Με τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις και τις καταγγελίες για απόπειρες εξαγορών βουλευτών, αλλά και γενικά με την όξυνση του πολιτικού κλίματος, ήταν μάλλον αναμενόμενο να έχουμε και έξαρση των συζητήσεων περί της ανθρώπινης ηλιθιότητας, αφού πολλά από όσα έγιναν δεν έχουν κανέναν άλλο τρόπο εξήγησης.
Η συζήτηση αυτή θα γινόταν, ούτως ή άλλως ανεξάρτητα από τις επισημάνσεις της κυρίας Φ. Πιπιλή, αλλά υποθέτουμε ότι είναι πιθανόν να ανάψει ακόμα περισσότερο μετά από λίγους μήνες, όταν όλοι θα μπορούμε να δούμε πλέον καθαρά και ίσως και επώδυνα τις συνέπειες αυτής της ηλιθιότητας…
Η συζήτηση αυτή θα γινόταν, ούτως ή άλλως ανεξάρτητα από τις επισημάνσεις της κυρίας Φ. Πιπιλή, αλλά υποθέτουμε ότι είναι πιθανόν να ανάψει ακόμα περισσότερο μετά από λίγους μήνες, όταν όλοι θα μπορούμε να δούμε πλέον καθαρά και ίσως και επώδυνα τις συνέπειες αυτής της ηλιθιότητας…
Ίσως να μην είναι της παρούσης, δεν έχουμε δε πρόχειρη την απάντηση, για το αν η γνωστή ρήση ότι «το πλήθος των ανοήτων μέγα εστί» ανήκει όντως στον Ιερό Αυγουστίνο ή αποτελεί μετάφραση από τον Εκκλησιαστή. Εκείνο που επισημαίνουμε στην παρούσα ανάλυση είναι ότι όλα τα περί της ανθρώπινης ηλιθιότητας αποτελούν μέρος του μικρού, αλλά εξαίρετου πονήματος του CarloCipolla, με τίτλο «Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας» (εκδ. Κέδρος).
Σχετικός, λοιπόν, με τον αριθμό των ηλιθίων που κυκλοφορούν στην κοινωνία είναι ο πρώτος νόμος που λέει: «Πάντα και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλιθίων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία». Αυτό κάνουμε κι εμείς εδώ και αρκετά χρόνια με αποτέλεσμα να έχουμε κατορθώσει αργά, αλλά σταθερά να υπονομεύσουμε την παρατήρηση του συγγραφέα ότι ο αριθμός των ηλιθίων παραμένει σταθερός άσχετα αν αυτός μετρείται στους εργαζόμενους, στους καθηγητές στα Πανεπιστήμια ή στους κατόχους Νόμπελ! (Μάλλον δεν θα είχε ακούσει για τα μέλη της τελευταίας Βουλής των Ελλήνων…).
Έτσι η ιδιότητα ενός ηλιθίου δεν έχει σχέση με την εργασία, το επάγγελμα ή άλλο χαρακτηριστικό, όπως φαίνεται από το δεύτερο νόμο, σύμφωνα με τον οποίο: «Η πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο είναι ανεξάρτητη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό αυτού του ατόμου». Όπως π.χ. βουλευτής, αρχηγός κόμματος, υπουργός, ηθοποιός, ποδοσφαιριστής ή οτιδήποτε άλλο!
Αν τώρα διερωτηθεί κανείς πώς συμβαίνει οι πράξεις τόσων ηλιθίων ανθρώπων σήμερα να ζημιώνουν και τους ίδιους και το κοινωνικό σύνολο, άρα να μην εξηγείται για ποίο λόγο συμπεριφέρονται με τον τρόπο που συμπεριφέρονται (εκτός από το γεγονός ότι απλά είναι …ηλίθιοι), την απάντηση μπορούν να λάβουν από τον τρίτο νόμο της ανθρώπινης ηλιθιότητας, που ορίζει ότι: «Ηλίθιος ονομάζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημίες σε ένα άλλο άτομο ή σε μία ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανά να υφίσταται ακόμη και ζημίες».
Ο νόμος αυτός δεν έχει οποιαδήποτε ανάγκη ερμηνείας και τις συνέπειές του είναι βέβαιο ότι θα αναλύουμε για χρόνια, όπως αναφέραμε παραπάνω. Το γιατί, τώρα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι (στους οποίους αυτάρεσκα ίσως θεωρούμε ότι και εμείς πρέπει να συναριθμηθούμε) δεν εμποδίζουν την ανεξέλεγκτη και καταστροφική δράση των ηλιθίων, ερμηνεύει ο τέταρτος νόμος, που λέει: «Οι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλιθίων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνέχεια παραβλέπουν πως η συναναστροφή και/ή ο συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα απαρέγκλιτα αποδεικνύεται μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από τη χρονική στιγμή, την τοποθεσία και τις συνθήκες».
Όπως π.χ, αν βρίσκονται στο ίδιο κόμμα, την ίδια κυβέρνηση ή αν πίνουν συχνά καφέ παρέα… Όσον αφορά τις συνέπειες που όλοι οι μη ηλίθιοι, αλλά παράλληλα και εκκωφαντικά αδρανείς σήμερα πολίτες, αναμένεται να υποστούν, αυτό ερμηνεύεται απόλυτα από τον τελευταίο νόμο της ανθρώπινης ηλιθιότητας: «Ο ηλίθιος άνθρωπος είναι το πιο επικίνδυνο είδος ανθρώπου» και κατ’ επέκτασιν αυτού προκύπτει το πόρισμα: «Ο ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό».
Τώρα εδώ προκύπτει και ένα δικό μας ερώτημα. Από ποίον να πρωτοπροφυλαχθεί κανείς; Από τον ηλίθιο ή τον κακοποιό; Και σε πόσους γύρω μας συμπίπτουν οι ιδιότητες, σύμφωνα με τον τελευταίο νόμο και με το συμπέρασμα που προκύπτει από αυτόν; Μήπως τελικά ο αριθμός κι εδώ είναι ουσιαστικά μέγας; Δυστυχώς, ούτε ο συγγραφέας του βιβλίου, ούτε ο Ιερός Αυγουστίνος, ούτε ο Εκκλησιαστής δίνουν την απάντηση. Την οποία μάλλον θα την δώσουμε μόνοι μας οι Έλληνες και ίσως πολύ σύντομα, πιθανόν δε και επώδυνα!
----------------------------------------
Πηγή: orgi.gr-Μάνος Καλλίγερος
----------------------------------------
