Ο σκοπός του Γεν. Επιτελείου Ναυτικού (Και το "μήνυμα των εκλογών'!)

Μια φορά, πριν από χρόνια, μερικοί νεαροί στέκονταν μπροστά στην πόρτα του Γεν. Επιτελείου Ναυτικού, ήταν τότε στην πλατεία Κλαυθμώνος, και κουβέντιαζαν μεγαλόφωνα. 

Το πρωί είχαν αρχίσει οι εξετάσεις στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων, με τα τεστ νοημοσύνης και μία από τις ερωτήσεις ήταν «ποιος είναι ο σκοπός του Γεν. Επιτελείου Ναυτικού».

Ο καθένας υποστήριζε τη δική του απάντηση και η κουβέντα είχε ανάψει.
Ένα ναυτάκι που πήγαινε εκείνη την ώρα προς το Γ.Ε.Ν., κοντοστάθηκε, άκουσε την κουβέντα τους και πήρε το λόγο:
« στραβωμάρα έχετε ρε βλαμμένα, δεν βλέπετε στην πύλη; ο σκοπός του Γ.Ε.Ν. είναι …ναύτης»!!!

Θυμάμαι αυτή την ιστοριούλα, κάθε φορά που κάποιοι πολιτικοί, συνήθως μετά από τη δυσάρεστη έκβαση μιας εκλογικής αναμέτρησης, αναγγέλλουν, βαρύγδουπα, ότι «έλαβαν το μήνυμα». Σαν το ναυτάκι της ιστορίας κι αυτοί, καταλαβαίνουν όσα ξέρουν, όσα περιλαμβάνονται στον, πλατύ ή στενό, ορίζοντα τους, όσα τους επιτρέπει η, πολλή ή λίγη, νοημοσύνη τους και, επί πλέον, όσα τους υπαγορεύει η κουτοπονηριά τους, η επιθυμία για παράταση της παραμονής τους στην εξουσία, ο φόβος του πολιτικού κόστους.

Έτσι, οι συνήθεις αντιδράσεις είναι:

«Σαρωτικός ανασχηματισμός» με αθώα θύματα τους σοβαρούς υπουργούς, γιατί αυτοί είναι που, συνήθως, δυσαρεστούν τους πολίτες.

Αναστολή λήψης ή ματαίωση εφαρμογής ορθών αποφάσεων, γιατί αυτές είναι που, συνήθως, θίγουν συμφέροντα ισχυρών ομάδων πίεσης.

Διαπόμπευση «κακών» στελεχών της κυβέρνησης που η κακία τους συνίστατο στο ότι εφάρμοζαν ομόφωνες, συνήθως, αποφάσεις της ή εκτελούσαν, απ’ ευθείας, εντολές του πρωθυπουργού.

Ανακοίνωση του πρωθυπουργού για παρακολούθηση από κοντά, σε καθημερινή βάση, του έργου και της πορείας των υπουργών.

Αύξηση των υπουργών και υφυπουργών για να αποφευχθούν οι εσωτερικοί τριγμοί στην κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική ομάδα.

Από την μέχρι σήμερα εμπειρία μου στην ανάγνωση, ερμηνεία και εκτέλεση των εντολών του μηνύματος από τους εκάστοτε παραλήπτες του, όπως την περιγράφω παραπάνω, δεν μπορώ να πω ότι διακατέχομαι από απέραντη αισιοδοξία ως προς την τύχη του μηνύματος των εκλογών της Κυριακής. Και είναι κρίμα, γιατί το μήνυμα αυτή τη φορά είναι καθαρό, δεν ζητάει πολλά, δεν κρύβει παγίδες.

Αυτό που λέει, προς όλα τα κόμματα, είναι:

Κανέναν από σας δεν εμπιστεύομαι, γιατί κανένας σας δεν θέλει να μου πει την αλήθεια. Όχι τόσο επειδή η αλήθεια θα μου είναι δυσάρεστη, αλλά επειδή θα είναι πολύ πιο δυσάρεστη για εσάς.

Κανένας από εσάς δεν είναι άξιος από μόνος του να βγάλει τον τόπο από την κρίση, γιατί για το μόνο που είσαστε άξιοι είναι να στήνετε μέτωπα ενάντια σε αυτούς που κάθε φορά κυβερνούν, μέχρι να τους ρίξετε για να στήσετε καινούργια μέτωπα, ενάντια σε αυτούς που τους διαδέχτηκαν.

Κανένας από εσάς δεν είναι άξιος να κυβερνήσει γιατί, για να βγάλετε τους εαυτούς σας στο απυρόβλητο, δεν μας λέτε ποτέ τι φταίει, πριν μας πείτε ποιός φταίει.

Εσείς που κυβερνάτε, εξακολουθείτε να κυβερνάτε με τον τρόπο που κατέστρεψε τον τόπο κι εσείς που αντιπολιτεύεστε μας υπόσχεσθε να μας γυρίσετε στην κατάσταση που είμαστε την παραμονή της καταστροφής για την οποία καταγγέλλετε τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Συμμορφωθείτε, συνεννοηθείτε, συνεργασθείτε, βρείτε τα επιτέλους. Αντέξαμε τη φτώχεια, την ανεργία, το ξεσπίτωμα, δεν αντέχουμε την ξευτίλα.

Αυτό είναι το μήνυμα της κοινωνίας, αλλά το πολιτικό σύστημα, όντας κατ’ εξοχήν πελατειακό, δεν θέλει να το διαβάσει, να το καταλάβει και να πράξει ανάλογα. Προτιμά να διαβάζει τα σημειώματα που του δίνουν κάτω από το τραπέζι οι ομάδες συμφερόντων και τα χαρτάκια που του ρίχνουν κάτω από την πόρτα οι εθισμένοι σε αυτού του είδους την αλληλογραφία πολίτες.

Κι εδώ ελλοχεύει ο μεγάλος κίνδυνος. Όταν η κοινωνία βράζει και στέλνει μηνύματα S.O.S., και το πολιτικό σύστημα, αγνοώντας την και, πολλές φορές κατηγορώντας την , ασχολείται με χαρτάκια και σημειώματα, θα της έχει απομείνει μόνο μία επιλογή που την αποδίδουν με τον καλύτερο τρόπο οι στίχοι του αγαπημένου της γενιάς μου, Νικόλα Άσιμου:

Οι μέρες αποφράδες
Με ξόρκισαν παπάδες
Κι αμαρτωλό με βγάλανε και βλάσφημο.
Κι εγώ να καταπίνω
Τιτανικός θα γίνω
Να σας βυθίσω στο στερνό μου χάσιμο.
Ότι ενθάδε κείμεθα ω ξειν αγγέλειν
Κι απολωλότες είμεθα απ’ την αγέλην…

---------------------------------------
 Σπύρος Αυγερινός

---------------------------------------