Ήρθε
η ώρα να δούμε την αλήθεια κατά πρόσωπο
όσο σκληρή κι αν είναι. Στις 18 ή εν τέλει
στις 25 Μαΐου 2014 ο Θεόδωρος Κουκούλης
εκλέγεται για τρίτη συνεχή θητεία
Δήμαρχος Κυθήρων και για ακόμη πέντε
χρόνια με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται
για το μέλλον του Τσιρίγου και της
τσιριγώτικης οικογένειας. Οφείλουμε
να αναγνωρίσουμε ότι μέσα στα πολιτικά
πλαίσια του τόπου μας όπως αυτά ορίζονται
τα τελευταία 15 χρόνια η μόνη πολιτική
δύναμη που εργάστηκε με συνέπεια για
να υπηρετήσει τους δικούς της στόχους
είναι η συντηρητική παράταξη της Νέας
Δημοκρατίας.
Με βασικό συντελεστή τον
ικανότατο αρχηγό της τοπικής της
οργάνωσης, τον Γιώργο Μεγαλοκονόμο και
μια συμπαγή πειθαρχημένη ομάδα ανθρώπων
που με θρησκευτική ευλάβεια πλαισίωσαν
την πολιτική της ατζέντα, η Νέα Δημοκρατία
κατόρθωσε να εδραιώσει την παντοδυναμία
της σε κάθε τομέα, πολιτικό, διοικητικό
και οικονομικό. Μοναδική παραφωνία ή
και παρωδία σε όλη αυτή την πορεία,
υπήρξαν οι παρίες της παράταξης, που
άλλοτε προσπάθησαν να εξασφαλίσουν
μερτικό στη Νέα Πορεία του Θεόδωρου
Κουκούλη και άλλοτε προσπάθησαν να τον
πολεμήσουν από όποια ευκαιριακή θέση
μπορούσαν να βρεθούν.
Παρά το γεγονός
ότι η συντηρητική παράταξη ταλανήθηκε
σε μεγάλο βαθμό από αυτού του είδους
τις “χαμελαιόντιες” μεταλλάξεις αλλά
και την αδυναμία της να εφαρμόσει την
πλειάδα εξαγγελιών της για την ανάπτυξη
του νησιού (να σημειώσουμε ότι η αποτυχία
οφείλεται κυρίως στην έλλειψη σχεδίου
και όχι στην πρόθεση και διάθεση), όσο
επίσης και την έκθεσή της σε σωρεία
νομικών – διοικητικών παραβάσεων όπως
προκύπτει από το κλητήριο θέσπισμα της
Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Πειραιώς
(αρ.Μ12-260), η Νέα Πορεία είναι και πάλι
εδώ για να μας πει με τον πλέον
κατηγορηματικό τρόπο ότι είναι η μόνη
πολιτική δύναμη που μπορεί να κοιτάξει
κατάματα την ευθύνη της διακυβέρνησης
του τόπου.
Αλήθεια
ποιος μπορεί να αμφισβητήσει αυτό το
στόμφο και την επιθετικότητα που
διατυπώθηκαν επίσημα από τα χείλη του
Δημάρχου μας στην διακήρυξη της 24ης
Μαρτίου; Ποιος μπορεί να αντικρούσει
το επιχείρημα που πολύ στρατηγικά έβαλε
στην αρχή αυτού του αγωνιώδους και
απολογητικού κατά τα άλλα διαγγέλματος;
Αν με ρωτούσατε πριν λίγο καιρό θα σας
απαντούσα ευθαρσώς: “μόνο ο Μανόλης
Στάθης – Σπιθέας”. Και εδώ αξίζει να
αναλογιστούμε και να θυμηθούμε τι άλλαξε
από τότε που ο Μανόλης δήλωσε στο μυστικό
δείπνο της Παλαιοπόλεως την αποχώρησή
του από μια πολιτική πορεία ανατροπής
πριν καλά – καλά την επισημοποιήσει.
Εδώ αξίζει να ανιχνεύσουμε τους λόγους
που δεν ευδοκίμησε αυτό που επλανάτο
πομπωδώς στην κοινή γνώμη τα τελευταία
δύο χρόνια.
Ο
Μανόλης Στάθης για πολλά χρόνια συμμετείχε
στα πολιτικά πράγματα της τοπικής
αυτοδιοίκησης, είτε με τη θητεία του
στον καποδιστριακό δήμο Κυθήρων (1999
-2002), είτε με τη θητεία του στο νομαρχιακό
συμβούλιο Πειραιά (2003 – 2010). Επίσης όλα
αυτά τα χρόνια υπήρξε ζωντανό κύτταρο
της Παροικίας των Αθηνών και Πειραιώς
συμμετέχοντας σε σωματεία και ιδρύματα,
είτε ως διοικητικό μέλος είτε ως απλό
μέλος στην καθημερινή λειτουργία και
πολιτιστική δραστηριότητά των.
