Μέσα στη μεγάλη οικονομική κρίση που κυριαρχεί σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, υπάρχουν ευτυχώς καί εξαιρέσεις.
Με αυτό το σκεπτικό οι ιδιοκτήτες της γνωστής αλυσίδας Σούπερ Μάρκετ "Αδελφοί Παναγιωτόπουλοι ΑΕΒΕ" που δραστηριοποιούνται στην γειτονική Λακωνία, αποφάσισαν να επενδύσουν στα Κύθηρα.
Αγόρασαν κατάλληλο οικόπεδο στα Αρωνιάδικα, φρόντισαν νά πάρουν τις εγκρίσεις που απαιτούνται, καί να εκδοθεί η οικοδομική άδεια για την ανέγερση του κτηρίου που θα στεγάσει το σύγχρονο κατάστημα.
Οι εργασίες προχωρούσαν με ταχύτατους ρυθμούς καί ο αρχικός σχεδιασμός να λειτουργήσει το κατάστημα μέσα στον Ιούλιο φαινόταν εφικτός.
Πολλές δεκάδες Κυθηρίων υπέβαλαν αιτήσεις για να εργασθούν στο νέο κατάστημα, ενώ ήδη στις οικοδομικές εργασίες συμμετείχαν αρκετοί συμπατριώτες μας, και οι καταναλωτές περίμεναν με ανυπομονησία την λειτουργία του νέου καταστήματος για να το επισκεφθούν.
Ατυχώς όμως κάποιοι άλλοι ενοχλήθηκαν από την ανέγερση και δημιουργία του νέου καταστήματος και κατέφυγαν στην Δικαιοσύνη ζητώντας την ανάκληση της οικοδομικής άδειας.
Λόγω της παντελούς έλλειψης υπηρεσιών της πολεοδομίας αυτή την περίοδο αλλά και της αφάνταστης κωλυσιεργείας του Ελληνικού Δημοσίου αυτή την εποχή, που μοιάζει σαν τελείως χαλασμένη μηχανή, εφαρμόσθηκε η προσωρινή διακοπή των οικοδομικών εργασιών ανέγερσης του κτηρίου.
Αγόρασαν κατάλληλο οικόπεδο στα Αρωνιάδικα, φρόντισαν νά πάρουν τις εγκρίσεις που απαιτούνται, καί να εκδοθεί η οικοδομική άδεια για την ανέγερση του κτηρίου που θα στεγάσει το σύγχρονο κατάστημα.
Οι εργασίες προχωρούσαν με ταχύτατους ρυθμούς καί ο αρχικός σχεδιασμός να λειτουργήσει το κατάστημα μέσα στον Ιούλιο φαινόταν εφικτός.
Πολλές δεκάδες Κυθηρίων υπέβαλαν αιτήσεις για να εργασθούν στο νέο κατάστημα, ενώ ήδη στις οικοδομικές εργασίες συμμετείχαν αρκετοί συμπατριώτες μας, και οι καταναλωτές περίμεναν με ανυπομονησία την λειτουργία του νέου καταστήματος για να το επισκεφθούν.
Ατυχώς όμως κάποιοι άλλοι ενοχλήθηκαν από την ανέγερση και δημιουργία του νέου καταστήματος και κατέφυγαν στην Δικαιοσύνη ζητώντας την ανάκληση της οικοδομικής άδειας.
Λόγω της παντελούς έλλειψης υπηρεσιών της πολεοδομίας αυτή την περίοδο αλλά και της αφάνταστης κωλυσιεργείας του Ελληνικού Δημοσίου αυτή την εποχή, που μοιάζει σαν τελείως χαλασμένη μηχανή, εφαρμόσθηκε η προσωρινή διακοπή των οικοδομικών εργασιών ανέγερσης του κτηρίου.
