιές που υπάρχουν γύρω γύρω στο νησί και όπου δεν μπορείς να πας με αυτοκίνητο. Κάποιες είναι επισκέψιμες μόνο κολυμπώντας.
Δίπλα στα Κύθηρα έχουμε και την Ελαφόνησο, που είναι άλλο ένα καταπληκτικό μέρος- πάμε συχνά εκεί και κάνουμε μπάνιο. Ως "Τσιριγώτες" πια, κοιτάμε κάθε πρωί κατά πού φυσάει ο αέρας και διαλέγουμε την κατάλληλη παραλία.
Το νησί έχει και εξαιρετικά στέκια για να φας. Αν είσαι λάτρης του ψαριού, τον "Μάγο" στο Καψάλι που έχει και πάρα πολύ ωραία θέα προς το κάστρο της Χώρας. Ή την "Κυρα-Μαρία" στα Λογοθετιάνικα: μπαίνεις μέσα σε ένα μπακάλικο της δεκαετίας του ΄60 που έχει παλιά κομμάτια από Cinzano μέχρι δεν ξέρω τι άλλο, και ανάμεσα τραπέζια όπου κάθεσαι και τρως την καλύτερη αστακομακαρονάδα».
«Μην έρχεστε πολύς κόσμος!»
Έχετε διαπιστώσει να αλλοιώνεται από τον τουρισμό το νησί;
«Μερικές φορές αλλοιώνεται η προσωπικότητα του νησιώτη, που βλέπει να έρχεται ένας πρόσκαιρος πλούτος και πάει να τον εκμεταλλευτεί. Με αποτέλεσμα την άλλη χρονιά να μην έχει κόσμο το νησί.
Κλασικό...».
Και κλείνει: «Και μία παράκληση: μην έρχεστε πολύς κόσμος! Τώρα που μάθατε πως είναι ωραίο το νησί, μην πλακώσετε όλοι μαζί!».
---------------------------------------------------------------
Πηγή: Τα ΝΕΑ-Του Γιώργου Δ. Κ. Σαρηγιάννη
---------------------------------------------------------------
