Ήτανε κάποτε μια όμορφη εποχή....
Καλοκαιράκι... Κυριακή απόγευμα....
Οι κοπέλλες έβγαζαν από την κασέλα το καλό τους φόρεμα, έβαζαν ένα δειλό μέικαπ και στολιζόντουσαν κατάλληλα για να γίνουν όσο πιο όμορφες γινότανε....
Κι έπειτα, είτε με τα πόδια είτε με το γαϊδουράκι είτε μέσα στην καρότσα κάποιου τρακτέρ {από τα ελάχιστα που υπήρχανε εκείνη την εποχή..} κατέβαιναν η ανέβαιναν στο Λιβάδι.....
Πιασμένες χέρι χέρι σε παρέες ξεκίναγαν σιγά-σιγά τον περίπατο πάνω-κάτω στον κεντρικό δρόμο του Λιβαδιού, και ο δρόμος άνθιζε από νιάτα και ξεχείλιζε από νιότη και χαρούμενες φωνές.....
Τα γαϊδουράκια με τα υφασμένα στρωσίδια ήτανε "παρκαρισμένα" στις εισόδους του Λιβαδιού βόσκωντας και μακρυά από τον κόσμο και τον κεντρικό δρόμο....
Το ίδιο και τα λιγοστά μέσα μεταφοράς εκείνης της εποχής.
Οι άνθρωποι της εποχής εκείνης χωρίς πολλά διπλώματα και πτυχία, όλοι μεταξύ τους γνωστοί, σεβόντουσαν τον χώρο της Κυριακάτικης ηρεμίας και κρατούσαν μακρυά όσο μπορούσαν τα μέσα που τους έφερναν στο χώρο της ψυχαγωγίας τους...
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα. Ο κόσμος και η κοινωνία μας άλλαξε.....
Καλοκαιράκι.... Κυριακή απόγευμα....
Ο κεντρικός δρόμος του Λιβαδιού ..θυμίζει πια πίστα ..κάρτ ... Δεξιά και αριστερά υπάρχουν άνετα πάρκινγκ, τα οποία φυσικά είναι γεμάτα με θηριώδη τζιπ και πολυτελή αυτοκίνητα.. Καθώς και ότι δημοτικό πάρκινγκ υπάρχει στον χώρο..... Και εκ περισού παρκαρισμένα αυτοκίνητα υπάρχουν όπου υπάρχει έστω και μια σπιθαμή ελεύθερου χώρου... είτε επιτρέπεται είτε απαγορεύεται...
Η ροή των αυτοκινήτων είναι διαρκής και το μπέρδεμα ...ελλείψει επαρκούς ελέγχου, συνεχές και κουραστικό... Όσο για περπάτημα ... μάλλον χρειάζεται να συντάξει κάποιος την διαθήκη του πριν αποφασίσει να διασχίσει τον δρόμο.....
Τυχεροί είναι οι θαμώνες των κέντρων που κάθονται στις καρέκλες τους και ...απολαμβάνουν με την ησυχία τους το κυκλοφοριακό αυτό αλλαλούμ.... που θυμίζει μάλλον Βομβάη μετά την Αγγλική αποικιοκρατία παρά κεντρικό δρόμο ενός Ελληνικού νησιού....
Το μεγάλο αστείο της όλης υπόθεσης όμως είναι ότι πολλές φορές πίσω από τα τιμόνια των πολυτελών αυτοκινήτων βλέπω κάποιες από εκείνες τις κοπέλλες που κάποτε περπατούσαν ανέμελες και χαιρόντουσαν τον περίπατο πάνω-κάτω στο Κυριακάτικο Λιβάδι και σήμερα συμβάλλουν όσο τους είναι δυνατόν στο κυκλοφοριακό χάος.....
Πάντως ειλικρινά νοσταλγώ πολύ τα χρόνια που τα γαϊδουράκια μένανε μακρυά από το κέντρο και ο δρόμος ήτανε δρόμος για ανθρώπους που ακόμα χρησιμοποιούσαν τα πόδια τους για να περπατάνε λίγο......
Αιθεροβάμων ;;;; Ίσως ;;;; Ανθρώπινο δεν είναι ;;;;
-----------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
------------------------------------
