Αγαπητοί φίλοι,
Επισκέπτης των Κυθήρων από το
1984 και φίλος του νησιού (μια εξοχική κατοικία που κατασκευάστηκε εδώ και δύο
χρόνια ενδυνάμωσε τους δεσμούς μου με το νησί και τους ανθρώπους του) μου
επιτρέπει να καταθέσω λίγες σκέψεις σχετικά με τρία (ήσσονος σημασίας;) ζητήματα
ενόψει και της τουριστικής περιόδου, που ας ελπίσουμε ότι θα προσφέρει ανάσα
ζωής στο νησί, σε καιρούς δύσκολους.
Το πρώτο αφορά σε ένα κυθηραϊκό
«θησαυρό», αυτόν των διάσπαρτων σε όλο το νησί βυζαντινών μνημείων, τα οποία
παραμένουν κλειστά και απρόσιτα για τον επισκέπτη αλλά και τον Κυθήριο.
Μπορώ
να φανταστώ τις γραφειοκρατικές εμπλοκές, πιστεύω, ωστόσο, ότι πάντα υπάρχουν λύσεις.
Ο
Δήμος θα πρέπει σε συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία να βρει μια
λύση ώστε στην διάρκεια του καλοκαιριού
και με πρόγραμμα από πριν και έγκαιρα γνωστό να ανοίγουν περιοδικά τα μνημεία.
Υπάρχουν άνθρωποι στο νησί –αλλά και
εκτός- που θα μπορούσαν (και είμαι σίγουρος ότι θα προσφέρονταν) έστω
και την τελευταία στιγμή, να ετοιμάσουν ένα μικρό σημείωμα που θα πληροφορούσε
τους επισκέπτες για την ιστορία,
την αρχιτεκτονική και την αγιογράφηση
του κάθε μνημείου.
Ένα δεύτερο θέμα που έχει επίσης
σχέση με την «εμβάθυνση» του τουριστικού προϊόντος των Κυθήρων αφορά στους όποιους
αρχαιολογικούς χώρους που επίσης θα
πρέπει να γίνεται γνωστή η ιστορία τους αλλά και σαφής ο τρόπος προσέγγισής τους.
Εδώ όπως και
στην ανάδειξη και σήμανση μονοπατιών,
για τα οποία επίσης ένας μικρός δακτυλογραφημένος και πρόχειρα αναπαραγμένος
οδηγός θα ήταν χρήσιμος, τα
Κυθηραϊκά Σωματεία και οι επαγγελματίες του νησιού μπορούν να έχουν καθοριστικό
ρόλο.
Ένα τρίτο θέμα αφορά τα κυλικεία
και τις ομπρέλες και ξαπλώστρες στις παραλίες.
Δεν θα εμπλακώ στην συζήτηση.
Υπάρχουν επιχειρήματα και από τους υπερασπιστές και από τους πολέμιους της δημιουργίας κυλικείων και ανάπτυξης
σταθερών σκιάστρων στις παραλίες και η συζήτηση θα μπορούσε να είναι
παραγωγική συνεκτιμώντας παράγοντες
όπως το μέγεθος της παραλίας, την προσβασιμότητα, την δημιουργία διαφορετικού
«προφίλ» για κάθε παραλία, κλπ.
Αυτό το οποίο επιθυμώ να θίξω αφορά την ηχητική…
«κάλυψη» της παραλίας από τους διαχειριστές των Κυλικείων, που κατά τεκμήριο
γίνεται καθ’ υπέρβαση των προβλεπομένων
από το σχετικό νόμο.
Το πρόβλημα, όμως, έχει και μια άλλη διάσταση.
Την επιβολή
σε δεκάδες λουόμενους (ακόμα και όταν κολυμπούν ανοιχτά στην θάλασσα) των
μουσικών επιλογών του κάθε διαχειριστή Κυλικείου σε δημόσιο χώρο και σε
υπερβολικά ντεσιμπέλ.
Και εδώ την ευθύνη
ενημέρωσης- εκπαίδευσης (ναι και αυτό είναι ένα τουριστικό προϊόν) των διαχειριστών αλλά και του ελέγχου έχει ο
Δήμος.
Φιλικά
Νίκος Γκοτσίνας