Όλοι
γνώριζαν τις πολιτικές του απόψεις και
δράσεις. Με τα χρόνια όλοι κατάλαβαν
ότι ο Μανόλης μπορούσε να εκφράσει ένα
ευρύ φάσμα προοδευτικών δυνάμεων και
ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός που
μπορούσε να έχει διείσδυση ακόμη και
μέσα στον πυρήνα της συντηρητικής
παράταξης, προβάλλοντας μια εναλλακτική
πρόταση δομημένη πάνω στα μεγάλα ζητήματα
των Κυθήρων όπως το χωροταξικό σχέδιο,
οι δημόσιες επενδύσεις, η αξιοποίηση
της Εγχωρίου Περιουσίας και η παραγωγική
ανασυγκρότηση του τόπου.
Ο
Μανόλης με αυτό το προφίλ αποφάσισε
πριν δύο χρόνια να συγκροτήσει την ομάδα
ανθρώπων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν
την πρότασή του και να αποτελέσουν την
κρίσιμη μάζα ανατροπής στα τοπικά
πράγματα. Ένα μεγάλο και ιστορικό λάθος
σε αυτό του το εγχείρημα ήταν η κλειστή
διαδικασία διαλόγου, μέσα σε ένα στενό
πυρήνα προσώπων, χωρίς καμία αναφορά
στο δημόσιο διάλογο, χωρίς καμία δημόσια
πρόσκληση σε πολιτικές και κοινωνικές
ομάδες ώστε να γίνουν ζυμώσεις και να
προσδώσουν στην πρότασή του έναν
κινηματικό χαρακτήρα και μια λαϊκή
νομιμοποίηση που θα μπορούσε να εγγυηθεί
τη νίκη και την ανατροπή.
Αυτή η πορεία
άφησε τον κόσμο να αναρωτιέται χωρίς
να ξέρει πώς θα μπορούσε να συμμετέχει
σε αυτή. Το ερώτημα που έμπαινε ήταν το
εξής: “Τι θα γίνει με το Μανόλη, θα γίνει
ή δε θα γίνει”. Και εκεί τελείωναν όλα.
Τι μπορούσε να συμβεί αν μία μέρα
εξαφανιζόταν ο “από Μηχανής Θεός” και
ορφάνευε η ομάδα “Σπιθέα”; Αφού δεν
είχε καμία αναφορά σε κοινωνικές και
πολιτικές ομάδες και στη λαϊκή βάση
ήταν καταδικασμένη αυτή η ομάδα να
συρθεί σε μία διαδικασία προσωποκεντρική
με ότι αυτό συνεπάγεται για την ουσία
της πολιτικής.
Μετά
το μεγάλο “αποχωρώ” οι κληρονόμοι του
εγχειρήματος “Σπιθέα” βρέθηκαν με την
πλάτη στον τοίχο. Ο πανικός κατέλαβε
κάθε τους κίνηση και το στρατόπεδο της
συντηρητικής παράταξης πανηγύριζε την
απώλεια μιας μεγάλης πρότασης ανατροπής
της, όπως μέχρι τότε είχε διαμορφωθεί.
Ο Μανόλης, όπως κάθε άνθρωπος είχε το
αναφαίρετο δικαίωμα να ανακαλέσει. Πίσω
του όμως άφηνε μια πολύ μικρή ομάδα που
έπρεπε να μαζέψει τα κομμάτια της και
να ανασυνταχθεί. Μετά το πρώτο ιστορικό
λάθος, της κλειστής διαδικασίας, μετά
την αποχώρηση Μανόλη, ακολούθησε το
τελειωτικό χτύπημα. Αντί πολύ σοφά η
ομάδα των κληρονόμων “Σπιθέα” να
αποτανθεί επιτακτικά και άμεσα στο λαό
με δημόσια πρόσκληση και έκκληση σε
συστράτευση ώστε να δημοσιοποιήσει και
να διευρύνει το σχέδιο πρότασης που
είχε στα χέρια της, πρωταρχικά αναζήτησε
εκ των έσω τον διάδοχο και ύστερα τη
διαχείριση, της από εκεί και έπειτα
πορείας.
Οι συνέπειες ήταν οδυνηρές.
Σημαντικοί και αξιόλογοι άνθρωποι που
χαίρουν εκτίμησης του Κυθηραϊκού Λαού
απομακρύνθηκαν. Η Κυθηραϊκή Πρωτοβουλία
που έδειχνε μέχρι τότε να συμμερίζεται
την πολιτική πρόταση “Σπιθέα” αγνοήθηκε.
