Τους προειδοποίησε. “Η Ευρώπη θα βυθίζεται σε κρίσεις αν δεν προσαρμοστεί στην ριζική πολιτική στροφή που θα χαράξει… η Ελλάδα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ”. Οπότε μια τέτοια Ευρώπη θα κληθεί, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρους της ονομαστικής αξίας του ελληνικού χρέους. Προχθεσινό μήνυμα Τσίπρα από την Εκτελεστική Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Το «μπαλάκι» τώρα στα χέρια της Ευρώπης…
Και ασφαλώς εάν η Ευρώπη δεν κάνει ριζική πολιτική στροφή στα πρότυπα ΣΥΡΙΖΑ κακό του κεφαλιού της… Όπως και η ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ και έμειναν το ίδιο Συνδικάτο… παρά τις προειδοποιήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου από το 1975.
Άλλο όμως η Ευρώπη και άλλο εμείς. Γιατί το χρέος μας και η βιωσιμότητά του αφορά μόνο τους εργαζόμενους Έλληνες ιθαγενείς και δεν είναι παίξε-γέλασε…
Ξέρουμε ότι έφθασε το 170% του ΑΕΠ και μαζί με τα ασφαλιστικά ελλείμματα αρχίζει να σκαρφαλώνει πάνω από τα 320 δισ. ευρώ. Αλλά δεν ξέρουμε αν είναι όντως βιώσιμο και (κυρίως) πως θα το καλύψουμε, αν δεν καρποφορήσει η σημερινή κυβερνητική «στρατηγική» που περιέχει μόνο θεωρητικά και υποθετικά στοιχεία ανάπτυξης, και αν (σε περίπτωση κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) δεν περάσει το δεν πληρώνω… δεν πληρώνω…
Ας δούμε αναλυτικά τους, αναγκαστικά υποχρεωμένους, να το πληρώσουν.
Από τα 11.000.000 ιθαγενείς της χώρας οι 4.700.000 δεν εργάζονται, άρα δεν έχουν να πληρώσουν.
Από αυτούς οι 1.500.000 είναι άνεργοι και δεν θα εργαστούν αν η «ανάπτυξη» είναι αυτή η κωμωδία που ζούμε σήμερα με τα σαντουιτσάδικα, τα σουβλατζίδικα και τις καφετέριες.
Οι 2.700.0000 (από τα 11 εκατ.) είναι συνταξιούχοι που όμως ζούνε τα άνεργα παιδιά τους και σπουδάζουν τα εγγόνια τους.
Οι εργαζόμενοι είναι 3.600.000 από τους οποίους οι 1.200.000 είναι διαφόρων κατηγοριών κρατικοί υπάλληλοι.
Οι 600.000 περίπου στα κεντρική διοίκηση και Οργανισμούς και άλλοι τόσοι στις ΔΕΚΟ και στην τοπική αυτοδιοίκηση «καμουφλαρισμένοι» από συμβάσεις που δείχνουν ιδιωτικούς υπαλλήλους. Είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι δεν είναι κρατικοί υπάλληλοι γιατί έχουν διοριστεί στην ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ στα ΕΛΤΑ στα Πανεπιστήμια, στα κρατικά λιμάνια και στις κρατικές συγκοινωνίες επειδή οι ΔΕΚΟ πέρασαν στο χρηματιστήριο ή γιατί δουλεύουν στους Δήμους και στις (γνωστές αμαρτωλές) «Αναπτυξιακές Εταιρίες » των Δήμων.
Τι χρέος να πληρώσουν οι κρατικοί υπάλληλοι όταν φορολογούνται (μαζί μας) μόνο για να πληρώνονται…
Ποιοι μένουν να πληρώσουν το χρέος των 11.000.000 ιθαγενών;
Μόνο οι 1.400.000 εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα οι οποίοι (κατά το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ) βολοδέρνουν με χαμηλούς μισθούς, υψηλά ποσοστά ανασφάλιστης εργασίας και μικρό αριθμό σε πλήρη απασχόληση.
Το 51% των νέων συμβάσεων, των εργαζομένων αυτών, αφορά ευέλικτη απασχόληση (βλέπε τετράωρα) όταν πριν από πέντε χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό ήταν κάτω από 30%.
Ο μέσος μισθός στις κοινές επιχειρήσεις μειώθηκε κατά 10,27% και στα οικοδομοτεχνικά έργα κατά 15,82%.
Ενώ η μέση ηλικία των ασφαλισμένων αυτών είναι τα 38 έτη.
Είναι δυνατόν οι 1.400.000 σημερινοί 40αρηδες, άντε και 30αρηδες, να προλάβουν να εξοφλήσουν μαζί με τους συνταξιούχους τα 320 δισ. ευρώ πριν τη σύνταξη;
Αν λοιπόν δεν περάσουν οι «τσαμπουκάδες» Τσίπρα και τα αναπτυξιακά τεχνάσματα της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ζητούμενο για να πληρωθεί το χρέος είναι η ανάπτυξη και μόνο η ανάπτυξη.
Αλλά η πραγματική ανάπτυξη.
Αυτή με τις επενδύσεις, τις θέσεις εργασίας, τις εξαγωγές και τον ανταγωνισμό στη διεθνή αγορά. Αν συνεχίσουμε να θεωρούμε ανάπτυξη την επιδοτούμενη εργασία από τα ΕΣΠΑ ή τις δουλειές με τους 100-150 κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες που συνθέτουν σήμερα το «ελληνικό κεφάλαιο» και κάνουν λαμπρές δεξιώσεις στα σπίτια τους γλύφοντας τον ΣΥΡΙΖΑ ως επερχόμενη κυβέρνηση… ξεχάστε το.
Άλλωστε και η «τσαμπουκαλίδικη» συνταγή ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος, είναι συνδεδεμένη άρρηκτα με σημαντικότατες υποχρεώσεις της χώρας στην ανάπτυξη.
Να τι θα απαιτήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: «Διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους, ώστε να γίνει βιώσιμο.«Ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του υπόλοιπου. Περίοδο χάριτος, δηλαδή «moratorium», στην εξυπηρέτησή του, για την άμεση εξοικονόμηση πόρων για την ανάπτυξη. Εξαίρεση του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων από τους περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης».
Ζητούμενο λοιπόν από κάθε πλευρά και από κάθε κυβέρνηση είναι η ανάπτυξη που όμως σημαίνει, απαραιτήτως, μεταρρυθμίσεις, και φορολογικά κίνητρα. Προσέλκυση επενδύσεων από ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αποποινικοποίηση του κέρδους. Απελευθέρωση από τα κρατικά μονοπώλια. Και ανταγωνιστικό κόστος παραγωγής.
Όλα αυτά όμως συνθέτουν (κατά τον ελληνικό σοβιετισμό) άπλωμα στον «καπιταλισμό». Έχουν τα κότσια οι κρατιστές διεκδικητές της εξουσίας να κάνουν και τους καπιταλιστές; Αλλά αν δεν γίνει έτσι τα 320 δισ. ευρώ θα τα πληρώσουν υποχρεωτικά οι 1.400.000 πραγματικά εργαζόμενοι ιθαγενείς. Εκτός αν περάσει ο «τσαμπουκάς» του ΣΥΡΙΖΑ ή τα ευχολόγια… της κυβέρνησης για ανάπτυξη.
-------------------------------------------------
Πηγή: capital.gr-Γιώργος Κράλογλου
-------------------------------------------------
