Λόγοι προφανέστατα ενάντιοι στη θέλησή μου με απομακρύνουν από την καθημερινή ενασχόλησή μου με την Δημοτική Βιβλιοθήκη Κυθήρων.
Καθώς έχει πλέον απαιτηθεί σχήμα λειτουργίας συλλογικότερο και αποτελεσματικότερο, υπάρχει η ακλόνητη εγγύηση από τον υπερκείμενο φορέα, που είναι ο Δήμος μας, ότι το πνευματικό μου δημιούργημα δεν θα κακοπέσει αλλά θα γνωρίσει καινούργια άνθηση.
Με την ευκαιρία αυτού του μικρού αποχαιρετισμού θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους (δωρητές, συνεργάτες αναγνώστες) συνέβαλαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό για να φτάσει το έργο ως εδώ.
Καθώς έχει πλέον απαιτηθεί σχήμα λειτουργίας συλλογικότερο και αποτελεσματικότερο, υπάρχει η ακλόνητη εγγύηση από τον υπερκείμενο φορέα, που είναι ο Δήμος μας, ότι το πνευματικό μου δημιούργημα δεν θα κακοπέσει αλλά θα γνωρίσει καινούργια άνθηση.
Με την ευκαιρία αυτού του μικρού αποχαιρετισμού θα ήθελα να ευχαριστήσω όσους (δωρητές, συνεργάτες αναγνώστες) συνέβαλαν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό για να φτάσει το έργο ως εδώ.
Ας μου επιτραπεί μια ιδιαίτερη μνεία στο ‘‘έτερον ήμισυ’’ κ. Γιάννη Σταθάτο, στην σταθερή φίλη και ακούραστη συνομιλήτρια καθηγήτρια Κούλα Κασιμάτη και –όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται– στην κ. Σοφία Νέζη γιατί πάντοτε έδινε χωρίς τίποτε να ζητεί.
Επίσης, τον συντηρητικό Μακρομιχάλη που είχε όμως την έμφυτη ευφυΐα να απεμπολήσει την συνήθη πολιτικάντικη καχυποψία ώστε να ξεκινήσει το μεγάλο έργο της Βιβλιοθήκης.
Τον Σεραφείμ Κυθήρων που περιέβαλε, από την πρώτη στιγμή, εμέναν –τον ολιγόπιστο σκεπτικιστή– με την ολόθερμη υποστήριξή Του.
Τον χειμαρρώδη ‘‘αυστραλό’’ Τζωρτζ Πούλος ο οποίος με την ακατάβλητη αισιοδοξία του υπήρξε διαρκής πηγή ενέργειας.
Την διαχρονική ''πρωταθλήτρια ανάγνωσης'' Ματίνα Ανδρονίκου και την τελευταία βοηθό μου, την μικρούλα Ελέσα Ιωαννίδη.
Κάτι καλό μπορεί να ξεκινήσει για την Βιβλιοθήκη μας από αύριο. Η ‘‘εποχή Κουτραφούρη’’ τελειώνει. Αυτό, ανεξάρτητα από προσωπικές πικρίες, ενέχει μια δυναμική. Πρέπει να γίνει Κάτι για να ξεπεραστεί –ει δυνατόν άμεσα– αυτή η περίοδος.
Εάν επιτευχθεί η σύζευξη των καλών στοιχείων του παρελθόντος (πάθος, κέφι, ερασιτεχνισμός, βιβλιοφιλία, ανιδιοτέλεια) με νέα απαραίτητα στοιχεία (βιβλιοθηκονομική εξειδίκευση, 8ωρη απασχόληση, οικονομική υποστήριξη) τότε η θυσία ενός προσώπου δεν μετράει στην ιστορία της Βιβλιοθήκης μας.
Θα παρακαλούσα όλη η ως τώρα συζήτηση να εκληφθεί ως αυτό που εξαρχής ήταν: ένας οφειλόμενος αποχαιρετισμός και όχι μια εναγώνια αναζήτηση υποστήριξης. Ως εκ τούτου παρακαλώ να μην υπάρξουν άλλα σχόλια και όλη η αγάπη που μου εκφράζεται να διοχετευθεί στο καινούργιο σχήμα το οποίο θα κληθεί από αύριο να συνεχίσει το έργο της Βιβλιοθήκης μας.
ΕΝΑΣ ‘‘ΕΥΚΟΛΟΣ’’ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Αυτό που πάσκισα ήταν κάτι απλό: να κρατήσω ένα φως αναμμένο, μια πόρτα ανοιχτή, τα βιβλία διαθέσιμα σε όλους τους συμπολίτες κι επισκέπτες μας, τον κήπο λουλουδιασμένο. Πάντοτε αντιμετώπισα τον κάθε σταθερό θαμώνα ως ευκαιρία να μάθω κάτι για τον μεγάλο κόσμο του βιβλίου, τον κάθε διερχόμενο επισκέπτη –αλλά ακόμα και εκτός των τειχών διαβάτη– ως δυνάμει αναγνώστη.
Τώρα η πρόκληση ανήκει στους άρχοντες. Είναι υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων, αφού θυσιάζουν το Λίγο, να πραγματοποιήσουν το Πολύ: να οργανώσουν καλύτερα, να εφοδιάσουν περισσότερο, να σταθούν με προσήλωση στην υπόθεση του βιβλίου, να μην αφήσουν το φως να σβήσει, τον κήπο να μαραθεί...
Είναι πραγματικά άβολο να είναι κανείς υποχρεωμένος να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Η ενασχόλησή μου είχε μοναδικό κίνητρο την αγάπη για το βιβλίο και μοναδικό όφελος την αόριστη αίσθηση της προσφοράς στη μικρή πατρίδα και την ελπίδα ότι τίποτε δεν πάει χαμένο. Ως εκ τούτου μου είναι εύκολο και διόλου επιζήμιο να σεβαστώ την επιθυμία των αρχόντων μας και να τεθώ στο περιθώριο της Βιβλιοθήκης˙ την ίδια στιγμή μού είναι, βέβαια, αδύνατον να εγκαταλείψω τον χώρο του βιβλίου.
Δημήτρης Κουτραφούρης
-------------------------------
Πηγή: Kythera Library
-------------------------------
