Θα μπορούσαμε να φανταστούμε έναν κινηματογράφο χωρίς θεατές, ένα
οδοντιατρείο χωρίς ιατρούς, ένα νοσοκομείο χωρίς νοσοκόμους; Θα
μπορούσατε να φανταστείτε ένα ανθοπωλείο χωρίς λουλούδια, ένα κρεοπωλείο
χωρίς μπριζόλες ή ένα μαναβικό χωρίς φρούτα; Θα μπορούσατε, τέλος, να
φανταστείτε ένα δικαστήριο χωρίς μάρτυρες και δίκες που θα επισφραγίζουν
την αλήθεια μόνο με έγγραφα;
Η απάντηση για την περίφημη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και τον εκ της Λέσβου καταγόμενο υπουργό δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου είναι εμφατικά θετική. «ΝΑΙ», διατυμπανίζουν, «Ναι» είναι λογικό, είναι εφικτό και «Ναι» πρέπει να γίνει σύντομα, μολονότι κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνεται στις περίφημες υποχρεώσεις μας προς την αγαστή Τρόικα. Ναι, εν τέλει, γιατί όλα είναι εφικτά και υλοποιήσιμα σ’ αυτή τη χώρα των Μνημονίων, της μπανάνας Τσικίτα και του πανευρωπαϊκού ρεκόρ αυτοκτονιών.
Το νέο μεγάλο νομοθετικό σχέδιο λοιπόν, που επίσημα φέρει τον νομικό τίτλο «αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», θα καταργήσει σύμφωνα με το Μέγκα Τσάνελ τους μάρτυρες από «τις αστικές και εμπορικές (sic) δίκες» προκειμένου να επιταχυνθεί η ελληνική δικαιοσύνη. Αυτό όμως που δεν λέγεται καθόλου και είναι γνωστό στους κύκλους της δικαιοσύνης είναι με το αντισυνταγματικό αυτό μέτρο θα αυξηθούν κατακόρυφα οι λανθασμένες αποφάσεις, θα πολλαπλασιαστεί η απονομή αδικίας σε βάρος των «απλών πολιτών» υπέρ των οικονομικά εύρωστων επιχειρήσεων και προσώπων και συνακόλουθα θα εκτοξευθεί θεαματικά η έλλειψη εμπιστοσύνης του πολίτη απέναντι στη δικαιοσύνη.
Και το αποτέλεσμα φυσικά θα είναι ένας πολίτης λόγου χάριν που έχει συγκρουστεί με όχημα πολυεθνικής εταιρίας, ένας πολίτης που διαμαρτύρεται για τις παράνομες χρεώσεις στον τραπεζικό ή τηλεφωνικό του λογαριασμό, ένας πολίτης που δηλητηριάζεται από χαλασμένο συσκευασμένο τρόφιμο μεγάλης εταιρίας, να σκέφτεται 55 φορές προτού ζητήσει τη δικαστική του δικαίωση, απλά γιατί η απονομή δικαιοσύνης μόνο με έγγραφα και χωρίς την παρουσία του ενδιαφερομένου προσώπου και των μαρτύρων του, να του δημιουργεί δικαίως μεγάλη ανασφάλεια δικαίου.
Και μπορεί με το προηγούμενο τρελό σχέδιο να φορολογούνται εσαεί τα πανεπιστημιακά πτυχία των ελεύθερων επαγγελματιών να μην πέρασε τελικά το φθινόπωρο του 2012 λόγω των μαζικών αντιδράσεων στο διαδίκτυο που προκάλεσε τότε το γνωστό άρθρο του Intellectum, όμως αυτό το ακόμη πιο απίστευτο, και ισοπεδωτικό για τα δικαιώματα των πολιτών απέναντι στις πολυεθνικές εταιρίες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μέτρο είναι τώρα προ των πυλών με τις ευλογίες του Μέγκα, του Σκάι, της Καθημερινής και άλλων μεγάλων ΜΜΕ, τα οποία σπεύδουν με δημοσιεύματα, βίντεο και άρθρα τις τελευταίες εβδομάδες να μιλήσουν για την «ανάγκη επιτάχυνσης της δικαιοσύνης».