Και ήλθαν οι ανακοινώσεις. Παρά το
γεγονός ότι ετέθη από το Δημήτρη Λουράντο,
επιπόλαια κατ΄εμέ, ή άμεση αναφορά του
ως του νέου επικεφαλής της ομάδας, η
Κυθηραϊκή Πρωτοβουλία προσπάθησε
ενωτικά να τοποθετηθεί στο δημόσιο
διάλογο, ως η συμμετέχουσα δύναμη που
δεν έβαζε a priori ζήτημα προσώπων και
συγκρότησης ψηφοδελτίου. Ήταν αν θέλετε
μια ευκαιρία στο δημόσιο διάλογο ώστε
να επιτευχθεί έστω την τελευταία στιγμή
η δημιουργία μίας βάσης συγκρότησης
της νέας παγκυθηραϊκής πρότασης, χωρίς
ηγεμονίες, χωρίς αποκλεισμούς.
Πράγματι,
ο διάλογος ξεκίνησε με αμοιβαιότητα
και κατανόηση με σκοπό να ξαναφέρουμε
στο προσκήνιο την ελπίδα. Οι επαφές και
οι διαβουλεύσεις υπήρξαν πολλές και
μάλιστα υπήρξε η ευκαιρία να μπούμε
στην ουσία του προγραμματικού πλαισίου.
Το τελευταίο διάστημα δόθηκε η ευκαιρία
να καταφέρουμε πολλά.
Οι προγραμματικές
θέσεις, οι ζυμώσεις, το αίτημα για
εκδημοκρατισμό της λειτουργίας της
αυτοδιοίκησης με συμμετοχικότητα και
πολυτασικό χαρακτήρα βρήκε βάση. Δε
θέλω να είμαι απολογητικός για κανέναν.
Αλλά δυστυχώς πολύ δύσκολα μπορεί να
συμβεί αυτό το επιτακτικό “Βρείτε τα”
που φωνάζουν Κυθήριοι στο νησί αλλά και
στην παροικία για να συγκροτηθεί μία
μεγάλη προοδευτική αντιπρόταση που θα
συγκρουστεί με τη συντηρητική παράταξη
του Θεόδωρου Κουκούλη. Και για να εξηγήσω
την κατηγορηματική μου αυτή θέση θα
επισημάνω τα παρακάτω:
Μια
προοδευτική πρόταση πρέπει να είναι
καθαρή, ηθική και ακέραια σε βάθος, σε
όραμα, σε πρόγραμμα και σε πρόσωπα. Αυτό
μπορεί να γίνει μόνο με το λαό και
δημόσιες συζητήσεις. Αυτό μπορεί να
γίνει μόνο με ηθική ακεραιότητα στο
έμψυχο υλικό, με συνέπεια θέσεων, με
δουλειά και καθημερινό αγώνα που δε θα
σταματήσει την επομένη των εκλογών.
Αντιθέτως θα αρχίσει ακριβώς εκείνη
την ημέρα, ανεξαρτήτως αν την επικροτήσει
ή όχι ο Κυθηραϊκός Λαός. Η πολιτική δεν
τελειώνει σε μία καρέκλα.
Πρέπει να
σκεφτούμε με βάση τα παραπάνω ότι τα
πρόσωπα που μπορούν να εκφράσουν αυτή
την πολιτική πρόταση, μόνο προσανατολισμένοι
στο καθήκον τους μπορούν να είναι. Δε
θα λειτουργούν συγκεντρωτικά ως άλλοι
πολιτικάντηδες. Δε θα συμβιβάζονται με
οικονομικά συμφέροντα και εργολαβίες
αλλά θα κρατάνε ίσες αποστάσεις απέναντί
τους με ανοιχτούς διαγωνισμούς. Δε θα
ξεκινάνε από θέσεις σύγκρουσης, αλλά
από θέσεις σύνθεσης. Δε θα αξιοποιούν
μία τάση αλλά πολλές τάσεις, πολλές
φωνές, όλες τις φωνές του τόπου. Δε θα
κρύβονται στο παρασκήνιο της πολιτικής
μας ζωής. Δε θα αγνοούν την πολιτική
κατάσταση σε εθνικό και διεθνές επίπεδο.
Ο
χρόνος έχει περάσει. Ας μην εγκυμονούμε
ανικανοποίητους πόθους. Πρέπει να
μάθουμε επιτέλους και στα Κύθηρα, ότι
η αφετηρία για την πολιτική ανατροπή
είναι ή ίδια η πολιτική θέση του ατόμου
κάθε μέρα και παντού. Τσιριγώτισες και
Τσιριγώτες να συμμετέχουν στα κοινά,
στους συλλόγους, να ενημερώνονται, να
μελετούν, να συνθέτουν, να πάρουν το
νησί πάνω τους και να μην περιμένουν
κάθε φορά απλά ένα σωτήρα που ως δια
μαγείας θα τους ευλογήσει το βίον τον
ενάρετον.
