Ένας δημοσιογράφος κάνει μια έρευνα για τα μοναστήρια της Ιταλίας . Μετά λοιπόν από αρκετό χρόνο
οδοιπορικού καταλήγει σε μια μόνη, σ` ένα απομακρυσμένο μέρος, όπου δεν
πατάει ψυχή. Οι μοναχοί τον υποδέχονται θερμά και τον φιλοξενούν το
βράδι.
Κάποια στιγμή μέσα στη νύχτα ο δημοσιογράφος σηκώνεται για να πάει στην τουαλέτα. Στο δρόμο ακούει φωνές και βογκητά από ένα κτίριο. Πλησιάζει και μένει άφωνος απ` αυτό που βλέπει. Όλοι οι μοναχοί να στέκονται όρθιοι μπροστά από μια μεγάλη τραπεζαρία, να έχουν βγάλει τα γεννητικά τους όργανα πάνω στο τραπέζι και ένα ποντίκι να τρέχει γύρω γύρω.
Οι φωνές όμως που άκουγε γίνονταν πιο έντονες στο διπλανό
δωμάτιο. Μπαίνει μέσα και τι βλέπει. Έναν μοναχό να πηδάει μια
θεογκόμενα. Ο δημοσιογράφος κουφαίνεται μ` αυτά που βλέπει.
Είναι
δυνατό να γίνονται τέτοια πράγματα σ` ένα μοναστήρι, αναρωτιέται, μέχρι
που μπαίνει και στο δίπλα δωμάτιο κι εκεί βγαίνει από τα ρούχα του.
Βλέπει δύο μοναχούς να έχουν κρεμάσει ένα τρίτο και να τον μαστιγώνουν.
Την επόμενη μέρα πάει έξαλλος να βρει τον ηγούμενο και να του κάνει τα παράπονα του:
- "Καλά δε ντρέπεστε άγιοι άνθρωποι σαν και σας, που πρέπει να κατευθύνετε τον κόσμο, να κάνετε τέτοια αίσχη κάθε βράδι!"
Και ο ηγούμενος ήρεμα ήρεμα του απαντάει:
- "Τέκνον μου πρέπει να καταλάβεις ότι είμαστε κι εμείς άνθρωποι και έχουμε κάποιες ανάγκες. Έτσι λοιπόν έχουμε φτιάξει ένα παιχνίδι για τη διασκέδαση μας."
- "Δηλαδή; Γίνετε πιο κατανοητός."
- "Να, κάθε βράδυ συγκεντρωνόμαστε όλοι στην τραπεζαρία, βάζουμε τα γεννητικά μας όργανα πάνω στο τραπέζι και βάζουμε ένα ποντίκι να τρέχει γύρω. Σ` όποιον πάει και σταματήσει, ο τυχερός πάει στο διπλανό δωμάτιο και πηδάει την γκόμενα."
- "Καλά και στο τρίτο δωμάτιο τι κάνετε;"
- "Στο τρίτο δωμάτιο στέλνουμε εκείνον που έχει κάνει μπαμπεσιά και έχει βάλει τυρί πάνω στο όργανό του."