Μολονότι φυσικά κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει επί της αρχής στο ζήτημα βελτίωσης της δικαιοσύνης, η απάντηση στα προβλήματα της δικαιοσύνης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έρχεται μέσω μιας ακόμη παγκόσμιας πρωτοτυπίας κατάργησης της παρουσίας μαρτύρων στις δίκες που είναι τόσο προοδευτική όσο ακριβώς και η αρχή που αποδίδεται στο Χότζα «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».
Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση έχοντας ως άμεσο στόχο την θωράκιση ακόμη περισσότερο των πολυεθνικών και των οικονομικά ισχυρών απέναντι στους υπάλληλούς τους αλλά και σε όλους τους Έλληνες πολίτες εν γένει αποφάσισε την διάλυση της δικαιοσύνης βαπτίζοντάς την ως επιτάχυνση.
Παρά τις μεγάλες αντιδράσεις στο χώρο της δικαιοσύνης από 40 Αρεοπαγίτες και το σύνολο των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, μόνο η σύσσωμη και μαζική αντίδραση των Ελλήνων πολιτών μπορεί να βάλει τροχοπέδη σ’ αυτό το τελευταίο αντισυνταγματικό, αντιδημοκρατικό και αντιδικαιϊκό μέτρο της κυβέρνησης που στόχο έχει τον προβληματισμό του Έλληνα πολίτη προτού καταφύγει σε μια ελληνική δικαιοσύνη που δεν θα έχει μάρτυρες και γι΄αυτό το λόγο ακόμη λιγότερη αξιοπιστία.
Η μοναδικής πρωτοτυπία σύλληψη κατάργησης των μαρτύρων που δεν συνέβη ούτε επί της χούντας του Πινοσέτ στην Αργεντινή, δεν έρχεται μόνο σε αντίθεση με την αρχή του Ναπολέοντα που θεωρούσε ότι ένας μάρτυς δεν είναι αρκετός και ότι συνακόλουθα «εις μάρτυς ουδείς μάρτυς». Ούτε μας γυρνάει απλά πίσω στο Μεσαίωνα (όπου κατέθεταν ως μάρτυρες μέχρι και ζώα!), αλλά ουσιαστικά πολύ πριν από τα Ομηρικά έπη της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
Και αυτό είναι κάτι που έχουμε υποχρέωση όλοι μας, όχι μονάχα απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς, αλλά πρωτίστως απέναντι στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές να σταματήσουμε με κάθε νόμιμο τρόπο και μέσο.
------------------------------------------------
Πηγή: Intellectum.org-Βίκτωρ Τσιλώνης
------------------------------------------------
Η απάντηση για την περίφημη κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και τον εκ της Λέσβου καταγόμενο υπουργό δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου είναι εμφατικά θετική. «ΝΑΙ», διατυμπανίζουν, «Ναι» είναι λογικό, είναι εφικτό και «Ναι» πρέπει να γίνει σύντομα, μολονότι κάτι τέτοιο δεν περιλαμβάνεται στις περίφημες υποχρεώσεις μας προς την αγαστή Τρόικα. Ναι, εν τέλει, γιατί όλα είναι εφικτά και υλοποιήσιμα σ’ αυτή τη χώρα των Μνημονίων, της μπανάνας Τσικίτα και του πανευρωπαϊκού ρεκόρ αυτοκτονιών.
Το νέο μεγάλο νομοθετικό σχέδιο λοιπόν, που επίσημα φέρει τον νομικό τίτλο «αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας», θα καταργήσει σύμφωνα με το Μέγκα Τσάνελ τους μάρτυρες από «τις αστικές και εμπορικές (sic) δίκες» προκειμένου να επιταχυνθεί η ελληνική δικαιοσύνη. Αυτό όμως που δεν λέγεται καθόλου και είναι γνωστό στους κύκλους της δικαιοσύνης είναι με το αντισυνταγματικό αυτό μέτρο θα αυξηθούν κατακόρυφα οι λανθασμένες αποφάσεις, θα πολλαπλασιαστεί η απονομή αδικίας σε βάρος των «απλών πολιτών» υπέρ των οικονομικά εύρωστων επιχειρήσεων και προσώπων και συνακόλουθα θα εκτοξευθεί θεαματικά η έλλειψη εμπιστοσύνης του πολίτη απέναντι στη δικαιοσύνη.
