Και μιας χρονιάρες μέρες που έρχονται, ας προσπαθήσουμε όλοι να περιορίσουμε την ακατάσχετη επιθυμία μας να εμφανιζόμαστε ως εξάφνου φιλάνθρωποι.
Φιλάνθρωποι, τι όμως;
Αυτή με την ημερομηνία λήξης της μιας βδομάδας και για το καλό της ψυχής μας; Φιλάνθρωποι της απαίτησης ατομικής αξιομισθίας που μας τροφοδοτεί με ψευδείς πεποιθήσεις περί πανανθρώπινων συναισθημάτων που τάχατες τρέφουμε; Ή μήπως φιλάνθρωποι της μιας οκάς μακαρόνια που προσφέρουμε καθότι δεν τα χρειαζόμαστε στο γιορτινό μας τραπέζι;
Ω, ας λογικευτούμε Χριστιανοί και ας αφήσουμε τα “άραθα-μάραθα” που μαζώνουμε μέσα μας και τα κάνουμε να φαίνονται ως καλές πράξεις, ειδάλλως κινδυνεύουμε να συναγωνιστούμε σε υποκρισία τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ λ.χ μιας και είναι και πρόσφατο, που ενώ αγωνίζεται με όλα του τα κιλά να σώσει την χώρα, κουβαλά εν τούτοις για μια εκδήλωση του κόμματος του στη Σπάρτη –με αμελητέο κόστος φυσικά- τη μισή Ελληνική Αστυνομία για να τον προστατεύσει από τους «μαζανθρώπους» της αμόρφωτης επαρχίας.
Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε ότι δεν είσαι ηθικός αν αυτό που κάνεις, το κάνεις επηρεασμένος από την εικόνα του πεινασμένου. Για ηθικό νόμο μίλησε και ο Καντ. Άρα η φιλανθρωπία, θα πρέπει να πηγάζει από τον ηθικό κανόνα που περιέχει μέσα του ο καθένας και οποίος δεν έχει ανάγκη τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα για να αποφανθεί σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο που αυτός ζει.
Αγαπώ και προσφέρω στο συνάνθρωπο, όχι γιατί πιάστηκα στο δόκανο του εποχιακού θρησκευτικού συναισθήματος ή επειδή περιμένω ο καλός Θεός να καταγράψει τα μακαρόνια μου στον κατάλογο των καλών πράξεων, αλλά επειδή είμαι ένας βαθύς γνώστης της ατομικής μου ανεπάρκειας και έτσι μπορώ κάθε φορά να έρχομαι στη θέση του οποιουδήποτε υποφέροντος επί της γης συνανθρώπου μου.
Δεν έχω ανάγκη να αποδείξω τα Χριστούγεννα ποιος είμαι, μιας και αφού έτσι γίνηκα, κάθε φορά θα μπορώ έτσι να είμαι.
Και τι θλιβερό αλήθεια το θέαμα τέτοιες μέρες όλων αυτών των καλοταϊσμένων ψυχοπονιάρηδων , που με μπότοξ στη μούρη και ρόλεξ στα χέρια, αγκαλιάζουν τα αναξιοπαθούντα παιδιά.
Θες να λυθεί αλήθεια το πρόβλημα κυρία μου; Πλήρωσε κανονικά τους φόρους σου και θα δεις πως περισσεύουν χρήματα και για κοινωνική πολιτική Ή αν πια τόση φιλανθρωπία σε δέρνει καθώς δείχνεις, αντί να προσφέρεις το 1% της περιουσίας σου για να βοηθήσεις στο πρόβλημα , απαρνήσου τον τρόπο ζωής σου προσφέροντας το 99% και λύσε ένα μεγάλο μέρος αυτού.
Μέρες άγιες ξημερώνουν. Κάπου σε μια γωνιά του δρόμου, ένας ζητιάνος κρυώνει. Κάπως σαν σκιά μες στη νύχτα, ένα ρακένδυτος φωτίζει με φακό τον κάδο απορριμμάτων για να τον ψάξει. Άνθρωποι ανίατα άρρωστοι στα ιδρύματα και γέροντες που αναμένουν το τέλος τους στα λευκά κτήρια των κρύων γηροκομείων.
Μέρες άγιες ξημερώνουνε κάθε μέρα παντού και πάντοτε όμως. Στο χέρι μας είναι να απαλλαγούμε από τη μέγγενη του θεσμού και να στεριώσουμε μια κοινωνία αληθινής έγνοιας για τον συνάνθρωπό μας. Μόνο που την έγνοια αυτή, θα πρέπει να την εντάξουμε στους κανόνες λειτουργίας του συνεχούς εαυτού μας .
Και αυτό είναι το δύσκολο. Μα δεν υπάρχει κι όμως άλλος δρόμος κανένας .Ίνα πλεύσουμε το φτωχό μας σαρκίο, εις τους απύθμενους ωκεανούς της Αγάπης!