Ας μη γελιόμαστε. Κι ίσως στο
σημείο αυτό οφείλω να πω το εξής: Ο
Μανόλης Στάθης δε μπορεί σε μία νύχτα
έτσι απλά να χάθηκε σαν τον κομήτη.
Μπορεί να υπάρχει προσωπικός λόγος,
πρέπει όμως να αναλογιστούμε και εμείς
αν μέσα στο εκλογικό τοπίο υπάρχουν κι
αυτοί που καραδοκούν να δουν ένα νέο
Κουκούλη στη θέση του Κουκούλη, ή ένα
νέο Μάκρα στη θέση του Μάκρα. Και φυσικά
αυτά δεν περνάνε στον ευρύ κόσμο. Ποιος
θα προτιμούσε έναν ιμιτασιόν να
αντικαταστήσει τον γνήσιο.
Είναι
λοιπόν η ώρα να πάμε στην επόμενη μέρα.
Να σκεφτούμε τώρα πολιτικές που θα
υπερασπίζονται την κυθηραϊκή οικογένεια,
κοινωνία και οικονομία, με πολιτική
βάση και επισημαίνοντας τα κύρια ζητήματα
που μας απασχολούν. Είναι το διπλό
χαράτσι, το τέλος επιτηδευματία, το
αφορολόγητο που ίσχυε στο νησί, το
κλείσιμο της Δ.Ε.Η, του Ο.Τ.Ε, του Επαρχείου,
της Δ.Ο.Υ, οι πετσοκομμένες συντάξεις,
η απώλεια της ίδιας μας της περιουσίας,
η μετανάστευση των νέων μας και η
αβεβαιότητα που γεννά η ευρωπαϊκή κρίση
και η εθνική πολιτική του ξεπουλήματος
στην ίδια μας τη ζωή.
Είναι το χωροταξικό
σχέδιο, η παραγωγική ανασυγκρότηση, η
δημιουργία του κυθηραϊκού προϊόντος.
Είναι η νέα γενιά, τα παιδιά μας και τα
προικιά τους που είναι το Τσιρίγο μας.
Είναι η ώρα να σκεφτούμε ότι την επόμενη
μέρα δε θα υπάρχει ούτε ο παντοδύναμος
Κουκούλης, ούτε οι επίδοξοι μιμητές
του. Η επόμενη μέρα είναι το “συλλογικό
πρέπει” όλων μας. Η νίκη Κουκούλη θα
είναι πύρρειος. Και λίγες βδομάδες μετά,
το “συλλογικό πρέπει” θα είναι στο
προσκήνιο, βάζοντας τον πολιτικαντισμό
στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Συμπυκνώνω
σε λίγες φράσεις την ουσία. Αγώνας με
άμεσες δημοκρατικές διαδικασίες,
συμμετοχή, κάθε δημοτικός σύμβουλος να
νιώθει το χνώτο μας σε κάθε πολιτικό
του βήμα που θα θυμίζει την ευθύνη, ο
πλούτος της νέας γενιάς και των ομάδων
να αξιοποιηθεί, μακριά από κάθε είδους
ατομικά συμφέροντα, ας το χωνέψουμε ο
παλιός κόσμος έχει πεθάνει. Ο νέος κόσμος
είναι πολύ διαφορετικός. Οι αλήθειες
είναι πιο πολλές από ποτέ και “τσούζουν”
την ίδια μας την ζωή. Μέσα σε τόσες
αλήθειες ψάξτε να βρείτε το ψέμα...
Υ.Γ.
Θέλω
να ευχαριστήσω για το δημόσιο διάλογο,
όπου συμμετείχα, την ομάδα Σπιθέα και
ειδικά τα νεότερα (και σε ηλικία) μέλη
της που με γεμίζουν ελπίδα, τα παιδιά
της Κυθηραϊκής Πρωτοβουλίας που με
γεμίζουν με δύναμη, τους συνοδοιπόρους
μας και συνομιλητές μας που μοιραστήκαμε
μαζί ανησυχίες και προβληματισμούς σε
κάθε λεπτό, ξοδεύοντας τον πολύτιμο
προσωπικό μας χρόνο. Νομίζω ότι για
πρώτη φορά η πολιτική παίρνει την
εκδίκησή της. Επανέρχεται καθαρή και
δυνατή να μας απασχολήσει.
Καλό
μήνα!
Ιππόλυτος
Πρέκας
Πρώτα
δημότης και μετά όλα τα άλλα…
