Τό Μήνυμα της Κυριακής (Ηχητικό μήνυμα) από τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων
κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
† ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΛΟΥΚΑ {ΑΣΩΤΟΥ}
(28-02-2016)
Κυριακή τοῦ Ἀσώτου(28-02-2016)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ὁ ὀγκόλιθος τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί ἡ ἀποκύλιση του.
Ὁ ὀγκόλιθος τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί ἡ ἀποκύλιση του.
Κανείς, ἀγαπητοί
μου Χριστιανοί, δέν ὑποχρέωσε τόν δευτερότοκο υἱό τῆς σημερινῆς παραβολῆς νά
μένει στό σπίτι τοῦ πατέρα του. Κανείς, ἐπίσης, δέν τοῦ ἐπέβαλε τόν τρόπο
διαχειρίσεως τῆς πατρικῆς περιουσίας. Ἀντίθετα, μἐ σεβασμό στήν παράλογη ἀπαίτηση
του, αὐτή τοῦ παραχωρήθηκε χωρίς ὅρους.
Κανείς, τέλος, δέν τόν πίεσε γιά τήν συγκλονιστική του μετάνοια. Ἔτσι,
μετά τόν ἄπειρο θαυμασμό γιά τήν ἀγαθότητα καί μακροθυμία τοῦ Πατέρα,
θαυμάζουμε τήν στιγμή τῆς Μεγάλης Ἀπόφασης τοῦ Ἀσώτου: Τήν 180 μοιρῶν στροφή
στήν ζωή του, τήν τολμηρή πορεία ἐπιστροφῆς στόν Πατρικό Οἶκο...
Ἡ εὐκολία
τοῦ δρόμου τῆς καταστροφῆς εἶχε ὁδηγήσει σέ σωματικό καί πνευματικό λιμό. Ὁ εὔπορος
γιός εἶχε καταντήσει ρακένδυτος, χωρίς παπούτσια, ἀνυπόληπτος, σκελετωμένος. Τί
ἦταν ἐκεῖνο πού τόν εἶχε ὁδηγήσει στήν ἐξουθένωση; Ἦταν Χριστιανοί μου, ὁ ὀγκόλιθος
τοῦ ἐγωϊσμοῦ καί τῆς ἰδιοτέλειας. Καί
γιά τό ἀνείπωτο βάρος, πού ὁ ἐγωϊσμός φέρνει στήν ψυχή, δέν ὑπάρχουν σταθμά
μετρήσεως.
Τήν ὥρα τοῦ
τελικοῦ χαμοῦ ὁ Ἄσωτος ἐπιδεικνύει κάτι ἀπροσδόκητο: τήν δύναμη τῆς
ταπεινώσεως. Γιατί ἡ ταπείνωση δέν εἶναι ἀδυναμία, ὅπως ἐπιπόλαια μπορεῖ νά
χαρακτηρισθεῖ, εἶναι δύναμη. Ἡ κατ'ἐξοχήν δύναμη. Αὐτή πού μπόρεσε νά ἀποτινάξει
τό ἀσήκωτο βάρος τοῦ ὀγκολίθου. Καί ἔτσι ὁ ἐξαθλιωμένος δευτερότοκος υἱός
μπόρεσε νά πάρει τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς...Ἐλεύθερα! Χωρίς ὑποδείξεις! Γι΄αὐτό καί ἡ πορεία τῆς μετανοίας ἀπέκτησε ἀνεκτίμητη
ἀξία.
Δέν ἔμεινε
ὁ Ἄσωτος μόνον στήν ἀπόφαση τῆς ἐπανόδου˙σχεδίασε καί τί θά ἔλεγε στόν Πατέρα:
θά ὁμολογοῦσε τήν ἁμαρτία του. Καί θά ζητοῦσε τήν πατρική εὔνοια καί τήν
πατρική αὐλή...Καί τοῦ δόθηκε ἡ Πατρική ἀγκαλιά!... Χωρίς μάλωμα. Χωρίς ὅρους. Ἀρκεῖ
πού γύρισε.
Οἱ
παραβολές τοῦ Κυρίου, Χριστιανοί μου, λέχθηκαν γιά νά διδάξουν. Καί στήν
παραβολή τοῦ Ἀσώτου ὁ Χριστός μᾶς διδάσκει τήν μετάνοια.
Τό βάρος
τοῦ ἐγωϊσμοῦ μας κάνει τήν ἀπόφαση μετανοίας βουνό. Καί ἐπειδή ὅλοι οἱ ἄνθρωποι
ἔχουμε στό βάθος τῆς συνειδήσεως μας ἔμφυτη τήν ἀνάγκη μετανοίας, πολλές φορές
τήν ὑποκαθιστοῦμε μέ προσωρινά δάκρυα καί μέ δῆθεν «ὁριστικές» ἀποφάσεις. Καί μᾶς
λείπει τό σπουδαιότερο: ἡ πορεία πρός τόν Πατέρα.
Αὐτήν τήν
προεία ἡ Ἐκκλησία μας τήν θεμελιώνει, τήν ἐξαγιάζει καί τήν καταξιώνει μέ τό Ἱερό
Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως. Ἀλλιῶς νοιώθει ὁ πιστός ἄν μείνει στίς «ἀποφάσεις»,
ἤ στήν ἀτομική αἴτηση συγχωρήσεως ἀπό τόν Θεό καί ἀλλιῶς ὅταν θά βγεῖ ἀπό τό Ἐξομολογητήριο.
Ἐπειδή στό δεύτερο εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πού τόν γαληνεύει καί ἡ Δύναμή Του,
πού τόν βοηθάει στήν ἀποκύλιση τοῦ νεκρικοῦ ὀγκόλιθου.
π.Πέτρος
Μαριᾶτος
------------------------------
Πηγή: .imkythiron.gr
------------------------------
