ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ .... ΓΙΟΚ ...!!!!

Αυτή τη μαύρη περίοδο για τον ελληνισμό έχουμε χορτάσει από ανούσιες δηλώσεις, λεκτική τρομοκρατία, απύθμενη υποκρισία, περιττές επισημάνσεις, κούφιες απειλές και ακατάσχετη μπουρδολογία. Λόγω εποχής, ήρθε τώρα στην επιφάνεια και το πονεμένο θέμα του τουρισμού, ενός νευραλγικού τομέα της ελληνικής οικονομίας που ασθενεί βαρέως.

Αν ο στείρος πολιτικός λόγος που στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στη δημιουργία εντυπώσεων (με πρώτη και καλύτερη εκείνη ότι ο πολιτικός κόσμος ασκεί τα καθήκοντά του) γινόταν πράξη πριν ο τουρισμός μας βυθιστεί στα Τάρταρα, τότε σήμερα θα είχαμε ως έθνος κάπου να ακουμπήσουμε: στα έσοδα των 10 δισ. ευρώ που αποφέρει ετησίως η τουριστική μας βιομηχανία στα διάτρητα ταμεία του Κράτους. 

Ετσι, όμως, όπως πάμε, ούτε αυτά θα μπουν φέτος. Ναι, η παρούσα «πολιτική αστάθεια» δεν βοηθάει, αλλά η καταβαράθρωση του τουρισμού δεν είναι αποτέλεσμα της φετινής κατάστασης στην Ελλάδα.

Αν τις προηγούμενες δεκαετίες είχαμε δώσει την αρμόζουσα βαρύτητα στο θέμα, τότε θα είχαμε ίσως οχυρώσει αυτό το σημαντικό οικονομικό μέγεθος - βάζοντας γερά θεμέλια στον τουρισμό μας. 

Πότε όμως ήταν γερά τα θεμέλια του ελληνικού τουρισμού; Οσο η μοναδική φύση της χώρας μας απλόχερα προσέφερε ευκαιρίες για ανάπτυξη στο συγκεκριμένο τομέα, τόσο εμείς τις εξαφανίζαμε τη μία μετά την άλλη.

Ρημάξαμε τα ποτάμια και τις λίμνες μας: τα ποτάμια της Αθήνας έπεσαν στο βωμό της οδοποιίας αντί να προστατευθούν και να αναδειχθούν (όπως στις πολιτισμένες χώρες), ενώ οι περισσότερες λίμνες μας έχουν μετατραπεί σε λεκάνες συγκέντρωσης τοξικών εργοστασιακών λυμάτων και γεωργικών λιπασμάτων με βαρύτατο οικολογικό τίμημα. 

Οι ταμπέλες στους βιότοπους ιδιαίτερης σημασίας, που προειδοποιούν ότι «απαγορεύεται το κυνήγι», αποτελούν το αστείο των λαθροκυνηγών και τον τέλειο στόχο εκπαίδευσης στο σημάδι. 

Η Αστυνομία τούς γνωρίζει, οι ντόπιοι τους γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα εξαιτίας του «πολιτικού κόστους» που θα μεταφερθεί από τις μικρές τοπικές κοινωνίες στα έδρανα της άβουλης Βουλής των Ελλήνων.

Γεμίσαμε με σκουπίδια τις παραλίες μας και τους δρόμους που οδηγούν σε αυτές, επειδή ως λαός δεν έχουμε τη στοιχειώδη παιδεία να μην το κάνουμε (τώρα οι δημοτικές Αρχές, ελλείψει προσωπικού, βάζουν ακόμα και παιδιά σχολικής ηλικίας να καθαρίζουν τις ακτές βαφτίζοντας αυτές τις κινήσεις πανικού ως «δράσεις» -ένας άλλος όρος της μόδας που μας ρίχνεται από παντού σαν καραμέλα). 

Η θεαματική αποδυνάμωση του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δημιούργησε πλήθος προβλημάτων που εκθέτουν όχι μόνο τους Δήμους αλλά και τη χώρα συνολικά.

Για πολλά χρόνια οι τουρίστες αποτελούσαν εύκολο στόχο για λαμόγια και μικρο-απατεώνες σε διάφορα επαγγέλματα που άπτονταν τον ευαίσθητο τομέα του τουρισμού με αποτέλεσμα πάλι το διασυρμό της Ελλάδας. 

