Το βρισίδι και το στασίδι....

Κάποτε, σε φυλακή της δεκαετίας του '50, ένας πολιτικός κρατούμενος, που έμενε έξω λίγες ώρες, αφού οι άλλοι είχαν κλειδωθεί στα κελιά, για να καθαρίσει διαδρόμους και τουαλέτες, ανέλαβε την αποστολή να ακούσει από το ραδιόφωνο της διεύθυνσης κάποια συζήτηση ελληνικού ενδιαφέροντος στον ΟΗΕ.

Τον ρώτησαν λοιπόν το πρωί οι σύντροφοί του, γεμάτοι περιέργεια, τι είπε ο Αμερικάνος. Ε, είπε, είπε, είπε... ήταν η απάντηση. Βρε, τι είπε; επέμειναν οι άλλοι. Ε, τι είπε; Αμερικάνος ήταν, μαλακίες είπε, ήταν η αποστομωτική εξήγηση.

Θυμήθηκα αυτό το ανέκδοτο με αφορμή την τελευταία εμφάνιση του Άδωνι στη Βουλή. Στην οποία θα ταίριαζε ένα σχόλιο παρόμοιο με του φυλακισμένου: Άδωνις είναι, αδωνίες είπε. Από την άλλη, όμως, θα πρέπει να μας απασχολήσει γιατί ο Άδωνις ανέβηκε -ή μάλλον κατέβηκε- επίπεδο σε σχέση με άλλες εμφανίσεις του. Διότι, άντε, με τη γίδα στην πλάτη δεν είναι πρώτη φορά που πιάνει κάποιον. Έχει ξαναπιάσει, αν θυμάστε. Αλλά τα κουτσαβάκικα για απατεώνες, λαμόγια, αρχιλαμόγια και άλλα ευώδη πρόσθεσαν σίγουρα κάτι στη μάτσο εμφάνισή του.

Ξέρω ότι ποσώς σας ενδιαφέρουν τυχόν ψυχολογικά αίτια που ωθούν τον Γεωργιάδη να γίνεται όλο και πιο Άδωνις. Σας έχω όμως μια πολιτική εξήγηση. Ο εν λόγω -πρέπει να- έχει μεγάλο πρόβλημα τελευταία. Διότι, πώς ξεχώριζε στο κόμμα του; Πώς έκανε διακριτή την παρουσία του; Πώς έγινε αντιπρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πώς έλαμψε ως πολιτικός αστέρας του ΛΑΟΣ και εν συνεχεία της Ν.Δ.; Βρίζοντας σε κλίμακες τενόρου, κυρίες και κύριοι. Με προσβολές, τσαμπουκάδες, ακρότητες, λάσπη, οξύτητα. Με ακράτεια λόγων και χαρακτηρισμών.

Ξαφνικά όμως άρχισε να βρίζει ο αρχηγός. Βρίζει ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος. Βρίζει ο κομματικός εκπρόσωπος. Βρίζει ο γραμματέας. Διαγωνισμός κανονικός στη Δεξιά του Κυριάκου -άσε που τρέχουν από πίσω και το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι- για το ποιος θα πει τα χειρότερα, τα πιο τοξικά, τα πιο άθλια, τα πιο λασπώδη, τα πιο εμπρηστικά για την κυβέρνηση. Έγινε ο έρμος ο Άδωνις ξεφτίλας. Τον πέρασε μέχρι κι ο Κουμουτσάκος. Άι σιχτίρ, δηλαδή. Αποφάσισε κι αυτός το άλμα εις βάθος. Γιατί, χωρίς πρωτιά στο βρισίδι, τι θα γίνει το στασίδι;

Μη γελάτε λοιπόν μαζί του. Θυμώστε, φωνάξτε, βρίστε τον. Είναι θέμα πολιτικού πολιτισμού...

-------------------------------------------
Πηγή: Αυγή-Θανάσης Καρτερός
-------------------------------------------