Κάποτε σε ένα νησί αυτής της Επικράτειας υπήρχαν δυό μεγάλα χωριά, η Μέσα-Μελισσούλα και η Έξω-Μελισσούλα. Φυσικά στο νησί υπήρχαν και πολλά άλλα μικρότερα χωριά.
Κάθε χωριό είχε τον τοπικό του άρχοντα και την τοπική του διοίκηση και έτσι αν μετράγαμε τους προέδρους - αντιπροέδρους συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους καταλήγαμε να κάνουμε απλά μιά καλή απογραφή όλων των κατοίκων. Η για να το πούμε πιο απλά κάθε συναπάντημα και πρόεδρος κάθε κουβέντα και παράταξη.
Κάθε χωριό είχε τον τοπικό του άρχοντα και την τοπική του διοίκηση και έτσι αν μετράγαμε τους προέδρους - αντιπροέδρους συμπολιτευόμενους και αντιπολιτευόμενους καταλήγαμε να κάνουμε απλά μιά καλή απογραφή όλων των κατοίκων. Η για να το πούμε πιο απλά κάθε συναπάντημα και πρόεδρος κάθε κουβέντα και παράταξη.
Κάποια στιγμή πριν 18 χρόνια η κεντρική εξουσία της επικράτειας αποφάσισε να σιάξει λίγο το μπάχαλο αυτό και έσιαξε τον "Καποδίστρια" που μετά από μερικά χρόνια τον εβαφτισε "Καλλικράτη" και μετά "Καλλικράτη 2" και ίσως γίνει και τρία, θα δείξει στο μέλλον, η ίσως πάρει κάποιο άλλο όνομα αρχαίου επιφανούς.....
Βέβαια δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι υπήρξε ένα συμμάζεμα των εκατοντάδων προέδρων και συμβουλίων αλλά κατά γενική ομολογία εξακολουθεί να υπάρχει το παραδοσιακό μπάχαλο.....
Μαζί με τα υπόλοιπα συμμαζέματα στην επικράτεια συμμαζεύτηκαν και τα χωριά του νησιού και μαζί με αυτά η Μέσα και η Έξω Μελισσούλα, και όλοι μαζί απέκτησαν τον πρώτο Δήμαρχο της Μεγάλης Ενωμένης Μελισσούλας πια.....
Μία από τις υποχρέωσεις πια του νέου Δήμου ήτανε το θέμα της εκπαίδευσης, όσον αφορά την στέγαση της, και μάλιστα σε περίοδο πλασματικής ευμάριας της κεντρικής επικράτειας σε περίοδο έργων και "μεγάλων δανείων" αλλά και περίοδο με "ελεύθερες ρεμούλες" και λοιπά "'ομορφα και ελληνικά".....
Υπήρξε λοιπόν τότε μια πρόταση και ένα έτοιμο σχέδιο για δημιουργία σε ένα κεντρικό σημείο του νησιού ενός ενιαίου χώρου με όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα του νησιού από νηπιαγωγείο μέχρι και Λύκειο, σε ένα ανεξάρτητο και άνετο χώρο με πρόσβαση, χώρους στάθμευσης, χώρους για αθλοπαιδιές και αθλητικές εγκαταστάσεις, βιβλιοθήκες αλλά και όλα τα σύγχρονα εφόδια της μάθησης.
Ένα χώρο δηλαδή όπου θα μπορούσαν να συγκεντρώνονται με ευκολία όλοι οι μαθητές-μαθήτριες του νησιού χωρίς να φτάνουν από το ένα άκρο του νησιού στο άλλο και να μοιράζεται ο χρόνος και οι αποστάσεις εξίσου για όλα τα σημεία.....
Το λογικό αυτό σχέδιο όμως σκόνταψε στις διαμαρτυρίες της πρώην Μέσα-Μελισσούλας αλλά και στις ενστάσεις της Έξω-Μελισσούλας. Η κάθε Μέσα-Έξω διεκδικούσε την κατασκευή στο δικό της τομέα και η συνήθης βλακεία των Μελισσιωτών δυστυχώς υπερίσχυσε του αδύνατου και άπειρου Δήμου.