Ταξιτζήδες, εστιάτορες, ξενοδόχοι, ιδιοκτήτες μπαρ, πωλητές -για να αναφέρω μερικές επαγγελματικές ομάδες - εκμεταλλεύονταν με ποικίλους τρόπους όποιον αφελή τουρίστα έπεφτε στα νύχια τους, ενώ οι καταγγελίες -όταν γίνονταν- περνούσαν στα «ψιλά» της κοινωνίας μας και της πολιτικής πρωτοβουλίας για δήθεν «εξυγίανση του χώρου» που πάντα σκόνταφτε στα συμφέροντα των συντεχνιών.

Η λαίλαπα της αυθαίρετης δόμησης κατέστρεψε τα πανέμορφα νησιά και τα γραφικά χωριά μας με την Πολιτεία σε ρόλο θεατή που «τα έπαιρνε» από όποιον και όπως μπορούσε για να κρατάει το φαύλο στόμα της κλειστό, εκδίδοντας ταυτόχρονα παράνομες οικοδομικές άδειες που μεταφράζονταν σε εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους. 

Οι ωραιότεροι τουριστικοί προορισμοί έγιναν ο μπερντές του Καραγκιόζη, μικρά ανίερα βασίλεια του ελληνικού οπορτουνισμού και της αισθητικής βαρβαρότητας του «έλα μωρέ και τι έγινε». 

Πού ήταν τότε το Κράτος που σήμερα διατείνεται ότι η «πολιτική αστάθεια» του 2011 πλήττει τον ελληνικό τουρισμό; Πολύ απασχολημένο να ψαρεύει ψήφους, μίζες και κούφια χειροκροτήματα από ανεγκέφαλους πολίτες που στα μάτια τους είχαν το χρώμα του εύκολου χρήματος.

Ενας βασικός μοχλός για την ανάπτυξη του τουρισμού, οι συγκοινωνίες, έγιναν το Βατερλό του ξένου τουρίστα που ήρθε να γνωρίσει από κοντά την γενέτειρα της Δημοκρατίας, αφού μαζί γνώρισε και την αποθέωση της απεργίας. 

Οι ήδη μέτριες (στην καλύτερη) συγκοινωνίες μας γονατίζουν εξαιτίας των απεργιών που μεσούσης της καλοκαιρινής περιόδου δίνουν και παίρνουν σε λιμάνια, αεροδρόμια, τελωνεία, υπεραστικά λεωφορεία, τρένα. 

Ο συνδικαλισμός πάνω από όλα και μέσα σε όλα «συγκρούεται με τα μεγάλα συμφέροντα» απαγορεύοντας -κυριολεκτικά- στους χιλιάδες επιβάτες των κρουαζιερόπλοιων να αποβιβαστούν στα λιμάνια και να αφήσουν τα ωραία τους λεφτά στον τόπο που αιμορραγεί οικονομικά. 

Ενας αέναος κύκλος συγκρούσεων ανάμεσα στα πολιτικά κόμματα και ένα θέατρο συνδικαλιστικού παραλόγου στο οποίο κανείς δεν είναι κανενός και καθένας είναι μόνο για την πάρτη του έχει κάνει την απόφαση για διακοπές στην Ελλάδα ένα παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας, «να πάω ή θα μου κάτσει απεργία τότε;» 

Τα κόμιστρα αυξάνονται (το ταξίδι για μια τετραμελή οικογένεια με αυτοκίνητο από τον Πειραιά στο Ηράκλειο Κρήτης κοστίζει 434 ευρώ για την οικονομική θέση, ενώ το κόστος με καμπίνα ξεπερνά τα 500 ευρώ. 

Το ταξίδι για τη Σάμο επίσης για μια τετραμελή οικογένεια με ΙΧ κοστίζει 573 ευρώ για την οικονομική θέση και με καμπίνα φτάνει τα 821 ευρώ), οι ταχύτητες μειώνονται (για λόγους εξοικονόμησης καυσίμων), οι υπηρεσίες υπολειτουργούν ούτως ή άλλως (δοκιμάστε να πάρετε τηλέφωνο για πληροφορίες σε ένα οποιοδήποτε ΚΤΕΛ, για παράδειγμα). 

