Σήμερα που μπήκε ο Θεριστής, ας θυμηθούμε τους προγόνους μας, τους παλιούς αγρότες, γυναίκες και άνδρες στην κοπιαστική αγροτική εργασία του θερισμού με τον παραδοσιακό τρόπο.
Οι θεριστάδες λοιπόν με τα δρεπάνια μπαίνανε στη σειρά και άρχιζαν το θέρο πολύ νωρίς το πρωί, για να έχει υγρασία και να μην είναι πολύ ζέστη.
Όταν ήταν αγριόκαιρος, δηλ. στεγνός καιρός χωρίς υγρασία, τα στάχυα έσπαζαν, θρυματίζονταν και τα δεμάτια δε «χαλινώνανε» δηλ. δε δένονταν καλά.
Οι θεριστάδες λοιπόν με τα δρεπάνια μπαίνανε στη σειρά και άρχιζαν το θέρο πολύ νωρίς το πρωί, για να έχει υγρασία και να μην είναι πολύ ζέστη.
Όταν ήταν αγριόκαιρος, δηλ. στεγνός καιρός χωρίς υγρασία, τα στάχυα έσπαζαν, θρυματίζονταν και τα δεμάτια δε «χαλινώνανε» δηλ. δε δένονταν καλά.
Κάθε θεριστής έκανε «αχεραπίες» δηλ. μεγάλα χερόβολα που τα δένανε με βούρλα, ή κατσούλες.
Πολλές αχεραπίες μαζί έκαναν τις «αγκαλές» δηλ. μεγάλα δεμάτια που τα δένανε με βέργες από σκίνους, ή σπάκες, δηλ. πικροδάφνες.
Όλες οι αγκαλές συγκεντρώνονταν κοντά στο αλώνι και έκαναν τις θημωνιές, δηλ. μεγάλους σωρούς και ανάλογα υπολογίζανε τις «αλωνές»
Οι πρώτες θεριστικές μηχανές ήρθαν στα Κύθηρα τη δεκαετία του ’60, που θερίζανε και δένανε τα δεμάτια με σπάγκους.
--------------------------------------
Ελένη Χάρου Κορωναίου
--------------------------------------
Ελένη Χάρου Κορωναίου
--------------------------------------
