Η ψηφοφορία έφρασε σε κάποιο ‘’δια ταύτα’’ σ’ αυτό το ζήτημα και αυτό είναι το εξής. Οι δύο πρώτες ερωτήσεις είναι επίτηδες σχεδιασμένες ώστε να είναι η μια το αντίθετο της άλλης. Αμφότερες υπόσχονται φθηνότερο εισιτήριο, η μια με λιγότερο ΦΠΑ και η άλλη με χαμηλότερο λειτουργικό κόστος των πλοίων.
Η πρώτη (33%) συγκέντρωσε σχεδόν τριπλάσιες ψήφους από τη δεύτερη (12%).
Η τρίτη ερώτηση υποσχόταν πολύ φθηνότερο εισιτήριο μέσα από μειώσεις τόσο στο κόστος του πλοίου, όσο και στο ΦΠΑ πάνω στο εισιτήριο. Αυτή ήταν η δεύτερη σε προτίμηση λύση (27%) ενώ κανονικά, αν δηλαδή οι αναγνώστες λειτουργούσαν ως καταναλωτές, θα έπρεπε να ήταν η πρώτη.
Πολύ κοντά σ’ αυτή την περίπτωση ήρθε η πρόταση για χρονοναυλώσεις πλοίων με πληρωμένα τα καύσιμα με 25% των ψήφων, παρά το γεγονός ότι δεν περιείχε καμμία υπόσχεση για φθηνότερο εισιτήριο. Τι συμβαίνει άραγε;
Η ερμηνεία που δίνουμε είναι η εξής: Αν και σ’ όλους αρέσει το φθηνότερο εισιτήριο, υπάρχει αντίσταση στον τομέα της μείωσης του λειτουργικού κόστους των πλοίων, εκτός και αν αυτή προέρχεται από μείωση του ΦΠΑ.
Το υψηλό ποσοστό για χρονοναυλώσεις, μια ιδέα που δεν έχει συζητηθεί επαρκώς στο χώρο της ακτοπλοίας και που απαλλάσσει τις ακτοπλοϊκές από τα άγχη της εποχικότητας και του πετρελαίου, οφείλεται στη γενική διαπίστωση ότι το σημερινό μοντέλο της ακτοπλοίας έχει δώσει ό,τι είχε να δώσει.
Από τη άλλη πλευρά, η συνέχεια του Ελληνικού εδάφους δεν είναι πρόβλημα των ακτοπλοϊκών εταιρειών, αλλά κατ’ εξοχήν πρόβλημα του κράτους το οποίο δεν μπορεί επ’ αόριστο να έχει το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
---------------------------
Πηγή: marinenews.gr
---------------------------
