Γεννήθηκα σε ένα μικρό τυπογραφείο κάπου στον Πειραιά.... Το λευκό μου χαρτί φάνταζε φωτεινό και τα έντονα μαύρα γράμματα γυάλιζαν με το φρεσκοτυπωμένο μελάνι....
Η φωτογραφία του υποψηφίου επάνω μου υποβλητική και το πρόγραμμα που την συνόδευε παρέπεμπε κάθε ψηφοφόρο σε ότι είχε ονειρευτεί και σε ότι επιθυμούσε και όλο μαζί με έκανε ένα όραμα μοναδικό στα μάτια και την ανάγνωση....
Πολύ γρήγορα επήρα μια θέση περιοπής σε κεντρική κολώνα και πρέπει να ομολογήσω ότι τα παιδιά που με κόλησαν έκαναν άριστη δουλειά. Το σημείο περαστικό δίπλα σε σούπερμάρκετ και βενζινάδικο και μερικά εμπορικά καταστήματα.
Ακριβώς στην ίδια κολώνα είχαν βάλει και ένα μεγάφωνο που έπαιζε μουσική και μετέδιδε μηνύματα του υποψηφίου που φιγουράριζε επάνω μου.....
Ε ρε δόξες και μεράκια και μεγαλεία...!!!! Κάθε τόσο όλο και κάποιος κοντοστεκότανε και με κοίταζε και έφτιαχνε όνειρα και έκανε σχέδια για δουλειά για ψωμί για σπίτι για υγεία για παιδεία για πρόοδο και για χίλια άλλα....
Ήλθε και η μέρα των εκλογών. Ο κόσμος πολύς πηγαινορχότανε, ψήφιζε και περίμενε.... Και μετά βγήκαν και τα αποτελέσματα.... Και ω του θαύματος ο υποψήφιος που φιγουράριζε επάνω μου εκλέχθηκε με μεγάλη διαφορά.... Κάτι το μεγάφωνο, κάτι το σούπερμάρκετ, κάτι το βενζινάδικο και κάτι η όμορφη δικιά μου παρουσία τόκαναν το θαυματάκι τους.....
Οι μέρες πέρασαν κατέβασαν το μεγάφωνο πια.... Κανένας δεν σταματούσε πια μπροστά μου και μόνο κάτι πιτσιρικάδες με μαρκαδόρους ζωγράφιζαν επάνω μου φτιάχνοντας μουστάκια στη φωτογραφία η γράφοντας διάφορα συνθήματα....
Και ο καιρός πέρασε, έπιασε φθινόπωρο, άρχισαν οι βροχές.... Το φανταχτερό μου μελάνι είχε αρχίσει να γίνεται μώβ ενώ τα γράμματα ξεθώριαζαν και σκεπάζονταν από τις γκρίζες λουρίδες και την σκόνη του δρόμου. Η φωτογραφία είχε ξεθωριάσει τελείως και το πρόσωπο είχε χαθεί...
Ο υποψήφιος της φωτογραφίας είχε γίνει υπουργός αλλά τίποτε από όσα έγραφε στην κάποτε φανταχτερή εμφάνιση μου δεν είχε κάνει και δεν σκόπευε να κάνει.....
Μιά τελευταία δυνατή μπόρα με ξεκόλλησε τελείως και με έστειλε να σέρνομαι μαζί με το ρυάκι στην άκρη του δρόμου και σε λίγο στο πλησιέστερο φρεάτιο του Δήμου....
Η φανταχτερή αφίσα που ήμουνα έγινε ένα μουλιασμένο χαρτί στον υπόνομο και μαζί εκεί στον υπόνομο και όλες οι υποσχέσεις τα όνειρα οι ελπίδες οι δόξες τα μεράκια και προπάντων ..η φιγούρα...
--------------------------------
Αντώνης Λαμπρινίδης
--------------------------------
