Σήμερα πήγα για άλλη
μια φορά τα παιδιά μου, όσα δεν αποφάσισαν οι τάξεις τους αποχή, συν ένα
γειτονάκι, στα σκόρπια σχολεία τους.
Από Λιβάδι Χώρα
και τανάπαλιν συνάντησα πολλή κίνηση: γονείς κατσουφιασμένοι, οδηγώντας μάλλον γρήγορα για να προλάβουν και
τις εργασίες τους πηγαινοέρχονταν με τα αυτοκίνητά τους για να παραδώσουν τα
παιδιά στα σχολεία.
Για άλλη μια φορά
οι μεταφορές των παιδιών, που πληρώνει ο
Έλληνας φορολογούμενος, με τα λεωφορεία και τα ταξί του νησιού δεν
ξεκίνησαν. Αιτία, δεν τα “βρήκαν” στα οικονομικά η περιφέρεια-κράτος με τους
ιδιώτες αυτοκινητιστές.
Η περιφέρεια
βέβαια δεν γνώριζε ότι το σχολικό έτος αρχίζει στις 11 Σεπτεμβρίου. Είχαμε και
αλλαγή προσώπων με τις εκλογές του Μαϊου και οι καινούριοι ανέλαβαν την 1η
Σεπτεμβρίου και δεν “πρόλαβαν” να οργανωθούν.
Στο μόνο πράγμα
που έχει συνέχεια το ελληνικό κράτος και δεν επηρεάζεται από τις αλλαγές των προσώπων
είναι στο να εισπράττει τους φόρους από τον κακομοίρη Έλληνα φορολογούμενο
χωρίς βέβαια να ξέρει κανείς πού πάνε αυτές οι εσπράξεις.
Οι “αντίπαλοι” τώρα
του κράτους, αυτοκινητιστές Κυθήρων δεν προσήλθαν καν στις δημοπρασίες γιατί τα
χρήματα είναι λίγα. Ακούστηκε και η άποψη ότι οι των Αθηνών συνάδελφοι παίρνουν
πολύ περισσότερα και με πετρέλαιο πολύ πιο φθηνό. Ίσως έχουν δίκιο. Όμως μου
θυμίζουν το ανέκδοτο του αείμνηστου Χριστόδουλου, όπου όταν ο Θεός ρώτησε τον
Έλληνα τί επιθυμεί να του χαρίσει είπε “να ψοφίσει η κατσίκα του γείτονα”.
Και όταν παλαιότερα
έπαιρναν περισσότερα άραγε έκαναν τη σύγκριση με τους συναδέλφους των Αθηνών;
Έτσι οι “αντίπαλοι”
του κράτους γίνονται αντίπαλοι των συνανθρώπων τους. Διότι στην Ελλάδα έτσι
γίνεται: όταν ένας κλάδος διαμαρτυρόμενος απεργεί ή απέχει πιέζει ασφυκτικά
τους άλλους, ενώ το κράτος εξοικονομεί χρήματα.”Δεν μπορώ να χτυπήσω το γάιδαρο
και χτυπώ το σαμάρι”, λέει σοφά ο λαός.
Οι γονείς, τώρα,
έστειλαν μια διαμαρτυρία, την δημοσίευσαν κιόλας και μετά . . . περιμένουν και
μπαλώνουν αγχωμένοι, με σκυμένο κεφάλι, τις ασυμφωνίες των άλλων.
Βέβαια μερικών τα
παιδιά τέλειωσαν επομένως ας ασχοληθούν πιο ενεργά οι “άλλοι” και ο ένας
περιμένει τον άλλο.
Ερωτώ: ποιός θα
πληρώσει τις βενζίνες στους γονείς και προπάντων το άγχος και τις αγωνίες τους
και τον αποσυντονισμό των οικογενειών;
Επιτέλους αυτά τα
παιδιά κανείς δεν τα σκέπτεται τη στιγμή που όλοι λέμε ότι γι΄αυτά
ενδιαφερόμαστε; Τα μαθήματα που χάνουν ειδικά τα παιδιά του Λυκείου δεν
απασχολούν κανέναν;
Και όταν βρεθεί η
λύση, γιατί κάποια στιγμή θα βρεθεί, ποιός θα αποζημιώσει τις οικογένειες;
Η περιφέρεια ή οι αυτοκινητιστές;
Δεν επιθυμώ να κρίνω
ή να κατακρίνω κανέναν. Ζητάω συγχώρεση από όλους αλλά επιθυμώ να γίνουμε πιο
ενεργοί πολίτες χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από μικροσυμφέροντα, συγγένειες κ.α.
αποκρύπτοντας την αλήθεια. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους οι ραγιάδες.
Με αγάπη
παπα
Παναγιώτης Μεγαλοκονόμος
