Όταν φωτογράφισα τον νεαρό δύτη της παρακάτω
φωτογραφίας δεν αντιλήφθηκα το πόσο μαγεμένος ήταν εκείνη την στιγμή παρά μόνο όταν είδα
την φωτογραφία αργότερα.
Πάντα μου άρεσε η θάλασσα... από μικρό παιδί.
Θυμάμαι τα νεανικά μου χρόνια να περνάω τα καλοκαίρια όλη μου τη μέρα μέσα στο
νερό.
Τα δάχτυλα μου ζάρωναν, τα μάτια μου έτσουζαν...τα
αυτιά μου πονούσαν από τα μακροβούτια, και όμως παρέμενα στην αγκαλιά της...
συνέχιζα, επέμενα !!!
Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο..
Ένα καβουράκι
που έφευγε γρήγορα να κρυφτεί. Ένας βαθυκόκκινος αστερίας που φάνταζε
ολόκληρος θησαυρός στα παιδικά μου μάτια. Αχινοί,
πεταλίδες, ένα καύκαλο σουπιάς στην παραλία... και αναρωτιόμουν.. τι να υπάρχει
ακόμη;
Καθώς όμως μεγάλωνα, μεγάλωναν μαζί μου και οι υποχρεώσεις. Υποχρεώσεις που με κρατούσαν κατά καιρούς μακριά της.
Μα η
απορία μου, ο έρωτας που ένιωθα για αυτή, παρέμενε μέσα μου...Μεγάλωνε και
θέριευε κάθε φορά που την αντίκριζα ξανά. Μέρα με τη μέρα.
Ώσπου
κάποια στιγμή επέστρεψα. Αποφασισμένος να μάθω πλέον τι υπάρχει πιο πέρα.
Ξεκίνησα τις καταδύσεις και αυτή με υποδέχθηκε
ξανά.
Και τότε άρχισε να ξεδιπλώνεται μπροστά μου ένας καινούργιος
κόσμος. Ένας αλλιώτικος μαγικός κόσμος...Γεμάτος χρώματα και σχήματα κάθε
λογής.
Ένας
κόσμος ανεξερεύνητος σε ένα παράλληλο σύμπαν με δικούς του κανόνες και σταθμά.
Σιωπηλός απόκοσμος αλλά τόσο γοητευτικός. Τόσο ελκυστικός.
Με απαράμιλλες ομορφιές που δε συναντάς επίγεια.
Ένας
κόσμος που παραμένει στην αφάνεια και εκτός οπτικού πεδίου των περισσοτέρων
ανθρώπων.
Μα για όποιον δέχεται να αφεθεί αυτή φροντίζει να τον ανταμείψει. Και η ανταμοιβή της είναι γενναιόδωρη και έρχεται γρήγορα.
Μα για όποιον δέχεται να αφεθεί αυτή φροντίζει να τον ανταμείψει. Και η ανταμοιβή της είναι γενναιόδωρη και έρχεται γρήγορα.
Όση δύναμη και αν έχουν οι λέξεις δεν είναι ικανές να μεταφέρουν τα συναισθήματα που νιώθω όταν αιωρούμαι στο ατελείωτο μπλε και στα αυτιά μου φτάνει μόνο ο ήχος της αναπνοής μου.
Τα συναισθήματα που με πλημμυρίζουν όταν αλληλεπιδρώ με ένα δελφίνι. Και διαπιστώνω έκπληκτος πόσο εγωιστικό είναι να λέμε ότι είμαστε τα ανώτερα νοήμονα όντα.
Δεν
είναι ικανές επίσης και ούτε θα γίνουν ποτέ να μπορέσουν να σας μεταδώσουν την
μεγαλειώδη υπόσταση του υποβρύχιου κόσμου.
Νιώθω μοναδικά τυχερός που μου δόθηκε η ευκαιρία να βιώσω αυτή την εμπειρία και σκοπεύω να συνεχίσω να την βιώνω για χρόνια ακόμα.
Αναρωτηθείτε.... γιατί μας ελκύει τελικά τόσο πολύ το υδάτινο στοιχείο;
Ένας τρόπος υπάρχει για να το μάθετε.. λέγεται Θέληση !!!
-----------------------------------
Τσιγαρίδας Ευάγγελος
PADI Leader Divemaster