Βάλθηκε να ελαφρύνει από τα φορολογικά βάρη τους
βαρέως πληγέντες συμπολίτες μας, που τους γονατίζει η κρίση «τα
τελευταία αυτά επτά-οκτώ συναπτά έτη», να τους εμφυσήσει μια ανάσα, βρε
αδερφέ, να βγουν στο ξέφωτο, να ρουφήξουν φως αλκυονίδων ημερών στα
κλαριά γέρικης βελανιδιάς, ν’ ανοίξουν τα φτερά τους, να πετάξουν ψηλά,
να μεγαλουργήσουν. Ο λόγος για την υπουργάρα τον Σταθ(μ)άκη – προσωνύμιο
ένεκα του ότι το αγέρωχο ανάστημά του αποτελεί σταθμό στην αριστερή
εκδοχή της οικονομικής και πολιτικής θεωρίας. Θαυμάστε οξυδέρκεια,
φρόνημα, παρρησία!
Ορκισμένος υπερασπιστής των αδυνάτων. Ρομπέν πασών
των δασών. Προσωποποίηση του «ηθικού πλεονεκτήματος». Ηρωτήθη σε
ραδιοφωνική εκπομπή υπό ποίαν λογική συμπεριελήφθησαν στο πολυνομοσχέδιο
με τα προαπαιτούμενα της εθνοσωτηρίου αξιολογήσεως γενναίες
φοροαπαλλαγές υπέρ των ιδιοκτητών καζίνων, τηλεοπτικών καναλιών και
λοιπών μέσων μαζικής αποβλακώσεως.
Ατρόμητη απάντηση-γροθιά στο κατεστημένο τόλμησε να
εκστομίσει. Υπόδειγμα κοινωνικής ευαισθησίας. Μνημείο ανιδιοτελούς
υπεράσπισης των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, ήτις εφεξής τον καθιστά
επαξίως ισότιμο και ισόβιο τέταρτο μεταξύ της ομοουσίου τριάδος –κάτι
σαν τις τριμελείς επιτροπές του γαύρου Βαμβακούλα και του βαμβακερού
Γαβρόγλου–, εφάμιλλο ενός Μαρξ, δύο Ενγκελς, τριών Λένιν, αλλά και
επιγόνων τους, οίτινες ελάμπρυναν με τη δράση τους το διεθνές
επαναστατικό κίνημα, όπως ο Αρης ή ο Τσε, τα πορτρέτα των οποίων κοσμούν
τα ντουβάρια της Κουμουνδούρου, του Μαξίμου και πλείστων όσων
υπουργικών γραφείων.
Ρεαλισμός ανατρεπτικός και ρηξικέλευθη ωριμότητα.
Απολαύστε: «Φαντάζεστε και φαντάζομαι ότι τα υπάρχοντα καζίνο έχουν
περάσει μία πολύ μεγάλη κρίση, έχουν μειωθεί τα φορολογικά έσοδα
δραματικά, ότι έχει τεθεί κατ’ επανάληψιν θέμα βιωσιμότητας, εργαζομένων
κ.ο.κ. Αρα νομίζω ότι είναι μία προσαρμογή στην πραγματικότητα που
ισχύει τα τελευταία αυτά εφτά-οχτώ χρόνια και όχι μια διάθεση απομείωσης
των φορολογικών βαρών με ευνοιοκρατικούς όρους». Συμμερίζεται ο
Σταθ(μ)άκης το δράμα που βιώνουν οι καναλάρχες, οι μιντιάρχες και οι
ρέστοι αναξιοπαθείς ολιγάρχες, αναλογίζεται την απώλεια κρατικών εσόδων
απ’ τα κεσάτια τους κι από 34% τους ρίχνει τον φορολογικό συντελεστή
ακόμα και στο 8% σε ορισμένες περιπτώσεις. Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη,
κατά πώς κλαυθμηρίζει μια ψυχή όνομα και μη χωριό. Οι παρεμβάσεις της
πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς με μοιραίες δόσεις Ακροδεξιάς έχουν
αναντιρρήτως ταξικό πρόσημο.
Η προνομιούχος συντεχνία των μικρομεσαίων
επιχειρηματιών, αντιθέτως, φορολογείται με 29% από το πρώτο ευρώ και την
τρώει το μαύρο φίδι, αν παρ’ ελπίδα και παρά τις άοκνες προσπάθειες του
γκοβέρνου εισπράξει και δεύτερο. Οι στρατιές των χαμηλόμισθων και των
συνταξιούχων, που κρύβουν παρά με ουρά από την εποχή των παχειών
αγελάδων ανάμεσα στα χράμια και τις βελέντζες, οφείλουν να καταβάλουν
στην οικεία ΔΟΥ ώς και το πάπλωμα, διότι περί αυτού ακριβώς διεξάγεται ο
καβγάς. Καθώς και για το Mall στη γειτονιά του Πλάτωνα με την τζίφρα
του φαρδιά-πλατιά.
----------------------------------------------------------------------------
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών-Δημήτρης Νανούρης
----------------------------------------------------------------------------
