Ερευνητές του
Eindhoven University of Technology (TU/e) στην Ολλανδία και του
University of Central Florida (CREOL) στις ΗΠΑ ανέφεραν σε δημοσίευση
στο Nature Photonics την επιτυχή μετάδοση δεδομένων- ρεκόρ της τάξης των
255 Terabits/ s (ανά δευτερόλεπτο) μέσω ενός νέου τύπου ίνας, η οποία
επιτρέπει 21 φορές περισσότερο bandwidth σε σχέση με τα σημερινά
δεδομένα των δικτύων επικοινωνίας.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ολλανδικού πανεπιστημίου, ο συγκεκριμένος τύπος ίνας θα μπορούσε να αποτελέσει λύση όσον αφορά στο ζήτημα της αυξανόμενης ανάγκης bandwidth.
Εξαιτίας της εξάπλωσης των διαδικτυακών υπηρεσιών και της ανάδυσης δικτύων όλο και πιο απαιτητικών datacenters, η ζήτηση για bandwidth αναμένεται να συνεχίσει να αυξάνεται κατακόρυφα. Για τη μετάδοση περισσότερων δεδομένων μέσω σημερινών γυάλινων οπτικών ινών μία επιλογή είναι η αύξηση της ισχύος των σημάτων για να καλυφθούν οι απώλειες που είναι συμφυείς με τη χρήση του γυαλιού από το οποίο είναι κατασκευασμένη η ίνα. Ωστόσο, αυτό παράγει ανεπιθύμητες φωτονικές μη γραμμικές επιπτώσεις, οι οποίες περιορίζουν τον όγκο των πληροφοριών που μπορούν να ανακτηθούν μετά τη μετάδοση.
Η ομάδα των ερευνητών των δύο πανεπιστημίων, της οποίας ηγήθηκαν ο Dr. Τσίγκο Οκόνκουο, επίκουρος καθηγητής στην ομάδα έρευνας Electro-Optical Communications (ECO) στο TU/e και ο Dr. Ροντρίγκο Αμέζκουα Κορέα, ερευνητής επίκουρος καθηγητής στις μικρο-δομημένες ίνες στο CREOL, επέδειξε τη δυνατότητα ενός νέου τύπου ίνας να αυξάνει τη «χωρητικότητα»/ δυναμικό μετάδοσης και πιθανώς να αντιμετωπίσει το επερχόμενο αποκαλούμενο «capacity crunch». Η νέα ίνα έχει επτά διαφορετικούς πυρήνες μέσω των οποίων το φως μπορεί να ταξιδέψει, αντί για έναν, που υπάρχει στις σημερινές εξελιγμένες ίνες. Συγκριτικά, πρόκειται για τη διαφορά μεταξύ μιας λεωφόρου με επτά λωρίδες και ενός δρόμου μονής κατεύθυνσης. Επίσης, στο paper παρουσιάζονται δύο επιπλέον ορθογώνιες διαστάσεις για μετάδοση δεδομένων- σαν τρία αυτοκίνητα τα οποία κινούνται ευρισκόμενα το ένα πάνω στο άλλο στην ίδια λωρίδα. Μέσω του συνδυασμού αυτών των δύο μεθόδων, επιτυγχάνονται επιδόσεις μετάδοσης (gross transmission throughput) της τάξης των 255 Terabits/ s – παραπάνω από 20 φορές από το σημερινό standard των 4-8 Terabits/ s.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Extreme Tech, επιδόσεις αυτού του είδους θα επέτρεπαν ταχύτητες 32 terabytes ανά δευτερόλεπτο- επαρκείς για τη μεταφορά μιας ταινίας του ενός GB σε 0,03 μιλισεκόντ, ή τη μεταφορά όλου του περιεχομένου ενός σκληρού δίσκου του ενός terabyte μέσα σε 31 μιλισεκόντ. Ενδεικτικά, στο δημοσίευμα υπογραμμίζεται ότι τα 255 Terabits/ s αντιστοιχούν στο σύνολο του traffic που παρατηρείται στο Ίντερνετ σε ώρα αιχμής.