Οι δρόμοι μας, καρμανιόλες στους οποίους μπαίνεις και δεν ξέρεις αν θα βγεις πληρώνοντας αδρά στα διόδια το Γύρο του Θανάτου (το ταξίδι για τη Θεσσαλονίκη με τα διόδια και τη βενζίνη αγγίζει τα 100 ευρώ).

Το Υπουργείο Πολιτισμού -που κατά τα άλλα μένει «άναυδο» από τις, πρωτοφανούς ευκολίας, κλοπές σε Μουσεία και που προσπαθεί να τα μπαλώσει όπως όπως κάνοντας ξύλινες, κενές, δηλώσεις για «αναβάθμιση» των μέτρων ασφαλείας σε αυτούς τους ευαίσθητους χώρους, έχει τη μεγάλη «τιμή» να γειτνιάζει με τη μεγαλύτερη πιάτσα ναρκωτικών της Αθήνας, στην αυλή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, εκεί που στα παρτέρια του κήπου φυτρώνουν σύριγγες αντί για λουλούδια. 

Εκεί, που αντί να τοποθετεί την εθνική μας κληρονομιά στο πιο ψηλό και όμορφο βάθρο, την έχει καταδικάσει να αργοπεθαίνει στην αφάνεια από τη σκανδαλώδη και άνευ προηγουμένου αδιαφορία και ανικανότητα παχυλώς αμειβομένων υπουργών, γενικών γραμματέων, γραμματέων και κάθε λογής άχρηστων παρατρεχάμενων. 

Cool, που λένε και τα ντόπια πρεζόνια, και με το δίκιο τους!

Πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια του εν εξελίξει τουριστικού μας ξεπεσμού η Πολιτεία που τώρα έρχεται να μας «απειλήσει» ότι, αν δεν βγάλουμε βιώσιμη κυβέρνηση,και αυτός ο κλάδος θα καταρρεύσει; 

Πότε έκανε πραγματικούς ελέγχους στους τουριστικούς μας προορισμούς για να εξακριβώσει αν οι υπηρεσίες λειτουργούν σωστά, εκτός από κάποιες εφόδους του ΣΔΟΕ στα νησιά με ομάδες που στελέχωναν διεφθαρμένοι υπάλληλοι (στα ίδια εκείνα νησιά που εκτός καλοκαιρινής περιόδου έχει εξορίσει στην ανυπαρξία, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς σχολεία, χωρίς ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, χωρίς αεροδρόμια, χωρίς τίποτα).

Τώρα, λοιπόν, εν μέσω εθνικού Αρμαγεδόνα, θυμήθηκαν τον παραπαίοντα τουρισμό μας -το μεγαλύτερο μας ίσως κεφάλαιο που κανονικά θα έπρεπε να έχει τόσο γερές βάσεις, ώστε να λειτουργεί σαν ρολόι ακόμα και κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες. 

Οπως πολλοί συμπατριώτες μας δεν καταλαβαίνουν πως ο τουρισμός δεν είναι «παιχνίδι», θεωρώντας εαυτούς άξιους μόνο για θέσεις προέδρων (το γνωστό ελληνικό σύνδρομο/κόμπλεξ) άλλο τόσο και οι έχοντες την εξουσία δεν τον είχαν δει ως τίποτα περισσότερο παρά μια ακόμα ευκαιρία να εξυπηρετήσουν τους ταπεινούς τους στόχους. 

Μην τρελαθούμε εντελώς.
 
Ο Ιούνιος μπήκε για τα καλά και θα φύγει πριν καλά το καταλάβουμε.
Η παραλία στο Καψάλι θυμίζει όμως Δεκέμβρη....

Μαγαζιά κλειστά, λιακάδα, ήλιος και ούτε ένα πανί στο ορίζοντα, εκτός από ένα μικρό γιώτ δίπλα στο τελώνείο με τούρκικη σημαία... (ελπίζουμε να δούμε και  από Ινδία, από Μπαγκλαντές, από Καμερούν και άλλες χώρες του τρίτου κόσμου που ανήκουμε πια...)

Οι μύγες πετάνε ελεύθερες στην απόλυτη ησυχία. 

Τα κυματάκια γλείφουν την έρημη άμμο, η θάλασσα ζέστανε. το θαλασσινό αγεράκι έγινε χλιαρό, οι ψυχές μας όμως παραμένουν ακόμα στον περασμένο χειμώνα......
--------------------------------------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης - Φωτογραφίες Γιώργος Σάμιος
--------------------------------------------------------------