Όταν οι πατρίδες συναντιούνται εν καιρώ πολέμων…

Η στοιχειώδης νοημοσύνη και ενσυναίσθηση αρκούν, ώστε να κατανοήσει ο οποιοσδήποτε από εμάς ότι όταν χρειαστεί να επιλέξεις ανάμεσα στο μαχαίρι και στη θάλασσα, θα διαλέξεις τη θάλασσα, ακόμα και εάν δε γνωρίζεις κολύμπι.

Θα διαλέξεις τη θάλασσα με την ελπίδα ή την πίστη ότι…
θα επιπλεύσεις
ή
θα βρεθεί ένα χέρι βοήθειας να σε τραβήξει
ή
θα ανοίξει η θάλασσα στα δύο…!

Θα επιλέξεις ακόμα και τον γκρεμό με την ελπίδα ή την πίστη ότι…
ο γκρεμός δεν είναι τόσο βαθύς, όσο φαίνεται
ή
εσύ θα βγάλεις φτερά και θα πετάξεις…!

Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον ΠΑΤΡΙΩΤΗ και στον ΕΘΝΙΚΙΣΤΗ εντοπίζεται – όσο περίεργο κι αν θα ακουστεί – στη συναισθηματική υγεία καθενός από τους δύο.

Ο ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ είναι ένας άνθρωπος ο οποίος ανα-γνωρίζει την πολιτιστική του ταυτότητα, τη σημαντικότητα κάθε «μικρού» ή «μεγάλου» στοιχείου που τη συνθέτουν, τη συγκίνηση και το ρίγος από τη μυρωδιά του χώματος της πατρίδας… της μυρωδιάς εκείνης, όπως την περιέγραψε ο Βενέζης στην «Αιολική γη», τότε που ο παππούς έβαζε χώμα από την πατρίδα σ’ ένα μαντήλι στο στήθος του, για να φυτέψει βασιλικό εκεί που θα πήγαινε αποδιωγμένος ως πρόσφυγας.

Όλα τα παραπάνω είναι οι ίδιοι λόγοι, εξαιτίας των οποίων ο πατριώτης αναγνωρίζει και σέβεται την πολιτιστική ταυτότητα κάθε πατρίδας. Άλλωστε, ο προσανατολισμός του πατριώτη είναι ανθρωποκεντρικός και θέλει να γνωρίσει τα ενδιαφέροντα «μικρά» ή «μεγάλα» στοιχεία κάθε πολιτισμού, κάθε πατρίδας.

Αντιθέτως, ο ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ είναι ένα άτομο συναισθηματικά ανάπηρο και, ως τέτοιο, θα προσπαθήσει να αντισταθμίσει την αυτό-απόρριψη και τη μειονεξία προς το έρμο εγώ του με την ψευδαισθητική δύναμη την οποία θα αντλήσει από έναν εθνικισμό κενό περιεχομένου.

Θα έλεγε κανείς ότι ο εθνικιστής θυμίζει το βίαιο και αδύναμο εκείνο άντρα ο οποίος, αφού δείρει τη «σύντροφό» του, για να αντλήσει δύναμη, θα πέσει στα πόδια της κλαψουρίζοντας και βεβαιώνοντας ότι ήταν μια κακιά στιγμή που δε θα επαναληφθεί ή ακόμα χειρότερα, ότι έφταιγε εκείνη. Όμως, η γυναίκα γνωρίζει ότι πλησιάζει η ώρα της εισαγωγής σε κάποιο νοσοκομείο ή νεκροτομείο…
Με λίγα λόγια, ο εθνικιστής είναι είτε άχρηστος, είτε επικίνδυνος. Ενίοτε είναι και τα δυο μαζί.

Τα τελευταία χρόνια, δύο λαοί με σημαντική πολιτισμική ταυτότητα και μακραίωνη ιστορία – οι Έλληνες και οι Σύριοι – βλέπουν τις πατρίδες τους να καταστρέφονται, ως αποτέλεσμα δύο διαφορετικών ειδών πολέμου.

Μέσα σε όλη αυτή τη δυστυχία – διότι περί αμφότερης δυστυχίας πρόκειται – οι δύο λαοί έρχονται σε επαφή με έναν τρόπο, για τον οποίο δεν υπάρχει κατάλληλος επιθετικός προσδιορισμός να τον ορίσει.
Ευτυχώς, η πλειοψηφία των απλών Ελλήνων πολιτών – ψαράδων, γιατρών, νοικοκυρών, εθελοντών – δείχνουν τι σημαίνει ελληνική ψυχή, τι σημαίνει η έννοια της πατρίδας και του σεβασμού απέναντι στο χαμό κάθε πατρίδας.

Φυσικά, υπάρχει πάντα και η θλιβερή μειοψηφία των θορυβοποιών βλαμμένων οι οποίοι μη βλέποντας πέρα από τη μύτη τους και πίσω από τα γεγονότα, νιώθουν εθνικά υπερήφανοι ως βλαμμένοι και, αν προσπαθήσεις να ανοίξεις διάλογο μαζί τους, ελλείψει βλαμμένων επιχειρημάτων, θα νιώσεις ο ίδιος πιο βλαμμένος.
 ----------------------------------------------------------------------------------------

Πηγή:  bluebig.wordpress.com-Ειρήνη Βαρβάρα Λαγουβάρδου

----------------------------------------------------------------------------------------