------------------------------
Πηγή: ΑΜΠΕ
------------------------------
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ολλανδικού πανεπιστημίου, ο συγκεκριμένος τύπος ίνας θα μπορούσε να αποτελέσει λύση όσον αφορά στο ζήτημα της αυξανόμενης ανάγκης bandwidth.
Εξαιτίας της εξάπλωσης των διαδικτυακών υπηρεσιών και της ανάδυσης δικτύων όλο και πιο απαιτητικών datacenters, η ζήτηση για bandwidth αναμένεται να συνεχίσει να αυξάνεται κατακόρυφα. Για τη μετάδοση περισσότερων δεδομένων μέσω σημερινών γυάλινων οπτικών ινών μία επιλογή είναι η αύξηση της ισχύος των σημάτων για να καλυφθούν οι απώλειες που είναι συμφυείς με τη χρήση του γυαλιού από το οποίο είναι κατασκευασμένη η ίνα. Ωστόσο, αυτό παράγει ανεπιθύμητες φωτονικές μη γραμμικές επιπτώσεις, οι οποίες περιορίζουν τον όγκο των πληροφοριών που μπορούν να ανακτηθούν μετά τη μετάδοση.
Η ομάδα των ερευνητών των δύο πανεπιστημίων, της οποίας ηγήθηκαν ο Dr. Τσίγκο Οκόνκουο, επίκουρος καθηγητής στην ομάδα έρευνας Electro-Optical Communications (ECO) στο TU/e και ο Dr. Ροντρίγκο Αμέζκουα Κορέα, ερευνητής επίκουρος καθηγητής στις μικρο-δομημένες ίνες στο CREOL, επέδειξε τη δυνατότητα ενός νέου τύπου ίνας να αυξάνει τη «χωρητικότητα»/ δυναμικό μετάδοσης και πιθανώς να αντιμετωπίσει το επερχόμενο αποκαλούμενο «capacity crunch». Η νέα ίνα έχει επτά διαφορετικούς πυρήνες μέσω των οποίων το φως μπορεί να ταξιδέψει, αντί για έναν, που υπάρχει στις σημερινές εξελιγμένες ίνες. Συγκριτικά, πρόκειται για τη διαφορά μεταξύ μιας λεωφόρου με επτά λωρίδες και ενός δρόμου μονής κατεύθυνσης. Επίσης, στο paper παρουσιάζονται δύο επιπλέον ορθογώνιες διαστάσεις για μετάδοση δεδομένων- σαν τρία αυτοκίνητα τα οποία κινούνται ευρισκόμενα το ένα πάνω στο άλλο στην ίδια λωρίδα. Μέσω του συνδυασμού αυτών των δύο μεθόδων, επιτυγχάνονται επιδόσεις μετάδοσης (gross transmission throughput) της τάξης των 255 Terabits/ s – παραπάνω από 20 φορές από το σημερινό standard των 4-8 Terabits/ s.
Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του Extreme Tech, επιδόσεις αυτού του είδους θα επέτρεπαν ταχύτητες 32 terabytes ανά δευτερόλεπτο- επαρκείς για τη μεταφορά μιας ταινίας του ενός GB σε 0,03 μιλισεκόντ, ή τη μεταφορά όλου του περιεχομένου ενός σκληρού δίσκου του ενός terabyte μέσα σε 31 μιλισεκόντ. Ενδεικτικά, στο δημοσίευμα υπογραμμίζεται ότι τα 255 Terabits/ s αντιστοιχούν στο σύνολο του traffic που παρατηρείται στο Ίντερνετ σε ώρα αιχμής.
------------------------------
Πηγή: ΑΜΠΕ
------------------------------
