Τα τελευταία τρία χρόνια είμαστε αγανακτισμένοι, καταδικάζουμε τους 300 της ελληνικής βουλής, συνειδητοποιούμε ότι βυθιζόμαστε καθημερινά στη μιζέρια της κρίσης που μειώνει την ποιότητα της ζωής μας και αγωνιούμε για επερχόμενα μνημόνια και μέτρα. Μας έγινε πλέον συνήθεια να αμφισβητούμε την κεντρική εξουσία και να τη θεωρούμε υπεύθυνη για όλα τα τραγικά δύσκολα που είμαστε υποχρεωμένοι να βιώνουμε, καταδικάζοντας το πολιτικό παρελθόν των τελευταίων 25 χρόνων για τα δεινά μας. Τις τελευταίες όμως 20 ημέρες παρακολουθούμε ένα τραγελαφικό σκηνικό, αυτό των επικείμενων εκλογών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Ακούγαμε, βλέπαμε, διαβάζαμε για οικονομικά σκάνδαλα σε όλη την ελληνική επικράτεια, μαθαίναμε για Δήμους που έστησαν αναθέσεις έργων ή διόριζαν δημοτικούς υπαλλήλους πελατειακά, ή που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις βασικές ανάγκες τους και παρέμεναν καταχρεωμένοι, αλλά δεν είχαμε δει μέχρι τώρα το θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται με τις επικείμενες υποψηφιότητες για τις Δημοτικές Εκλογές. Ήρθε τελικά η στιγμή να αποδεχτούμε πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν ήταν έξω από την πολιτική και ηθική κρίση που ζούμε. Τουναντίον οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως η πελατειακή βάση των κομμάτων δημιουργείται και διαμορφώνεται από τις κατά τόπους κοινωνίες.
Δεν θα έπρεπε αλλά οι βουλευτές των ισχυρών κομμάτων όχι μόνον πέρασαν από τα νησιά, τα χωριά και τις πόλεις για να κτίσουν τις τοπικές οργανώσεις των ψηφοφόρων τους, αλλά κατάφεραν να αλλάξουν εντελώς τη δομή τους σε επίπεδα τομέων παραγωγικής δραστηριότητας, επαγγελμάτων, ηθών, συμμαχιών, πρόσκαιρου βολέματος, παρανομιών, φυσικών καταστροφών, κακών υπηρεσιών για τον τουρισμό, και κυρίως ανέντιμου χρηματισμού και πλουτισμού. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε όλοι σχεδόν καθημερινά και ο διχασμός μέσα στα κοινωνικά σύνολα αν και εντελώς αναίτιος, έχει πάρει διαστάσεις μίσους και έχθρας.
Όλα τα παραπάνω συντηρούνται από τα «παιδιά» των πολιτικών γραφείων των βουλευτών, που ως κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν των μικρών αρχηγών τους λειτουργούν με αξιώματα δημάρχων, αντιδημάρχων και δημοτικών συμβούλων, από κομματάρχες που πολλές φορές αποδεικνύονται και βασιλικότεροι του βασιλέως. Τα αποτελέσματα σε κάθε τόπο τα ξέρουμε, την επικείμενη καταστροφή την βλέπουμε, τώρα έφτασε και η ώρα της γελοιότητας των υποψηφίων των κομμάτων.
Αυτή είναι η μια πλευρά όμως.. γιατί υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι μικρές κοινωνίες των νησιών και των πόλεων μπορούν να αντιδράσουν για το καλό τους. Μπορούν για αρχή να ενωθούν παραμερίζοντας τα κομματικά συμφέροντα της Αθήνας, γιατί πολύ απλά δεν τους αφορούν.
Μπορούν να λειτουργήσουν ομαδικά. Μπορούν να προγραμματίσουν και να πραγματοποιήσουν. Μπορούν να πάρουν από την ΕΕ τα καλά που δικαιούνται. Μπορούν να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να διεκδικήσουν το έννομο δίκιο τους. Μπορούν να μην χρωστούν ρουσφέτια και χατίρια.
Μπορούν να λειτουργήσουν ως καλά οργανωμένες Εταιρείες, και μη μας τρομάζει ο όρος, ας μην ξεχνάμε πόσα ξεκίνησαν κάποτε από μια «Φιλική Εταιρεία»! Ο σωστά οργανωμένος δήμος έχει προγράμματα απτά, έχει εργαλεία για την υλοποίησή τους και κυρίως έχει δημότες επιστημονικά, τεχνοκρατικά, εμπειρικά κατηρτισμένους για να δουλέψουν ανάλογα. Όπως γίνεται σε μια σωστή και νόμιμη εταιρεία.
Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που ένας αρχηγός όριζε, αποφάσιζε και υλοποιούσε τα πάντα, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανένας που να γνωρίζει και να μπορεί να κάνει τα πάντα μόνος του, στη σημερινή πολύ απαιτητική πραγματικότητα.
Μπορεί η κεντρική εξουσία να κατεβάσει όσα νομοσχέδια της κάνει κέφι και να τα ονομάσει Καποδίστρια, Καλλικράτη, Κλεισθένη, Κοραή ή ότι άλλο αλιεύσει από την πλούσια ιστορία μας.. δεν θα έχουν κανένα αντίκρισμα, γιατί δεν θα υπάρχει τίποτα πια ακμαίο και ζωντανό για να εφαρμόσει και να αναπτύξει τα «φιλόδοξα» επί χάρτου και εντός Βουλής ψηφισθέντα άρθρα τους.