Και το αποτέλεσμα φυσικά θα είναι ένας πολίτης λόγου χάριν που έχει συγκρουστεί με όχημα πολυεθνικής εταιρίας, ένας πολίτης που διαμαρτύρεται για τις παράνομες χρεώσεις στον τραπεζικό ή τηλεφωνικό του λογαριασμό, ένας πολίτης που δηλητηριάζεται από χαλασμένο συσκευασμένο τρόφιμο μεγάλης εταιρίας, να σκέφτεται 55 φορές προτού ζητήσει τη δικαστική του δικαίωση, απλά γιατί η απονομή δικαιοσύνης μόνο με έγγραφα και χωρίς την παρουσία του ενδιαφερομένου προσώπου και των μαρτύρων του, να του δημιουργεί δικαίως μεγάλη ανασφάλεια δικαίου.
Και μπορεί με το προηγούμενο τρελό σχέδιο να φορολογούνται εσαεί τα πανεπιστημιακά πτυχία των ελεύθερων επαγγελματιών να μην πέρασε τελικά το φθινόπωρο του 2012 λόγω των μαζικών αντιδράσεων στο διαδίκτυο που προκάλεσε τότε το γνωστό άρθρο του Intellectum, όμως αυτό το ακόμη πιο απίστευτο, και ισοπεδωτικό για τα δικαιώματα των πολιτών απέναντι στις πολυεθνικές εταιρίες και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μέτρο είναι τώρα προ των πυλών με τις ευλογίες του Μέγκα, του Σκάι, της Καθημερινής και άλλων μεγάλων ΜΜΕ, τα οποία σπεύδουν με δημοσιεύματα, βίντεο και άρθρα τις τελευταίες εβδομάδες να μιλήσουν για την «ανάγκη επιτάχυνσης της δικαιοσύνης».
Μολονότι φυσικά κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει επί της αρχής στο ζήτημα βελτίωσης της δικαιοσύνης, η απάντηση στα προβλήματα της δικαιοσύνης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να έρχεται μέσω μιας ακόμη παγκόσμιας πρωτοτυπίας κατάργησης της παρουσίας μαρτύρων στις δίκες που είναι τόσο προοδευτική όσο ακριβώς και η αρχή που αποδίδεται στο Χότζα «πονάει κεφάλι, κόψει κεφάλι».
Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση έχοντας ως άμεσο στόχο την θωράκιση ακόμη περισσότερο των πολυεθνικών και των οικονομικά ισχυρών απέναντι στους υπάλληλούς τους αλλά και σε όλους τους Έλληνες πολίτες εν γένει αποφάσισε την διάλυση της δικαιοσύνης βαπτίζοντάς την ως επιτάχυνση.
Παρά τις μεγάλες αντιδράσεις στο χώρο της δικαιοσύνης από 40 Αρεοπαγίτες και το σύνολο των δικηγορικών συλλόγων της χώρας, μόνο η σύσσωμη και μαζική αντίδραση των Ελλήνων πολιτών μπορεί να βάλει τροχοπέδη σ’ αυτό το τελευταίο αντισυνταγματικό, αντιδημοκρατικό και αντιδικαιϊκό μέτρο της κυβέρνησης που στόχο έχει τον προβληματισμό του Έλληνα πολίτη προτού καταφύγει σε μια ελληνική δικαιοσύνη που δεν θα έχει μάρτυρες και γι΄αυτό το λόγο ακόμη λιγότερη αξιοπιστία.
Η μοναδικής πρωτοτυπία σύλληψη κατάργησης των μαρτύρων που δεν συνέβη ούτε επί της χούντας του Πινοσέτ στην Αργεντινή, δεν έρχεται μόνο σε αντίθεση με την αρχή του Ναπολέοντα που θεωρούσε ότι ένας μάρτυς δεν είναι αρκετός και ότι συνακόλουθα «εις μάρτυς ουδείς μάρτυς». Ούτε μας γυρνάει απλά πίσω στο Μεσαίωνα (όπου κατέθεταν ως μάρτυρες μέχρι και ζώα!), αλλά ουσιαστικά πολύ πριν από τα Ομηρικά έπη της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.
Και αυτό είναι κάτι που έχουμε υποχρέωση όλοι μας, όχι μονάχα απέναντι στους ίδιους μας τους εαυτούς, αλλά πρωτίστως απέναντι στα παιδιά μας και στις επόμενες γενιές να σταματήσουμε με κάθε νόμιμο τρόπο και μέσο.
------------------------------------------------
Πηγή: Intellectum.org-Βίκτωρ Τσιλώνης
------------------------------------------------
