Μια παρέα παιδιά, με μεγάλη αγάπη για μουσική και δημιουργία, δημιούργησε ένα μουσικό κομμάτι, πολύ ωραίο και πολύ αξιόλογο μςε εξαιρετική μουσική και στίχους. Ο σκοπός του τραγουδιού ήταν διτός, αφενός μεν την νέα μουσική δημιουργία από νέους κυθήριους μουσικούς και στιχουργούς και αφετέρου την προβολή τοποθεσιών του νησιού μέσω της μουσικής.
Ανάμεσα στους στίχους του τραγουδιού υπήρχε μια αναφορά χιουμοριστική για "μεσοδημὀτες", πράγμα που σήκωσε "τους σκελετούς" του νησιού και άνοιξε τα "μνήματα" της μονολίθωσης, που επιτέθηκαν απροκάλυπτα και με περισσή ανοησία στους δημιουργούς του τραγουδιού.
Οι σκονισμένες ψάθινες καρέκλες του παλιού καφενείου έτριξαν, τα παλιά σιδερένια στρογγυλά πράσινα τραπεζάκια σηκώθηκαν στο ένα από τα τρία πόδια τους και οι γέροι θαμώνες {συχωρεμένοι όλοι...}με τις μαγκούρες και την τραπουλοφυλλάδα της πρέφας ανα χείρας, σαν πλακάτ, ξεχύθηκαν στους δρόμους, υπερασπιζόμενοι τα δίκαιο του "μέσα"η "έξω", το πάλαι ποτέ, δήμου.
Τα παιδιά, δημιουργοί του έξοχου αυτού κομματιού, έμειναν έκπληκτα μπροστά σε αυτό το κύμα γεροντικής μνησικακίας, και αποδεικνύοντας για μια φορά την ευαισθησία τους αλλά και την σοβαρή τους πρόταση και πρόθεση, βγήκαν και ζήτησαν δημόσια συγνώμη για όσους νόμισαν ότι εθίχθησαν από αυτή την αναφορά.... και επιπρόσθετα εξήγησαν ότι ο σκοπός του τραγουδιού αλλά και η νοοτροπία της χιπ-χοπ μουσικής είναι πολύ διαφορετική από αυτή που έγινε αντιληπτή από όσους το άκουσαν.
Αντίθετα τα αποστεωμένα πνευματικά φαντάσματα του παρελθόντος που επί χρόνια, ακολουθώντας το δόγμα "ότι καινούργιο, μη αποδεκτό" και "μη μου τους κύκλους τάρατε", διατήρησαν το νησί σε μια υποβαθμισμένη πραγματικότητα και παραμένοντας στο 1950-60, συνέχισαν να κραυγάζουν, απαιτώντας ἑπανόρθωση......
Χθές άκουσα πάλι το τραγούδι και προσπαθώντας να εντοπίσω την επίμαχη στροφή δεν την άκουσα. Ίσως μου διέφυγε, ίσως όμως και το βίντεο να ανέβηκε και πάλι "διορθωμένο"κατόπιν των πιέσεων που δέχθηκαν τα παιδιά. Δεν θέλω να το πιστεύω αυτό το τελευταίο γιατί αυτό θα σημαίνει ότι οι σκελετοί υπερίσχυσαν της πραγματικής ζωής και μας συμπαρασύρουν όλους εκεί που βρίσκονται, δηλαδή αρκετά μέτρα κάτω από το έδαφος.
Παρόλα αυτά θα ήθελα να πώ στα παιδιά να μην σταματήσουν γιατί αυτά είναι το μέλλον. Η ζωή είναι δική τους πια και όχι δική μας. Εμείς περάσαμε και όπως φαίνεται αφήσαμε σαν κληρονομιά αρκετές στάχτες πίσω μας. Είναι καιρός να καθαρίσουν τα παιδιά αυτές τις ανόητες στάχτες και να δημιουργήσουν καινούργια κτίσματα και νέες προοπτικές πέρα από "μέσα" και "έξω" δήμους και άλλες τέτοιες βλακείες, δοξασίες και ανόητες παραδόσεις και πιστεύω.
Τα νησιά είναι ένας και ενιαίος Δήμος με κοινή προοπτική, κοινά συμφέροντα και κοινές επιδιώξεις. ΟΛΟΙ όσοι συνεχίζουν να πιπιλάνε καραμέλλες και να μασάνε κουτόχορτο, που τους ταϊζουν πολιτικά σκελετά, πρέπει να διώξουν από το μυαλό τους, κάθε τέτοια σκέψη και ρήση και να καταλάβουν πια ότι είναι καιρός να ταυτοποιήσουν τους εαυτούς τους με την πραγματικότητα του 21ου αιώνα.
Κλείνοντας οφείλω να ζητήσω και εγώ αντίστοιχα μια συγνώμη εκ μέρους της γενιάς μου σε αυτά τα παιδιά και να τους απευθύνω ένα μεγάλο μπράβο για την όμορφη προσπάθεια τους, ενθαρύνοντας τους να συνεχίσουν και να μας προσφέρουν όσα περισότερα μουσικά κομμάτια μπορούν να φτιάξουν, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.......
------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
------------------------------------
