ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Αντιδράσεις από την πλευρά σημαντικών Ελλήνων φωτογράφων
προκάλεσε η δημόσια διαβεβαίωση του ΥΠΠΟΤ αλλά και του Μουσείου Φωτογραφίας
Θεσσαλονίκης, ότι το μεγάλο μέρος της μόνιμης συλλογής (2.000 έργα) που
καταστράφηκε σε πυρκαγιά την 2α Μαΐου στις αποθήκες Βεϊνόγλου, μπορεί να
αποκατασταθεί.
Το γεγονός ήρθε στο φως, μόλις προχθές, από επιστολή καλλιτεχνών
που είχαν δωρίσει έργα τους. Ο ιδρυτής των Φωτογραφικών Συναντήσεων Κυθήρων,
Γιάννης Σταθάτος, έστειλε επιστολή στην «Κ» που αναφέρει μεταξύ άλλων τα
εξής.
Ενστάσεις
«Oσον αφορά κατ’ αρχάς το θέμα της καταστρεπτικής πυρκαγιάς, παρακάμπτεται το
γεγονός ότι η φωτογραφική συλλογή δεν έπρεπε καν να βρίσκεται στις αποθήκες
Βεϊνόγλου (έναντι ποίου τιμήματος, άραγε;).
Εφόσον δεν διέθετε αρκετούς
αποθηκευτικούς χώρους το ΜΦΘ, θα μπορούσε να είχε γίνει χρήση των αποθηκών του
εποπτεύοντος Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, ή ακόμα και του Μακεδονικού ΜΣΤ
- χώροι κατά πολύ ασφαλέστεροι και σίγουρα οικονομικότεροι.
Παραμένει ανεξήγητη η ένοχη σιωπή 40 ημερών του ΜΦΘ, η οποία βέβαια θα
συνεχιζόταν αν δεν είχε εκβιάσει κάποια αντίδραση η επιστολή μας. Η άποψη ότι το
μουσείο θα προβεί σε ενημέρωση και εξηγήσεις “μόλις ολοκληρωθεί το πόρισμα της
πυροσβεστικής” είναι βέβαια αστεία, πόσω μάλλον σε μια χώρα όπου τα πορίσματα
παραδοσιακά κάνουν μήνες να ολοκληρωθούν.
Η εμπλοκή της πυροσβεστικής σε τίποτα
δεν αναιρεί την ευθύνη του φορέα, ούτε και ενδιαφέρουν στο στάδιο αυτό τα αίτια
της πυρκαγιάς: ξεκάθαρη υποχρέωση του ΜΦΘ ήταν (και παραμένει σήμερα) η άνευ
χρονοτριβής ενημέρωση των ενδιαφερομένων.
Αυτό όμως που αποτελεί σαφέστατη απόπειρα παραπλάνησης του κοινού είναι τα
περί επανασύστασης της συλλογής ευχολόγια, αρχής γενομένης από την υπερήφανη
δήλωση πως “τα έργα αυτά βρίσκονται όλα καταλογογραφημένα σε χαμηλή ανάλυση με
ακριβείς τεχνικές προδιαγραφές στα αρχεία του Μουσείου”. Σίγουρα θα έπρεπε να
γνωρίζουν ότι χαμηλής ανάλυσης ψηφιακά αρχεία δεν είναι κατάλληλα ούτε καν για
την αναπαραγωγή ταχυδρομικών δελταρίων.
Ας είμαστε σαφείς: οι προ ψηφιακής εποχής φωτογραφίες είναι δύο ειδών, αφενός
μοναδικές (όπως οι Polaroid) και αφετέρου όσες μπορούν να αναπαραχθούν από το
πρωτότυπο αρνητικό.
Οι μοναδικές βέβαια χάθηκαν ανεπιστρεπτί. Οσο για τις
υπόλοιπες, το ΜΦΘ δυστυχώς (ή μάλλον, στην περίπτωση, ευτυχώς) δεν διαθέτει τα
αρνητικά. Πιστεύουν πράγματι οι ιθύνοντες ότι πολλοί φωτογράφοι, εν όψει της
βαθύτατα κλονισμένης αξιοπιστίας του ιδρύματος, θα του εμπιστευθούν τα πολύτιμα
αρνητικά τους;
Αλλά και να το κάνουν ορισμένοι, μόνο άτομα χωρίς την παραμικρή
ευαισθησία για το φωτογραφικό μέσον θα υπέθεταν ποτέ ότι πρωτότυπα τυπώματα από
τα χέρια των ίδιων των δημιουργών, σε χαρτιά που δεν υπάρχουν πια, θα μπορούσαν
να αντικατασταθούν από ομογενοποιημένα αντίγραφα: θα ήταν σαν να
αντικαθιστούσαμε πρωτότυπα γλυπτά με γύψινα εκμαγεία.
Μάλλον πλανάται πλάνην
οικτρά το ΜΦΘ αν πιστεύει πράγματι ότι διεθνώς αναγνωρισμένοι ξένοι φωτογράφοι
και εικαστικοί όπως οι Lyn Cohen, Edward Burtinsky και Simon Norfolk, πανάκριβα
έργα των οποίων βρίσκονταν μεταξύ των απολεσθέντων, θα δεχθούν να τα
αντικαταστήσουν, αν βέβαια ποτέ πληροφορηθούν τη μοίρα της δωρεάς τους.
Τέλος,
όσον αφορά τις στομφώδεις αναφορές στη συνδρομή ξένων φορέων, ας δούμε πρώτα αν
οι φορείς αυτοί θα δεήσουν να ανταποκριθούν, και υπό ποιους όρους».
-------------------------
Πηγή: kathimerini.gr
-------------------------