----------------------------------------
Πηγή: apela.gr-Γιάννης Βαρελλάς
----------------------------------------
Φιλάνθρωποι, τι όμως;
Αυτή με την ημερομηνία λήξης της μιας βδομάδας και για το καλό της ψυχής μας; Φιλάνθρωποι της απαίτησης ατομικής αξιομισθίας που μας τροφοδοτεί με ψευδείς πεποιθήσεις περί πανανθρώπινων συναισθημάτων που τάχατες τρέφουμε; Ή μήπως φιλάνθρωποι της μιας οκάς μακαρόνια που προσφέρουμε καθότι δεν τα χρειαζόμαστε στο γιορτινό μας τραπέζι;
Ω, ας λογικευτούμε Χριστιανοί και ας αφήσουμε τα “άραθα-μάραθα” που μαζώνουμε μέσα μας και τα κάνουμε να φαίνονται ως καλές πράξεις, ειδάλλως κινδυνεύουμε να συναγωνιστούμε σε υποκρισία τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ λ.χ μιας και είναι και πρόσφατο, που ενώ αγωνίζεται με όλα του τα κιλά να σώσει την χώρα, κουβαλά εν τούτοις για μια εκδήλωση του κόμματος του στη Σπάρτη –με αμελητέο κόστος φυσικά- τη μισή Ελληνική Αστυνομία για να τον προστατεύσει από τους «μαζανθρώπους» της αμόρφωτης επαρχίας.
Ο Ντοστογιέφσκι έλεγε ότι δεν είσαι ηθικός αν αυτό που κάνεις, το κάνεις επηρεασμένος από την εικόνα του πεινασμένου. Για ηθικό νόμο μίλησε και ο Καντ. Άρα η φιλανθρωπία, θα πρέπει να πηγάζει από τον ηθικό κανόνα που περιέχει μέσα του ο καθένας και οποίος δεν έχει ανάγκη τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα για να αποφανθεί σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο που αυτός ζει.
Αγαπώ και προσφέρω στο συνάνθρωπο, όχι γιατί πιάστηκα στο δόκανο του εποχιακού θρησκευτικού συναισθήματος ή επειδή περιμένω ο καλός Θεός να καταγράψει τα μακαρόνια μου στον κατάλογο των καλών πράξεων, αλλά επειδή είμαι ένας βαθύς γνώστης της ατομικής μου ανεπάρκειας και έτσι μπορώ κάθε φορά να έρχομαι στη θέση του οποιουδήποτε υποφέροντος επί της γης συνανθρώπου μου.
Δεν έχω ανάγκη να αποδείξω τα Χριστούγεννα ποιος είμαι, μιας και αφού έτσι γίνηκα, κάθε φορά θα μπορώ έτσι να είμαι.
Και τι θλιβερό αλήθεια το θέαμα τέτοιες μέρες όλων αυτών των καλοταϊσμένων ψυχοπονιάρηδων , που με μπότοξ στη μούρη και ρόλεξ στα χέρια, αγκαλιάζουν τα αναξιοπαθούντα παιδιά.
Θες να λυθεί αλήθεια το πρόβλημα κυρία μου; Πλήρωσε κανονικά τους φόρους σου και θα δεις πως περισσεύουν χρήματα και για κοινωνική πολιτική Ή αν πια τόση φιλανθρωπία σε δέρνει καθώς δείχνεις, αντί να προσφέρεις το 1% της περιουσίας σου για να βοηθήσεις στο πρόβλημα , απαρνήσου τον τρόπο ζωής σου προσφέροντας το 99% και λύσε ένα μεγάλο μέρος αυτού.
Μέρες άγιες ξημερώνουν. Κάπου σε μια γωνιά του δρόμου, ένας ζητιάνος κρυώνει. Κάπως σαν σκιά μες στη νύχτα, ένα ρακένδυτος φωτίζει με φακό τον κάδο απορριμμάτων για να τον ψάξει. Άνθρωποι ανίατα άρρωστοι στα ιδρύματα και γέροντες που αναμένουν το τέλος τους στα λευκά κτήρια των κρύων γηροκομείων.
Μέρες άγιες ξημερώνουνε κάθε μέρα παντού και πάντοτε όμως. Στο χέρι μας είναι να απαλλαγούμε από τη μέγγενη του θεσμού και να στεριώσουμε μια κοινωνία αληθινής έγνοιας για τον συνάνθρωπό μας. Μόνο που την έγνοια αυτή, θα πρέπει να την εντάξουμε στους κανόνες λειτουργίας του συνεχούς εαυτού μας .
Και αυτό είναι το δύσκολο. Μα δεν υπάρχει κι όμως άλλος δρόμος κανένας .Ίνα πλεύσουμε το φτωχό μας σαρκίο, εις τους απύθμενους ωκεανούς της Αγάπης!
----------------------------------------
Πηγή: apela.gr-Γιάννης Βαρελλάς
----------------------------------------