Η αρνητική αυτή εξέλιξη αποτελεί πλήγμα για την εικόνα του νησιού, σε άλλους μελλοντικούς επενδυτές, σε μιά περίοδο πού όλοι συμφωνούν ότι για να βγούμε από την κρίση, να μπορέσει το νησί να ζήσει καί να κρατήσει τα παιδιά του να μην πάρουν τον δρόμο της ξενιτιάς, χρειάζονται επενδύσεις.
Δεν πρόκειται να μπώ στις λεπτομέρειες που άλλωστε δεν τις ξέρω. Θα σταθώ στον τρόπο που ΑΚΟΜΗ αντιμετωπίζουμε τις όποιες επενδύσεις, στην Ελλάδα.
Ζούμε στον αστερισμό μιας κρίσης που μοιάζει με το κραχ του ’30 της Αμερικής, με τα ιδιαίτερα ελληνικά χαρακτηριστικά της και με το ανάλογο, φυσικά, οικονομικό μέγεθος της Ελλάδας.
Ομως και εδώ, επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη. Εργοστάσια που λειτουργούσαν από δεκαετίες βάζουν λουκέτο. Τα κλειστά καταστήματα στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας και του περιφερειακού κέντρου είναι περισσότερα από τα ανοικτά που υπολειτουργούν.
Ολόκληροι κεντρικοί δρόμοι εμφανίζουν εικόνες εγκατάλειψης και το άλλοτε κραταιό εμπορικό κέντρο είναι το φάντασμα του παλιού εαυτού του.
Αποτέλεσμα; Ενα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες άνθρωποι βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη στην απαξίωση της ανεργίας , φορτωμένοι με υποχρεώσεις που δεν μπορούν να τις βγάλουν πέρα: Με οικογένειες που υποφέρουν, με παιδιά που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν το όνειρο των σπουδών τους.
Η αυτοκτονία ως έσχατη λύση «φυγής» από την απελπισία των προβλημάτων καθημερινά βρίσκεται στις μέσα σελίδες των εφημερίδων, τρομάζοντας μας με το μέγεθος της συμφοράς που βρίσκει τους συμπολίτες μας.
Μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Ολοι συμφωνούμε ότι δεν μπορεί και ότι χρειάζεται άμεσα να πολεμηθεί η ύφεση και να δημιουργηθούν εδώ και τώρα θέσεις εργασίας.
Μερικοί προτιμούν όμως να επιστρέψουν στην εποχή των σπηλαίων και φυσικά θα έχουν τους λόγους τους γιατί θα είναι οι μόνοι που θα επωφελούνται από την γενική δυστυχία.
Καιρός είναι πιά όλους αυτούς να τους ονομάσουμε και να τους δείξουμε στον πολύ κόσμο γιατί απλά είναι οι διαρκείς "ΕΦΙΑΛΤΕΣ" που δηλητηριάζουν κάθε ελπίδα και κάθε όνειρο μας για μια καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή.
--------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
--------------------------------
Η αυτοκτονία ως έσχατη λύση «φυγής» από την απελπισία των προβλημάτων καθημερινά βρίσκεται στις μέσα σελίδες των εφημερίδων, τρομάζοντας μας με το μέγεθος της συμφοράς που βρίσκει τους συμπολίτες μας.
Μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Ολοι συμφωνούμε ότι δεν μπορεί και ότι χρειάζεται άμεσα να πολεμηθεί η ύφεση και να δημιουργηθούν εδώ και τώρα θέσεις εργασίας.
Μερικοί προτιμούν όμως να επιστρέψουν στην εποχή των σπηλαίων και φυσικά θα έχουν τους λόγους τους γιατί θα είναι οι μόνοι που θα επωφελούνται από την γενική δυστυχία.
Καιρός είναι πιά όλους αυτούς να τους ονομάσουμε και να τους δείξουμε στον πολύ κόσμο γιατί απλά είναι οι διαρκείς "ΕΦΙΑΛΤΕΣ" που δηλητηριάζουν κάθε ελπίδα και κάθε όνειρο μας για μια καλύτερη και αξιοπρεπή ζωή.
--------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
--------------------------------
