Τό Μήνυμα τῆς Κυριακῆς (ἠχητικό μήνυμα) ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κυθήρων κ.ΣΕΡΑΦΕΙΜ
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ
(2-8-2015)
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ
2-8-2015 ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ὁ Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπί τῆς θαλάσσης(Ματθ. ιδ' 22-34)
Ἀναφέρει στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀδελφοί μου, ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἕνα ἀκόμα θαῦμα τοῦ Κυρίου μας, πού ἐτέλεσε ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε πολλαπλασιάσει τούς ἄρτους ἐν τῇ ἐρήμῳ.
Ὁ Κύριος περιπατεῖ ἐπί τῆς θαλάσσης. Σ' αὐτήν τήν Εὐαγγελική Περικοπή δέν θά πρέπει νά ἀγνοήσουμε τρία βασικά στοιχεῖα πού ἀναφέρονται ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο.
Τό πρῶτον εἶναι ἡ προσευχή τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ εἰς τό ὄρος, ὅταν ἀφοῦ ἀπέλυσε τούς ὄχλους καί τούς μαθητάς ἀνέβη εἰς τό ὄρος κατ' ἰδίαν προσεύξασθαι.
Εἶναι πολύ σπουδαῖο πρᾶγμα, ἀδελφοί, νά προσευχόμαστε ὄχι μόνον ἀπό ἀνάγκη, ἀλλά καί ἀπό αἰσθήματα εὐχαριστίας καί ἀγάπης πρός τόν Θεόν.
Συνεχίζοντας τήν πορεία τῆς νύχτας ὁ Κύριός μας, ἀφοῦ τελείωσε τήν προσευχή του, περπάτησε ἐπάνω στά κύματα, γιά νά συναντήσει τούς φίλους του. Καί οἱ μαθηταί ἐφοβήθησαν διότι ἐνόμιζον πώς ἦταν φάντασμα.
Τό δεύτερο εἶναι ὁ ἀνθρώπινος φόβος, ὁ ὁποῖος δημιουργεῖ ταραχή στήν ψυχή καί καμμιά φορά καί ἀμφιβολίες, πού φυσικά δέν πρέπει νά ὑπάρχουν, περί τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.
Ἐνῶ ὁ Θεός κάνει τά πάντα γιά νά πλησιάσει τόν ἄνθρωπο, ἀκόμα καί νά περπατήσει πάνω στά κύματα, ὁ ἄνθρωπος φοβισμένος ἀπό τήν τρικυμία τῆς ζωῆς, κάπου ξεχνᾶ τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ.
Ὅμως ὁ Χριστός δέν παρεξήγησε τούς μαθητές του, πού τόν πέρασαν γιά φάντασμα, ἀλλά εἰρηνικά τούς διαβεβαίωσε, ὅτι εἶναι ἐκεῖνος καί ἀμέσως ἐπανῆλθε ἡ εἰρήνη στίς ψυχές τῶν μαθητῶν. Ἔτσι γίνεται καί μέ τό κάθε πιστό. Ἐπάνω στόν φόβο καί στήν ἀπελπισία ὁ Χριστός ρίχνει τό ἱλαρόν Του φῶς καί χάνεται ἀμέσως τό σκοτάδι τῆς ἀμφιβολίας καί τοῦ φόβου.
Τό τρίτο στοιχεῖο εἶναι ἡ ἀκράδαντη πίστη στήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, ἀλλά συγχρόνως καί ἡ ἀνθρώπινή της ἀδυναμία. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ζητᾶ ἀπό τόν Χριστό νά περπατήσει κι αὐτός πάνω στά κύματα. Νά κάνει καί αὐτός τό ἀδύνατο δυνατό. Κι ἐνῶ ἀρχικά τά καταφέρνει, ὕστερα λυγίζει. Κι ἐνῶ καταποντίζεται, ὁ Κύριος τοῦ ἁπλώνει τό χέρι καί ἁπλά τόν διαβεβαιώνει μέ ἕνα ρητορικό ἐρώτημα ὅτι δέν θά χανόταν, ἁπλά ὀλιγοπίστησε. Ἔτσι συμβαίνει καί στήν ζωή πολλῶν πιστῶν. Ὁ ἄνθρωπος καμμιά φορά βυθίζεται στήν ἀπελπισία, ἐπειδή δέν ἔχει τόσο δυνατή πίστη ὅση θέλει ὁ Θεός. Ἀκόμα καί τά ἀδύνατα μποροῦμε νά κάνουμε δυνατά, ἀδελφοί μου, ἐάν πιστεύουμε στόν Χριστό.
 Τό ἴδιο ἔκανε καί ἡ ἁγία Ἐλέσα πού ἑορτάσαμε χθές. Μέχρι καί ἄνθρωπο ἀνέστησε, ἐνῶ ἀκόμη ἦταν 14χρονη, γιατί εἶχε βαθύτατη πίστη στόν Ἰησοῦ Χριστό. Καί ἔτσι ἔφθασε ἀκόμα καί στό μαρτύριο, (πού ἐνῶ θά μποροῦσε νά ἔχει ὅ,τι ἐπιθυμοῦσε ἀπό ὑλικά ἀγαθά), προτίμησε περισσότερο τά οὐράνια ἀγαθά. Αὐτό στήν κοινή λογική φαίνεται ἀδύνατο. Κι' ὅμως στήν λογική ἑνός ἁγίου, εἶναι τό μόνο δυνατόν. Ἡ ζωντανή σχέση μέ τόν Χριστό ἀκόμα καί ὅταν ὑπάρχη ἡ ἀπειλή τοῦ θανάτου. Τό ἴδιο δέν ἔκανε ὁ πρωτομάρτυρας Στέφανος; Ἔδωσε τήν νεότητά του στόν Χριστό! Καί πέθανε μέ τόν πιό φρικτό καί ἐπώδυνο θάνατο. Γιατί εἶχε πίστη στόν Χριστό. Αὐτό μᾶς διδάσκει σήμερα, ἀδελφοί μου, τό Εὐαγγέλιο καί οἱ ἅγιοι μας.
Νά μήν λείπει ποτέ ἡ πίστη ἀπό τή ζωή μας, καθώς καί ἡ προσευχή. Διότι, ἡ πίστη καί ἡ προσευχή εἶναι ἡ βασική τροφή τῆς ψυχῆς. Χωρίς αὐτά ἡ ψυχή δέν θά μπορέσει νά κερδίσει τήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἔχουμε, λοιπόν, τήν πίστη τῶν Πατέρων, τῶν Ἁγίων καί τῶν Μαρτύρων καί ἡ πύλη τοῦ Θεοῦ θά εἶναι πάντα ἀνοιχτή καί θά μᾶς περιμένει. Ἀμήν.-
π. Νικ. Ζουναρέλης
|