Έτσι παρέμεινε το παλαιό καθεστώς ο βρεφικός Δήμαρχος δεν έχασε τα ψηφαλάκια και οι μεγαλύτεροι μακρινοί μαθητές συνέχισαν και συνεχίζουν να διασχίζουν όλο το νησί προκειμένου να φτάσουν έγκαιρα στο σχολείο τους ενώ οι κοντινοί απλά πετάγονται στο σχολείο στο άψε-σβήσε....
Τα μικρότερα παιδιά είναι διασκορπισμένα σε 3-4 σχολεία, ενώ με τις διάφορες μεταβολές αρκετά σχολικά κτήρια εγκαταλείφθηκαν σύμφωνα με τις εντολές της πολιτείας. Κάποια από αυτά είναι πολύ παλαιά και κάθε χρόνο χρειάζονται αρκετή συντήρηση που όμως λόγω του περιορισμού πια των εξόδων ένας Δήμος χωρίς πολλούς πόρους δεν είναι δυνατόν να ανταπεξέλθει και τις περισσότερες φορές την κάνουν μόνοι τους οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί με προσωπική εθελοντική εργασία.
Ακόμη κάποια από αυτά βρίσκονται σε τελείως ακατάλληλη θέση όπου η πρόσβαση είναι προβληματική και πολύ περισσότερο η στάθμευση αυτοκινήτων.
Σε κάποια περίοδο υπήρξε μια ακόμα πρόταση που φαίνεται ότι υπήρξε σαν κατάληξη των προβλημάτων της Μέσα και Έξω Μελισσούλας, δηλαδή η δημιουργία δύο κέντρων εκπαίδευσης. Ένα στην Έξω Μελισσούλα και ένα στην Μέσα Μελισσούλα, μάλιστα στην Μέσα Μελισσούλα είχαν βρεί και τον ανάλογο χώρο και ως συνήθως "Είχαν επέμβει" και οι γνωστοί "προστάτες πολιτικοί" για την εμπέδωση του όλου εγχειρήματος. Αλλά φεύ πάλι κυριάρχησαν τα ψηφαλάκια και επήγε και αυτή η προσπάθεια στον πάτο της θάλασσας...
Ύστερα από 16 τόσα χρόνια αναποφασιστικότητας, και αδιάκοπο κυνήγι ψήφων και αφού 2 δημοτικές αρχές έρμαιες των συμφερόντων τους και άτολμες να εκτελέσουν αυτό, για το οποίο τους είχαν αανδείξει το σύνολο των πολιτών της Μελισσούλας, μήπως είναι πια καιρός να βγούνε από τα συρτάρια εκείνα τα σχέδια και οι μελέτες και να αποκατασταθεί πια αυτή η έρμη εκπαίδευση χωρίς προσωπικά η τοπικά δεδομένα και συμφέροντα και με μοναδικό σκοπό το απόλυτο συμφέρον της μάθησης και της καλύτερης εκπαίδευσης των μαθητών αλλά και την ομαλή διευκόλυνση των διδασκόντων στο όμορφο αυτό νησί της Μελισσούλας ;;;;;
Πιστεύω ότι ένα πρώτο βήμα ίσως έγινε μόνο που ένα μόνο βήμα δεν αρκεί γιατί η απόσταση που η Μελισσούλα έχει μείνει πίσω είναι πολύ μεγάλη. Και για να διασχίσεις αυτή την απόσταση δεν χρειάζονται απλά βήματα αλλά ένα μεγάλο άλμα και με πολύ δύναμη και ίσως και μια εκτίναξη όσων ακόμα βρίσκονται στον περασμένο αιώνα, απλά και μόνο για να μπορέσουν οι νέοι να προχωρήσουν στον παρόντα αιώνα και να βρεθούν και αυτοί στην ίδια θέση με κάποιους άλλους νέους από άλλες Μελισσούλες που έχουν τολμήσει να αποτάξουν τις σκουριασμένες και ξεθωριασμένες αραχνιασμένες ιδέες και μεθόδους....
Και ίσως και κάποιοι παράλληλοι ξενώνες κοντά στα εκπαιδευτικά ιδρύματα θα προσέλκυαν και κάποιους περισσότερους εκπαιδευτικούς έτσι ώστε να μην υπάρχει ποτέ εκπαιδευτική υστέρηση στο νησί....
Απλά λίγη τόλμη χρειάζεται και απλή συνέπεια σε ότι υποσχέσεις και ότι πρόγραμμα έχει παρουσιασθεί.....
Ίδωμεν...
----------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
----------------------------
