Ας ευχηθούμε, να μην γίνουμε οι Λάκωνες μαυραγορίτες του λαδιού…
Ας προσπαθήσουμε να κρατηθούμε μακριά από αυτόν τον απάνθρωπο πειρασμό.
Το λέω αυτό γιατί όλο και πιο πολλές είναι οι πληροφορίες ότι πάνε κι έρχονται τενεκέδες με λάδι στην χειμαζόμενη «πρωτεύουσα». Και δεν εννοώ τους συγγενικούς τενεκέδες, το φίλεμα, το δώρο, το δικαίωμα…
Εννοώ τους «μαύρους» τενεκέδες που ρέουν στην αγορά και μεταφέρονται κρυφά με ΙΧ!
Αναλογιστείτε! Υπάρχει κάτι πιο απάνθρωπο, κάτι πιο αμαρτωλό από το να πουλάς το λάδι στον τενεκέ σε τιμή πάνω από αυτή που αξίζει…
Οι ειδικοί μάλιστα λένε ότι η εκτίναξη των τιμών βλάπτει μακροχρόνια το ίδιο το προϊόν.
Προσέξτε που είναι το κρίσιμο σημείο.
Όταν μια κοινωνία πανικοβάλλεται και τρέχει στα σούπερ μάρκετ να προμηθευτεί τρόφιμα, όταν ο φόβος σκιάζει τους πάντες, τότε το λάδι μπορεί να πωλείται σε φυσιολογικές ή και σε καλές τιμές στον τενεκέ και σπίτι – σπίτι. Αυτό, εκ πρώτης όψεως δεν είναι κακό.
«Οι δρόμοι του λαδιού» όμως έχουν ήδη χαραχθεί και όταν έρθει η κρίσιμη και μαύρη ώρα τότε γίνεται το κακό.
Την ώρα δηλαδή που η κοινωνία θα αντιμετωπίσει πραγματική έλλειψη τροφίμων, την ώρα που η πείνα θα στεγνώνει το στόμα και τον νου τότε το λάδι, μέσα από τους ίδιους δρόμους, θα πουλιέται πανάκριβα…
Εύχομαι ποτέ να μην συντρέξουν οι συνθήκες για κάτι τέτοιο. Εύχομαι αν προκύψει πείνα στην ελληνική κοινωνία, η Λακωνία να ακολουθήσει τους δρόμους της ανθρωπιάς και της ανταπόκρισης και όχι της «μαύρης αγοράς».
Ας μην αφήσουμε την δική μας ατυχία, τη θεομηνία και τη ζημιά στις ελιές να καταστήσει το ευλογημένο λάδι μέσο διάσωσης και προσωρινής διαφυγής από την κρίση…
Αν αυτός ο προβληματισμός σας μοιάζει με σενάριο από ταινία εποχής κάνετε λάθος. Η λεγόμενη επαρχία έχει ακόμα «λίπος» αντοχής, έχει λάδι στο πιθάρι… Γι’ αυτό ίσως και δεν μπορούμε να νιώσουμε την κατάσταση.
Η Αθήνα και ίσως και άλλες μεγαλουπόλεις έχουν προ πολλού μπει στην διαδικασία της αντιμετώπισης της φτώχειας. Μιας φτώχειας που δεν αφορά στη μείωση αγαθών και στον περιορισμό της κατανάλωσης αλλά στη στέρηση βασικών ειδών διατροφής. Μην μας φοβίζει η λέξη «πείνα»*. Μπορεί να αποτελεί ντροπή τόσο για τις Κυβερνήσεις όσο και για τις Κοινωνίες αλλά δεν πρέπει να μας φοβίζει. Ας αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει το πρόβλημα που μόνον η κοινωνία μας, εμείς οι ίδιοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε, έως ότου (και αν) διορθωθούν τα κακώς κείμενα.
Σήμερα ένας πονοκέφαλος μικρού μαθητή περνά απαρατήρητος.
Αύριο μια λιποθυμία του μπορεί να μας απασχολήσει.
Μεθαύριο μια ψυχοσωματική κατάρρευση θα είναι η σειρήνα ενός ακήρυχτου πολέμου.
Ας μην αφήσουμε αυτός ο πόλεμος να γίνει και εμφύλιος!
*Απο την πληθωριστική διαδικασία ολόκληρη την περίοδο της Κατοχής προέκυψε μια μεταφορά πλούτου από το σύνολο σχεδόν του αστικού πληθυσμού προς τους «επιτήδειους εμπόρους» - «μαυραγορίτες», οι οποίοι συσσώρευσαν τεράστιες περιουσίες και σταδιακά ανέτρεψαν την οικονομική και κοινωνική ιεραρχία στη διάρκεια της Κατοχής και κυρίως μετά την απελευθέρωση. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στην περίοδο της Κατοχής άλλαξαν χέρια τεράστιες περιουσίες, από κινητά αντικείμενα αξίας (κοσμήματα, χρυσαφικά, αντικείμενα τέχνης κ.ά.) ως και ακίνητα (κατοικίες, διαμερίσματα, οικόπεδα). Υπάρχουν σχετικές πληροφορίες ότι πουλήθηκαν ακίνητα την περίοδο εκείνη στο 15%-25% της πραγματικής τους αξίας.
Ναπολέων Μαραβέγιας καθηγητής της Πολιτικής Οικονομίας, κάτοχος της Εδρας Jean Monnet στο ΓΠΑ και πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Ερευνας (ΕΘΙΑΓΕ)
---------------------------------------------
Πηγή: notospress.gr-Ηλίας Μπόνος
---------------------------------------------