Μπορεί και να είναι ο τελευταίος γύρος πριν από το μη αναστρέψιμο. Σίγουρα είναι ώρα κρίσεως, αλλιώς δεν θα πάλευε τόσο λυσσασμένα το σώμα των επαγγελματιών πολιτικών με διάφορα τεχνάσματα, τερτίπια και σπασμωδικές κινήσεις για το αποτέλεσμα της κάλπης...που σε τελευταία ανάλυση ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.
--------------------------------------------------------
Πηγή: kythirionpolitia.gr-Ελίνα Γαλανοπούλου
--------------------------------------------------------
Ακούγαμε, βλέπαμε, διαβάζαμε για οικονομικά σκάνδαλα σε όλη την ελληνική επικράτεια, μαθαίναμε για Δήμους που έστησαν αναθέσεις έργων ή διόριζαν δημοτικούς υπαλλήλους πελατειακά, ή που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τις βασικές ανάγκες τους και παρέμεναν καταχρεωμένοι, αλλά δεν είχαμε δει μέχρι τώρα το θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται με τις επικείμενες υποψηφιότητες για τις Δημοτικές Εκλογές. Ήρθε τελικά η στιγμή να αποδεχτούμε πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν ήταν έξω από την πολιτική και ηθική κρίση που ζούμε. Τουναντίον οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως η πελατειακή βάση των κομμάτων δημιουργείται και διαμορφώνεται από τις κατά τόπους κοινωνίες.
Δεν θα έπρεπε αλλά οι βουλευτές των ισχυρών κομμάτων όχι μόνον πέρασαν από τα νησιά, τα χωριά και τις πόλεις για να κτίσουν τις τοπικές οργανώσεις των ψηφοφόρων τους, αλλά κατάφεραν να αλλάξουν εντελώς τη δομή τους σε επίπεδα τομέων παραγωγικής δραστηριότητας, επαγγελμάτων, ηθών, συμμαχιών, πρόσκαιρου βολέματος, παρανομιών, φυσικών καταστροφών, κακών υπηρεσιών για τον τουρισμό, και κυρίως ανέντιμου χρηματισμού και πλουτισμού. Τα αποτελέσματα τα βιώνουμε όλοι σχεδόν καθημερινά και ο διχασμός μέσα στα κοινωνικά σύνολα αν και εντελώς αναίτιος, έχει πάρει διαστάσεις μίσους και έχθρας.
Όλα τα παραπάνω συντηρούνται από τα «παιδιά» των πολιτικών γραφείων των βουλευτών, που ως κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν των μικρών αρχηγών τους λειτουργούν με αξιώματα δημάρχων, αντιδημάρχων και δημοτικών συμβούλων, από κομματάρχες που πολλές φορές αποδεικνύονται και βασιλικότεροι του βασιλέως. Τα αποτελέσματα σε κάθε τόπο τα ξέρουμε, την επικείμενη καταστροφή την βλέπουμε, τώρα έφτασε και η ώρα της γελοιότητας των υποψηφίων των κομμάτων.
Αυτή είναι η μια πλευρά όμως.. γιατί υπάρχει και η ακριβώς αντίθετη για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι μικρές κοινωνίες των νησιών και των πόλεων μπορούν να αντιδράσουν για το καλό τους. Μπορούν για αρχή να ενωθούν παραμερίζοντας τα κομματικά συμφέροντα της Αθήνας, γιατί πολύ απλά δεν τους αφορούν.
Μπορούν να λειτουργήσουν ομαδικά. Μπορούν να προγραμματίσουν και να πραγματοποιήσουν. Μπορούν να πάρουν από την ΕΕ τα καλά που δικαιούνται. Μπορούν να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να διεκδικήσουν το έννομο δίκιο τους. Μπορούν να μην χρωστούν ρουσφέτια και χατίρια.
Μπορούν να λειτουργήσουν ως καλά οργανωμένες Εταιρείες, και μη μας τρομάζει ο όρος, ας μην ξεχνάμε πόσα ξεκίνησαν κάποτε από μια «Φιλική Εταιρεία»! Ο σωστά οργανωμένος δήμος έχει προγράμματα απτά, έχει εργαλεία για την υλοποίησή τους και κυρίως έχει δημότες επιστημονικά, τεχνοκρατικά, εμπειρικά κατηρτισμένους για να δουλέψουν ανάλογα. Όπως γίνεται σε μια σωστή και νόμιμη εταιρεία.
Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή που ένας αρχηγός όριζε, αποφάσιζε και υλοποιούσε τα πάντα, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανένας που να γνωρίζει και να μπορεί να κάνει τα πάντα μόνος του, στη σημερινή πολύ απαιτητική πραγματικότητα.
Μπορεί η κεντρική εξουσία να κατεβάσει όσα νομοσχέδια της κάνει κέφι και να τα ονομάσει Καποδίστρια, Καλλικράτη, Κλεισθένη, Κοραή ή ότι άλλο αλιεύσει από την πλούσια ιστορία μας.. δεν θα έχουν κανένα αντίκρισμα, γιατί δεν θα υπάρχει τίποτα πια ακμαίο και ζωντανό για να εφαρμόσει και να αναπτύξει τα «φιλόδοξα» επί χάρτου και εντός Βουλής ψηφισθέντα άρθρα τους.
Μπορεί και να είναι ο τελευταίος γύρος πριν από το μη αναστρέψιμο. Σίγουρα είναι ώρα κρίσεως, αλλιώς δεν θα πάλευε τόσο λυσσασμένα το σώμα των επαγγελματιών πολιτικών με διάφορα τεχνάσματα, τερτίπια και σπασμωδικές κινήσεις για το αποτέλεσμα της κάλπης...που σε τελευταία ανάλυση ΚΡΑΤΑΜΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ.
--------------------------------------------------------
Πηγή: kythirionpolitia.gr-Ελίνα Γαλανοπούλου
--------------------------------------------------------
